Син автопат (туристичка рута)
„Син автопат“ е меѓународна туристичка рута од Норвешка преку Шведска и Финска до Русија. [1]
Глетки[уреди | уреди извор]
Оваа туристичка рута ги следи античките водни патишта од Атлантскиот Океан до езерото Онега. Постојат голем број езера и реки покрај патот. Има огромни области со тајги, и може да се види дел од Скандинавските Планини во Норвешка и западна Шведска.
Покрај „Синиот автопат“ има и многу рурални села и градови.
Развојот на синиот автопат[уреди | уреди извор]
- Идејата за пат низ Северна Европа се родил во 1950 -тите
- Здружението Син автопат е формирано во Шведска во 1963 година
- Ферибот во текот на целата година помеѓу Умео и Вааса во 1972 година
- Синиот автопат станал европски автопат во 1973 година
- Прекугранична линија на јавни автобуси помеѓу Му и Рана и Умео е воспоставена во 1989 година (услугата е повлечена во 2014 година помеѓу Мо и Рана и Хемаван [2])
- Граничниот премин (Ниирала / Вјарцилја) со Русија е отворен во 1990 година
- Автопатот Син пат се проширил до Пудож, Русија, во 2000 година
Галерија[уреди | уреди извор]
Мо и Рана, Норвешка
Хемаван, Шведска
Ликселе, Шведска
Кваркен, Финска
Мост „Реплот“, Финска
Липери, Финска
Куопио, Финска
Кижи, Русија
Поврзано[уреди | уреди извор]
- Европска рута Е12
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Blue Highway“. Архивирано од изворникот на September 28, 2007. Посетено на January 3, 2015.
- ↑ "Busslinjen till Mo i Rana läggs ned" SVT.se 12 December 2013 (in Swedish)