Стари град Добор (Модрича)
Добор е средновековен град во Република Српска бил кренат покрај левиот брег на реката Босна на околу 4 km од Модрича. Бил сограден во 14 век. Тој е национален споменик на Босна и Херцеговина.
Историја
[уреди | уреди извор]По крунисување на Зигмунд Луксембуршки во 1387 година на унгарскиотм двор доаѓа до пресметка со политичките противници, меѓу који биле и браќата Хорват, кои ги помагал Стефан Твртко. Поради тоа во периодот меѓу 1387 и 1394 година браќа Хорват се засолниле во Добор, откаде му давале отпор на Зигмунд. Во 1394 година Зигмунд провалува во Босну ги фаќа браќата и ги спалува во градот Добор.[1] Се смета дека градот го соградил Иваниш Хорват меѓу 1387 и 1388 година.
Незадоволство со владеење на кралевите, благородниците за кеал на Босна го избрале Стефан Твртко Втори, што предизвикало бес кај Зигмунда. Во војна кај Добор на есен 1408 година босанската војска била поразена, а по наредба на унгарскиот крал биле убиени 179 босански благородници.[2]
Следен важен настан е во ноември 1449 година, кога во Добор Стефан Томаш склучува договор со с мачвански бан Иваном од Короѓа против Турци.[3] По паѓање на Босна 1463 година, па до 1536 година Добор бил под власта на благородничката луча Бериславиќ, потоа бил освоен од страна на Турците.
Архитектура
[уреди | уреди извор]Градот е примје за добро сочувана архитектура на доцниот среден век. Јадрото на градот го сочинуваат двете кули, кои затвораат помал простор со димензии16х8 m.[4] Поголемиот дел од сочуваните делови потекнува од 15 век. Едната кула била соградена во време кога се користеле топовите и има форма на неправилен ваљак со висина од 20 m, а втората кула има карактеристична форма на свртена латинична буква „Д”, со височина 19,5 m.[3]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Бојановски 1981, стр. 19.
- ↑ „Гаревац: Добор“. Архивирано од изворникот на 18 август 2016. Посетено на 20 јули 2016.
- ↑ 3,0 3,1 „Стари град Добор, градитељска цјелина“. Архивирано од изворникот на 2021-01-17. Посетено на 2019-12-13.
- ↑ Археолошки лексикон Босне и Херцеговине 1988, стр. 76.