Природно и културно-историски которски регион
| светско наследство на УНЕСКО | |
|---|---|
 Улица во Котор | |
| Место | Општина Котор, Црна Гора |
| Вклучува | |
| Критериум | културно: (i), (ii), (iii), (iv) |
| Навод | 125ter |
| Запис | 1979 (III заседание) |
| Дополнувања | 2012, 2015 |
| Површина | 14,600 ha (36,000 acres) |
| Преоден појас | 36,491 ha (90,170 acres) |
| Координати | 42°29′N 18°42′E / 42.483° СГШ; 18.700° ИГД |
Природно и културно-историски которски регион ― место кое е светско наследство сместено во Црна Гора, кое е запишано во 1979 година. Го опфаќа стариот град на Котор (италијански: Cattaro), Которската тврдина и околниот регион на внатрешниот дел на Бока Которска.
Опис[уреди | уреди извор]
Стариот град на Котор[уреди | уреди извор]
Стариот град на Котор е содржан во градските ѕидини и добро сочуван и обновен средновековен градски пејзаж со значајни градби вклучувајќи ја и катедралата „Св. Трифун“ (изградена во 1166 година).
Котор бил тешко оштетен за време на земјотресот на 15 април 1979 година, и ова го натерало местото да се најде на списокот на опасност во 1979 година, кога местото било запишано. По значителна рехабилитација во градот, местото било отстрането од овој список во 2003 година.
Которска тврдина[уреди | уреди извор]
Утврдувањата се состојат од систем на одбранбени воени згради за заштита на средновековниот град Котор. Тие ги вклучуваат градските ѕидини со порти и бастиони, бедеми кои се искачуваат на планината Свети Јован, замокот Свети Јован (Сан Џовани) и потпорни структури. Додека некои од структурите датираат од римско и византиско време, повеќето од утврдувањата биле подигнати за време на венецијанското владеење; подоцна некои модификации биле направени од Австријците. Утврдувањата се најзначајниот аспект на местото на светското наследство.[1]
Которски регион[уреди | уреди извор]
Регионот што е вклучен во наследството е внатрешниот залив на Котор (минато од теснецот Вериге) со неговите околни планини и градови, особено Рисан и Пераст покрај Котор. Понатаму островчињата Свети Ѓорѓи (Свети Ѓорѓе) и Госпа од Шкрпијела се дел од наследството.
Зачувување[уреди | уреди извор]
Во 1979 година, кога местото било впишано, исто така било ставено на Списокот на опасност поради штети од земјотрес. Поради заеднички меѓународни напори, голем дел од ова, особено во врска со градот Котор, е ублажено. Во 2003 година местото би можело да биде симнато од списокот на опасност.
Наследството се соочува со предизвици на повеќе начини. Природните опасности како што се ерозијата и земјотресите секогаш ќе останат закана. Сепак, поакутно е влијанието на човековата активност. Така, одреден урбан развој е забележано дека не е во склад со целите на зачувување.[2] Прашање бил предлогот за премостување на теснецот Вериге: предложениот мост Вериге помеѓу 'ртот Св. Недела и 'ртот Опатово ќе го покрие сообраќајот на Јадранскиот автопат кој моментално користи траектен систем за преминување на заливот.[2] Кога местото било впишано во 1979 година, тоа било направено врз основа на неговите културни вредности; Извештајот за мисијата на УНЕСКО од 2008 година предложува да се разгледа и неговата извонредна вредност како „културен пејзаж“ што може да доведе до повторно поднесување.[2]
Галерија[уреди | уреди извор]
-
поглед на галеријата -
поглед на градските ѕидини -
поглед на бастионот
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Preliminary Technical Assessment of the European Commission/Council of Europe Joint Programme on the Integrated Rehabilitation Project Plan/Survey on the Architectural and Archeological Heritage. „Fortifications of Kotor, Kotor, Montenegro (Serbia and Montenegro), 2005“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2008-11-15. Посетено на 2008-11-16.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 UNESCO (2008-02-21). „Mission Report. The Natural and Culturo-Historical Region of Kotor“. Посетено на 2008-11-16.