Станислава Сташа Зајовиќ
.jpg)
Станислава Сташа Зајовиќ (родена во 1953 година во Никшиќ, Југославија, денес Црна Гора ) е транснационална феминистка и активист за мир. Таа е ко-основач и координатор на Жените во црно во Белград, Србија .
Биографија
[уреди | уреди извор]Дипломирала шпански и италијански јазик на Универзитетот во Белград и се приклучила на феминистичкото движење во 1980-тите во Белград.[1]
Таа е ангажирана во многу феминистички активности од организирање улични акции до работа со бегалци, жени итн.[2] Таа иницирала неколку женски мрежи, како Женска мировна мрежа, Меѓународна мрежа на женска солидарност против војната/Меѓународна мрежа на жени во црно, Мрежа на совесни приговарачи и анти милитаризам во Србија, Коалиција за секуларна држава итн.
Таа организирала бројни едукативни активности фокусирани на женските човекови права, мировната политика на жените, меѓуетничката и меѓукултурната солидарност, жените и моќта, жените и антимилитаризмот. Таа била клучна во проширувањето на мрежата на Жени во црно во светот. На пример, во нејзината книга Mujeres en pie de paz, Кармен Магалон раскажува дека посетата на Сташа на Шпанија во 1993 година, нејзините идеи и посветеност, влијаеле на создавањето на групата Жени во црно во таа земја.[3]
Сташа Зајовиќ е автор на бројни есеи, написи и додатоци во локални, регионални и меѓународни медиуми, списанија и публикации за жените и политиката, репродуктивните права, војната, национализмот и милитаризмот, отпорот на жените кон војната и антимилитаризмот (1992-денес) .
Во 2017 година, Сташа Зајовиќ ја потпишала Декларацијата за заеднички јазик на Хрватите, Србите, Бошњаците и Црногорците .[4]
Таа била дел од претставувањето на Жените во црно на комеморативните настани на воените жртви во Вуковар (Хрватска) [5] и говорник на протестот што ја одбележа годишнината од почетокот на војната во Босна,[6] истакнувајќи ја недоволната видливост на овие настани, жртви и процесуирање на воени злосторства.
Таа е номинирана и освоила низа награди. Меѓу нив се следниве: Милениумска награда за мир за жени,[7] Почесно државјанство на Тутин, почесно државјанство на Гранада итн. Таа била номинирана за Нобеловата награда за мир како дел од кампањата 1.000 жени за Нобеловата награда за мир во 2005 година, исто така во 2005 и 2007 година била номинирана за Личност на весникот од страна на дневниот весник Данас .Таа рекла: Во Србија не добивам награди, а за оние што ги добивам на наградите зборувам на други јазици“, изјави Зајовиќ.
Според неа, колку и да се сизифовски напорите на борците за човекови права, „каменот е полесен кога заедно го туркаме нагоре“.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Welle (www.dw.com), Deutsche. „Staša Zajović: Otrovom nacionalizma se sprječava pobuna | DW | 07.10.2019“. DW.COM (хрватски). Посетено на 2021-03-23.
- ↑ Rivas, Rosa (1993-04-26). „"Las Mujeres de Negro ejercemos la desesperación activa"“. El País (шпански). ISSN 1134-6582. Посетено на 2021-03-23.
- ↑ Carmen Magallón: Mujeres en pie de paz, Madrid, Siglo XXI, 2006.
- ↑ Signatories of the Declaration on the Common Language, official website, retrieved on 2018-08-16.
- ↑ „Staša Zajović iz Žena u crnom: U Srbiji dominantno nacionalističko javno mnijenje“. tportal.hr. Посетено на 2021-03-23.
- ↑ „Belgrade: 26th anniversary of start of war in Bosnia marked“. N1 (босански). 2018-04-06. Посетено на 2021-03-23.
- ↑ „STASA ZAJOVIĆ“. RWLSEE (англиски). Архивирано од изворникот на 2021-05-03. Посетено на 2021-03-23.