Прашања за човекови права поврзани со задушувањето на белоруските протести во 2020 година

Од Википедија — слободната енциклопедија

Според бројни публикации наведени од сведоци и жртви на задушувањето на белоруските протести во 2020 година, настаните биле придружени со екстремно полициско насилство и систематско кршење на човековите права во сите фази на процесот на притвор, вклучително и широко распространето користење на прекумерна сила и тортура, медицинско одбивање помош и силување. [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8]

Понатамошните извештаи на Фондацијата за човекови права (ФЧП) и Светската организација против тортура (СОПТ) го покренале прашањето за класификација на овие настани како злосторства против човештвото. [9] [10]

На 1 септември 2020 година, според соопштението на Канцеларијата за човекови права на Обединетите нации, биле споменати повеќе од 450 документирани случаи на тортура и малтретирање на затворениците, вклучително и сексуална злоупотреба и силување. [11]

Позадина[уреди | уреди извор]

На 9 август 2020 година, непосредно по белоруските претседателски избори во 2020 година, за кои белоруската опозиција сметала дека биле фалсификувани, започнале да се формираат масовни собири на демонстранти во Минск и другите поголеми градови на Белорусија. Следната ноќ, првично мирните протести се претвориле во целосен судир меѓу демонстрантите и белоруските безбедносни сили, при што биле уапсени повеќе од 3.000 демонстранти. [12] [13] Отворената конфронтација продолжила во текот на следните два дена, [14] [15] што довело до вкупно околу 7.000 уапсени демонстранти. [16] На 12 август 2020 година, отворената конфронтација престанала и мирните протести продолжиле. [17]

Жртви и сведоци[уреди | уреди извор]

Според Светската организација против тортура (СОПТ), и машките и женските притвореници биле изложени на силување и други форми на сексуално и родово насилство. Медицинските досиеја прегледани од СОПТ укажуваат на лезии и други повреди на машките гениталии поврзани со насилно извртување и силување. Психичко насилство, вклучително и закани за силување, било употребено и врз притворените. [18]

Според Максим Солопов, специјален дописник на „Медуза“, кој бил приведен за време на протестот на 10 август и поминал два дена во притворскиот центар Окрештина, на приведените им било наредено да клечат со рацете зад главата и да ги стават главите на земја; потоа со часови биле континуирано тепани од персоналот пред да бидат ставени во ќелиите. На приведените мажи им било наредено целосно да се соблечат лежејќи на земја, а во неколку наврати од страна на Солопов се слушале силни експлозии; тој верувал дека тоа би можело да бидат детонации на шок-бомби. Според Солопов, подот во притворот бил целосно облеан со крв, а за целиот негов престој таму се слушале врисоци на претепаните притвореници. Солопов пријавил и дека ќелијата во која престојувал тој и другите притвореници (вкупно 45 лица) имала површина од приближно 8 метри квадратни и немала соодветна вентилација. Во една прилика, 35 притворенички од ќелијата до Солопов, откако им врескале на персоналот што, ги полиле со валкана вода (останата од миењето на подот) и им се заканувале дека ќе ги фрлат фекалии доколку врескањето не сопрело. [19]

Поранешен притвореник кој првично бил пренесен во округот Савјетски РУВД ( руски: РУВД – Районное Управление Внутренних Дел; Окружно одделение за внатрешни работи) пријавиле дека околу 80 лица биле наредени покрај ѕид таму и биле принудени да останат 24 часа со рацете зад главата, вклучително и оние со скршени раце, на кои им била одбиена лекарска помош. Според него, приведените таму биле тепани и од страна на полициски службеници им се заканувале егзекуција, за што тие тврделе дека имаат директна наредба да го извршат и им било дозволено да седат само во текот на една ноќ вкупно 15 минути. Според друг поранешен притвореник, кој првично бил пренесен во Партизанскиот округ РУВД, тамошните притвореници (вкупно околу 30) биле жестоко претепани, одведени во подрум и наредени да ја пеат химната на Белорусија во повеќе наврати. Поранешна притвореничка која била пренесена во РУВД округот Масковски, пријавила дека во раните фази на притворот била постојано тепана, обвинета дека е „координатор на протестите“ и барала да ги именува луѓето кои и платиле. Во РУВД, таа била однесена во сала каде што подот бил покриен со крв и остатоци од повраќање, по кое и наредиле да легне и ѝ се заканиле дека ќе и ја отсечат суканицата. За време на испрашувањето од страна на 7 полицајци, од неа побарале да каже кој и платил за субверзијата и во одреден момент била соборена од столот, и било наредено да легне и била тепана со палки секој пат кога нејзините одговори не биле сметани за задоволителни. По сослушувањето, таа била одведена во сала со околу 40 или повеќе притвореници, а облеката и била обележана со аеросолна боја, што, како што дознала подоцна, било порака до другите полицајци што значи дека е една од најактивните демонстранти. Во притворниот центар Окрестина, таа, заедно со други 35-40 жени, била сместена во ќелија со четири лица каде што поминала уште 3 дена. Друга поранешна притвореничка пријавила дека во одреден момент била одведена во ќелија со шест лица со уште 50 други притвореници на кои им била одбиена храна и немале пристап до чиста вода. За време на нејзината последна ноќ таму, персоналот на Окрестина тропал на вратата на ќелијата еднаш на час, спречувајќи ги притворениците да спијат. Таму приведените речиси се задушувале и не зборувале за да зачуваат што повеќе кислород. Кога била пренесена во притворниот центар во Жодзина, таа добила храна за прв пат по три дена и слушнала како локалниот персонал ја нарекува Окрестина како концентрационен логор Аушвиц. Друга поранешна притвореничка од Окрештина, која била уапсена од 10 офицери на ОМОН како независен набљудувач за време на изборите и била ставена во четиричлена ќелија со 35 други жени, изјавила дека сите барања на затворениците за повеќе воздух биле исполнети со отварање на вратата и прскање вода. Таму приведените постојано биле понижувани и им биле одбивани средствата за лична хигиена, како што се хигиенски салфетки, кои ги барале. Во текот на ноќта, кога машките притвореници биле извадени од нивните ќелии, таа слушнала звуци на жестоки тепања и врисоци, а утрото ги видела ѕидовите на коридорот на Окрестина покриени со крв. [20]

Според публикацијата Tut.by, повикувајќи се на анонимен медицински работник на воената болница во Минск, околу 60 пациенти со прострелни рани биле донесени во болницата на 9 и 10 август, на неколку од нив им била потребна вентилација. Еден од пациентите, 60-годишен маж, раскажал дека додека се движел низ толпата демонстранти, пристигнала полицијата и толпата почнала да се растерува; бидејќи не можел да трча поради возраста, решил да се предаде и ги кренал рацете нагоре. Набргу потоа добил истрел во торзото. Најмладиот од хоспитализираните притвореници бил 16-годишно момче во критична состојба: полицијата фрлила неидентификувана експлозивна направа под неговите нозе, при што едното бедро му било целосно скршено. Според медицинскиот работник, многу од пациентите донесени во воената болница имале тешки трауми на торзото и градниот кош. [21]

Според новинарката на Naviny.by, Аљона Шчербинскаја, која била приведена на 10 август и поминала три дена во притворниот центар Окрестина, притворените таму биле постојано тепани и понижувани од страна на женскиот персонал. „Шчербинскаја“ известила дека членот на персоналот Кристина бил меѓу најзлобните таму: постојано ги навредувала приведените жени, ги терала да се наведнуваат напред и ги удирала во стомакот, ги принудувала да прават сквотови голи и во одреден момент „зела влошки од чизмите на притворениците“. Притвореничките кои имале менструација добиле наредба да ги фрлат своите хигиенски салфетки, што било оправдано со „потребата да се уверат дека нема ништо забрането под него“. Една од приведените го раскинала палтото и ги дала парчињата ткаенина на затворениците на кои им била потребна замена на хигиена. Сепак, парчињата не издржале долго и набрзо морало да се заменат со тоалетна хартија, која набргу потоа им ја снемало. Според Шчербинскаја, притвореничките биле изнесувани од нивните ќелии неколку пати на ден и биле принудувани да останат во линија покрај ѕидот со широко раширени нозе, и доколку персоналот сметал дека нозете не се раширени доволно широко., жените биле удирани со тупаници во пределот на препоните, вклучително и оние со менструација. Во времето на судењето на Шчербинскаја, кое се случило токму во притворот, таа била злобно претепана од Кристина откако одбила да потпише фалсификуван протокол за притвор. Исто така, таа се изјавила дека во одреден момент била однесена во коридор со голи мажи на колена, чела на ѕидот и со рацете врзани зад грб. Коридорот бил облеан со крв, машките притвореници стенкале, а персоналот многу силно врескал. [22]

Во интервју за Naviny.by, поранешен затвореник од Окрештина изјавил дека во одреден момент се слушало екстремно насилно претепување на жена цела ноќ. Според него, некои луѓе умирале во ќелиите по насилните тепања, додека сите барања за медицинска помош од нивните затвореници биле игнорирани од персоналот на Окрештина. Во ретки прилики, кога на медицинските лица им било дозволувано да ги прегледаат настраданите затвореници и барале дозвола да ги пренесат во болниците, тие биле одбивани од офицерите на ОМОН, кои кажувале „Нека умрат“. Истото важело и за лицата со дијабетес. Во неколку наврати на приведените им ги одземале паметните телефони и им ги кршеле во главите. Уапсените кои одбивале да ги дадат лозинките за отклучување, биле измачувани со солзавец и им биле кршени прстите додека не им била дадена лозинката. Според поранешниот притвореник, во ќелија од 30 метри квадратни биле чувани околу 124 лица, поради што биле принудени да останат до 24 часа, додека 15 часа им била одбиена секаква вода. Тој, исто така, истакнал дека не била извршена инвенторизација при прифаќањето на притворениците во притворниот центар, што значи дека нивните лични предмети, вклучително и пари, можеле да бидат украдени. Некои затвореници биле забележани како излегуваат од Окрештина без чевли. [23]

Според вработените на Клиничката болница за итни случаи во Минск, повеќето од хоспитализираните демонстранти се здобиле со прострелни рани и повреди од експлозија, а најтешките случаи биле ампутации на трауматизираните екстремитети. На приведените пренесени во болница од притворот Окрештина им биле констатирани повреди на затворена глава, потрес на мозокот и тешки набиеници на главата и торзото. Во некои случаи биле регистрирани тешки скршеници на раката, кои според медицинските лица „изгледале како намерно да се направени“. На некои од хоспитализираните машки притвореници им биле констатирани скршеници на ректумот. [24]

На 11 август, Артјом Важенков и Игор Рогов, членови на организацијата „Отворена Русија“ кои пристигнале во Минск за да ги следат изборите, биле приведени од полицијата и донесени во притворниот центар Окрестина. Во своето интервју за Радио Слободна Европа, насловено „Ве превоспитуваме ѓубриња!“, Важенков раскажал за бројните злоупотреби на кои тој и другите приведени, некои од нив и малолетни, биле изложени од персоналот на притворот. Важенков пријавил дека секогаш кога приведените барале храна или вода или кога барале дека треба да одат во тоалет, биле пречекани со вербална и физичка агресија од страна на персоналот на центарот. Уапсените биле понижувани со тоа што биле принудувани да се соблечат до долна облека и да останат во ваква состојба и во ќелијата и за време на судењата, кои се вршеле директно во притворот. [25]

Според еден од поранешните затвореници од Окрештина, набргу по приведувањето, на луѓето им била пресечена облеката (вклучувајќи ја, во некои случаи, и долната облека) и биле нумерички означени со маркер од страна на полицијата, по што само биле упатувани од нивните доделени броеви. Некои од вклучените полицајци направиле цртежи на телата на приведените. [26] [27]

Во видеото на телевизијата Current Time, насловено „Тие ме третираа како животно“, неколку ослободени белоруски притвореници дале лични извештаи за полициска злоупотреба, што вклучувало групно силување и закани за убиство, тешки тепања, мачење со ладна вода, одбивање храна и вода за повеќе од 48 часа и принудување да се потпише протокол за притвор под закани за тортура. [28]

Според 16-годишен поранешен притвореник, кој морал да биде хоспитализиран во состојба на индуцирана кома откако бил жестоко претепан и измачуван од струен удар, на уапсените им било наредено да ја пеат химната на ОМОН и, доколку одбијат, им ставале палка во грлото, а во една прилика притвореник бил анално силуван со палка. [29]

Сергеј Дилевски, челичар во Минскиот Тракторски Завод, кој помогнал да се пренесат демонстрантите ослободени од притвор во болница, се сеќава дека еден од нив изгубил око откако бил претепан во објектот. Овој доказ го налутил Дилевски и довело до негово приклучување во Координативниот совет. [30]

На 11 август, Карина Малиновскаја од Гродно била приведена од луѓе во цивилна облека во близина на нејзиниот дом и однесена во РУВД во Ленинскиот округ Гродно, каде била силно удрена со тупаница во стомакот додека била бремена. И покрај тоа што го информирала персоналот на РУВД за нејзината состојба и појавата на болки во стомакот, првично ѝ била одбиена медицинска помош и ѝ се заканувале дека ќе биде тепана и дека ќе и биде одземано другото дете од страна на владата во случај да не ги почитува наредбите на полицијата. По околу три часа, таа била проверена од медицинскиот персонал на РУВД, кој се сомневал во фактот за нејзината бременост и повикал итна помош дури откако Малиновскаја ги потсетила на нивната законска одговорност. Во градската болница ѝ била потврдена бременоста, а тамошниот медицински персонал инсистирал на итна хоспитализација, кое според полициските службеници што го придружувале е можно само преку поврзување на Малиновскаја со лисици на креветот. Претставена со алтернативна опција да биде ослободена наутро, откако ќе биде пренесена во местниот притвор и ќе помине низ нејзиното судење, таа се согласила под услов да не биде повторно тепана. Во притворниот центар, таа не била тепана, туку била доведена до масовно истепани мажи, што била принудена да го гледа од персоналот на центарот информиран за нејзината состојба. По некое време од оваа тортура, која Малиновскаја ја споредила со „нешто како филм за Гестапо “, нејзиното тело почнало силно да трепери, што ги исплашило чуварите и ги натерало да повикаат итна помош. Во болница, на Малиновскаја ѝ била дијагностицирана руптура на цистата и биола оперирана, што на крајот резултирало со губење на бременоста. Последователно, РУВД ја контактирал Малинвоскаја и побарал да потпише протокол за притвор во кој се опишува како „пцуе, вреска и напаѓа луѓе“, што таа го одбила тоа. На крајот, таа била осудена на административна такса за учество во „синџир на солидарност“ на 14 август. [31]

Повреди при апсење и судски постапки[уреди | уреди извор]

Група неидентификувани вооружени војници во секојдневна облека, панцирни елеци и шлемови со полициски палки (на патот). Минск, 1 ноември 2020 година.

Прекршување на постапката за апсење[уреди | уреди извор]

Апсењата на демонстрантите често биле спроведувани од луѓе со маски или капа и без лични карти, при што некои од нив носеле цивилна облека и панцири. Агентите во цивилна облека, неофицијално наречени „тивки луѓе“ (руски: тихари — тихари [32]), не само што апселе демонстранти во соработка со владините трупи, туку и тепале луѓе, правеле оперативни видеа и сведочеле пред судовите. Нивната припадност честопати била невозможно да се утврди. [33] [34] [35] [36] [32] [37] [38] [39] [40] Вработувањето на полиција во цивилна облека го признал министерот за внатрешни работи, Јуриј Карајев[41], додека, според белоруските активисти за човекови права, единственото можно правно оправдување за таквите мерки била специјалната истражна активност. Тие исто така забележуваат дека упатството на ОБСЕ за масовните политички состаноци бара полицајците да бидат лесно препознатливи. [36] [42]

Исто така биле пријавени бројни извештаи за апсења без претставување (име, чин, институција на службеникот) и објаснување за причините за апсењето, и покрај директното барање на белорускиот закон. Министерството за внатрешни работи соопштило дека сите вакви случаи се оправдани поради „итни потреби“. [42] Апсењето на Марија Калесникава понекогаш се споредува со киднапирање. [43] [44]

Присилните проверки на мобилните телефони на случаен минувач нашироко се практикувале без наредба на обвинителството или судот. Доколку полицајците или војниците пронашле фотографии од протестните на собири или претплата на каналите на Телеграм против Лукашенко, увидуваното лице можело да биде приведено и/или претепано. [38] [45] [46]

Според изворите, на избирачките места биле приведени и дел од недемонстрантите, меѓу кои и случајни минувачи, велосипедисти, новинари и набљудувачи на изборите. [47] [40] [48] [49] [50] [51] [52]

Прекршувања на судската постапка[уреди | уреди извор]

Голем број луѓе приведени во првите денови по изборите изјавиле дека нивните судења биле крајно поедноставени и кратки, а честопати се водат токму во притворскиот центар. Некои од приведените полицајци со палки ги принудиле да клечат пред судиите и да не ги гледаат. Во некои случаи, имињата на судиите не биле соопштени, а пресудата се читала без судија. [47] [40] [53] Многу судења се одржале зад затворени врати. [53] [54] [55]

Полициските извештаи (протоколи) често се пријавувале дека се полни со грешки, вклучително и конфузија на имиња, места и околности, но приговорите за овие грешки ретко биле земени предвид од судиите. [38] [47] [56] [57] [53] Било објавено дека оние кои не се согласуваат со полициските извештаи и одбиле да ги потпишат, може да бидат претепани. Набљудувачот на изборите, кој бил приведен на избирачкото место, бил осуден врз основа на извештајот во кој се тврди дека 2 часа по притворот извикувала антивладини пароли на друго место во Минск. Приведен руски турист бил последователно обвинет за протестирање во два различни делови на Минск во исто време. Познати се најмалку три слични случаи во кои се вмешани новинари: прво биле обвинети врз основа на еден полициски извештај, но откако се расправале дека биле на друго место во наведеното време на притвор, биле обвинети и осудени врз основа на друг извештај. [58] [59] Една жена во Минск била прогласена за виновна поради една фотографија на социјалната мрежа која делувала како единствен доказ. [60]

Сведоците на обвинителството, доколку ги имало, сведочеле од далечина (преку видео комуникациските услуги), анонимно или со променети имиња, а нивните лица понекогаш биле покривани со маска. [61] [57] Еден од обвинетите новинари тврдеше дека на сведокот што сведочеше против него му давал навестување од човек во близина. Во септември, министерот за внатрешни работи, Јуриј Караев, му понудил на белорускиот парламент да ја легализира таквата практика со цел да се зголеми безбедноста на полицајците. [62]

Адвокатите на одбраната пријавиле опструкција од страна на владините службеници и прекршување на нивните права, вклучително и намерно прикривање на местото на нивните клиенти и ненајавен почеток на судења. [63] [64]

На 11 септември, судијката на округот Заводски во Минск, Жана Хвоинискаја, во пресудата изјавила дека имањето договор со адвокат претставува доказ за вина. [65]

Внатрешни и меѓународни реакции[уреди | уреди извор]

  • Белорусија На 14 август, Александар Барсуков, заменик-министер за внатрешни работи, негирал употреба на тортура од страна на безбедносните сили.[66] На 16 август, Јуриј Караев, министерот за внатрешни работи, изјавил дека сите случаи на злоупотреба на овластувањата ќе бидат истражени по стабилизирањето на ситуацијата во земјата.[67] На 17 август, Александар Лукашенко, претседател на Белорусија, признал дека некои од затворениците во Окрестина биле претепани, но истакнал дека тоа биле само оние кои се обиделе да го нападнат персоналот на Окрестина.[68]
  • САД На 20 август, Мајк Помпео, државниот секретар на Соединетите Американски Држави, дал изјава во која го осудил насилството употребено врз мирните демонстранти и злоупотребата на уапсените.[69]
  • ООН Во изјавата на Високиот комесаријат за човекови права на ОН од 21 август, било забележано дека, и покрај ослободувањето на мнозинството од приведените, сè уште постои сериозна загриженост за исчезнатите демонстранти и обвинетите за криминални дејствија. Во соопштението бил нагласен недостатокот на информации за статусот на приведените и се барало итно ослободување на незаконски приведените лица.[70]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „"Там творится какой-то ад". Истории людей, которые побывали в изоляторе на Окрестина после выборов“ (руски). tut.by. 13 August 2020. Архивирано од изворникот на 18 August 2020. Посетено на 21 August 2020.
  2. ↑ „Белорусские тюрьмы не справляются: подробности об условиях для задержанных активистов“. 24tv.ua (руски). 13 August 2020. Архивирано од изворникот на 22 August 2020. Посетено на 21 August 2020.
  3. ↑ „"В тюрьме нас раздели догола и заставили приседать": бывший сотрудник МЧС рассказал, как был жестко задержан и провел одну ночь в заключении“. newgrodno.by (руски). 13 August 2020. Архивирано од изворникот на 24 September 2020. Посетено на 21 August 2020.
  4. ↑ „Белорусский правозащитник — о задержаниях людей, пытках в тюрьмах и конвейерных судах“. www.znak.com (руски). 12 August 2020. Архивирано од изворникот на 20 August 2020. Посетено на 21 August 2020.
  5. ↑ „'How Can This Be Our Country?': Claims Of Torture Abound As Belarusian Jails Swell“. Radio Free Europe/Radio Liberty. 13 August 2020. Архивирано од изворникот на 21 August 2020. Посетено на 21 August 2020.
  6. ↑ Sandford, Alasdair (14 August 2020). „Belarus crackdown: Evidence grows of widespread torture as protesters are freed“. Euronews. Архивирано од изворникот на 20 August 2020. Посетено на 21 August 2020.
  7. ↑ Fokht, Elizaveta (15 August 2020). „'If you croak we don't care': Brutality in Belarus“. BBC. Архивирано од изворникот на 19 August 2020. Посетено на 21 August 2020.
  8. ↑ „СМИ опубликовали аудиозапись пыток в минском СИЗО. На ней слышны крики и удары“. gordonua.com. 16 August 2020. Архивирано од изворникот на 22 August 2020. Посетено на 16 August 2020.
  9. ↑ „Belarus: Widespread torture of protesters suggests crimes against humanity“. World Organization Against Torture. 14 August 2020. Архивирано од изворникот на 25 September 2020. Посетено на 21 August 2020.
  10. ↑ „HRF Sends Letters to Belarusian Security Officers Accused of Crimes Against Humanity“. Human Rights Foundation. 19 August 2020. Архивирано од изворникот на 13 September 2020. Посетено на 19 August 2020.
  11. ↑ „UN human rights experts: Belarus must stop torturing protesters and prevent enforced disappearances“. Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights. 1 September 2020. Архивирано од изворникот на 1 September 2020. Посетено на 1 September 2020.
  12. ↑ Moscow, Yan Auseyushkin Andrew Roth in (10 August 2020). „Belarus election: Lukashenko's claim of landslide victory sparks widespread protests“. The Guardian (англиски). ISSN 0261-3077. Архивирано од изворникот на 20 August 2020. Посетено на 21 August 2020.
  13. ↑ Mackinnon, Amy (10 August 2020). „Meltdown in Minsk“. Foreign Policy. Архивирано од изворникот на 12 August 2020. Посетено на 12 August 2020.
  14. ↑ „Второй день протестов в Беларуси. Первый погибший и баррикады“ (руски). tut.by. 10 August 2020. Архивирано од изворникот на 16 August 2020. Посетено на 21 August 2020.
  15. ↑ „Много техники и силовиков, отобранные у фотографов СМИ флешки. Что происходит 11 августа в городах страны. Онлайн“ [A lot of equipment and security personnel, selected from the photographers of the media flash drives. What's happening in the country's cities August 11. Online.]. tut.by (руски). 11 August 2020. Архивирано од изворникот на 18 August 2020. Посетено на 21 August 2020.
  16. ↑ „Hundreds form human chains as Belarus protests intensify“. Global News. 13 August 2020. Архивирано од изворникот на 14 August 2020. Nearly 7,000 people have been detained and hundreds injured in the clampdown on demonstrators protesting the official results that said Lukashenko won 80 per cent of the vote
  17. ↑ „После выборов: цепи солидарности, реакция МИД, жалоба Тихановской в ЦИК и помощь пострадавшим“ [After the elections: chains of solidarity, reaction of the Ministry of Foreign Affairs, Tikhanovskaya's complaint to the CEC and assistance to the victims.] (руски). Onliner.by. 12 August 2020. Архивирано од изворникот на 18 August 2020. Посетено на 21 August 2020.
  18. ↑ „Interactive dialogue on the High Commissioner's report on Belarus“. Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights. 17 March 2022.
  19. ↑ „Хотели перемен, суки? Спецкор "Медузы" Максим Солопов рассказывает, что происходило в изоляторе на улице Окрестина, который стал символом полицейской жестокости в Беларуси“ (руски). Meduza. 16 August 2020. Архивирано од изворникот на 19 August 2020. Посетено на 17 August 2020.
  20. ↑ „"Это какое-то зверство..." Пострадавшие и задержанные рассказывают про суды и травмы“ (руски). Onliner.by. 15 August 2020. Архивирано од изворникот на 5 October 2020. Посетено на 19 August 2020.
  21. ↑ „Что происходит в военном госпитале, куда везли с травмами c протестов. Рассказывает врач“ (руски). tut.by. 16 August 2020. Архивирано од изворникот на 17 August 2020. Посетено на 17 August 2020.
  22. ↑ „"Сука, расставь ноги шире". Как на Окрестина избивали и унижали женщин“ (руски). BelaPAN. 16 August 2020. Архивирано од изворникот на 19 August 2020. Посетено на 17 August 2020.
  23. ↑ „Узники Окрестина. Шокирующие истории“ (руски). BelaPAN. 15 August 2020. Архивирано од изворникот на 5 October 2020. Посетено на 17 August 2020.
  24. ↑ „"Такого быть больше не должно". Рассказы врачей БСМП“ (руски). tut.by. 17 August 2020. Архивирано од изворникот на 19 August 2020. Посетено на 18 August 2020.
  25. ↑ „"Мы вас, твари, перевоспитываем". Артем Важенков о пытках“ (руски). Radio Free Europe/Radio Liberty. 17 August 2020. Архивирано од изворникот на 26 September 2020. Посетено на 18 August 2020.
  26. ↑ „"Разрезали штаны, черным маркером написали номера – брат подумал, что их поведут на бойню": как в Минске "воспитывали" задержанных“ (руски). Komsomolskaya Pravda. 15 August 2020. Архивирано од изворникот на 5 October 2020. Посетено на 18 August 2020.
  27. ↑ „Video“. www.youtube.com. Архивирано од изворникот на 28 January 2020. Посетено на 30 August 2020.
  28. ↑ Released Belarusian Detainees Allege Vicious Police Abuse: 'They Treated Me Like An Animal' (англиски), 15 August 2020, Архивирано од изворникот на 13 September 2020, Посетено на 18 August 2020
  29. ↑ „В больницу из Партизанского РУВД Минска привезли сильно избитого 16-летнего подростка, он был в коме“ (руски). tut.by. 15 August 2020. Архивирано од изворникот на 15 August 2020. Посетено на 18 August 2020.
  30. ↑ „Belarus Worker Takes Up Mantle of Protest Leader“. New York Times. August 21, 202.
  31. ↑ „…У выніку я страціла цяжарнасць“ (белоруски). Narodnaja Volya. 25 September 2020. Архивирано од изворникот на 1 October 2020. Посетено на 25 September 2020.
  32. ↑ 32,0 32,1 „Титушки по-белорусски. Кто такие "тихари" — люди в штатском, жестоко избивающие протестующих в Беларуси“ (руски). Novoe Vremya. 8 September 2020. Архивирано од изворникот на 9 January 2021. Посетено на 24 September 2020.
  33. ↑ „В Минске перед началом акции оппозиции неизвестные в балаклавах задерживают протестующих“ (руски). Znak. 13 September 2020. Архивирано од изворникот на 22 September 2020. Посетено на 24 September 2020.
  34. ↑ „Протесты в Беларуси: десятки тысяч около резиденции Лукашенко, сотни задержанных“ (руски). BBC. 13 September 2020. Архивирано од изворникот на 19 September 2020. Посетено на 24 September 2020.
  35. ↑ „"Мне все равно, отчислят его или нет!" Как родители и деканы встречали у РУВД задержанных студентов“ (руски). tut.by. 6 September 2020. Архивирано од изворникот на 19 September 2020. Посетено на 24 September 2020.
  36. ↑ 36,0 36,1 „Могут ли задерживать люди в штатском? А если просто шел мимо? Отвечает МВД, Генпрокуратура и правозащитник“ (руски). tut.by. 23 June 2020. Архивирано од изворникот на 25 September 2020. Посетено на 24 September 2020.
  37. ↑ „Лишним не будет. Зачем белорусам соглашение с адвокатом“ (руски). BelaPAN. 17 September 2020. Архивирано од изворникот на 12 October 2020. Посетено на 24 September 2020.
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 „"Я видел, как людей бьют, а они ползут, извиваясь, словно гусеницы". Говорят пострадавшие от насилия во время задержаний“ (руски). Onliner.by. 19 August 2020. Архивирано од изворникот на 2021-04-12. Посетено на 24 September 2020.
  39. ↑ "„Девушка, пережившая Окрестина, — об условиях содержания женщин в изоляторе“ (руски). Onliner.by. 24 August 2020. Архивирано од изворникот на 2021-10-27. Посетено на 24 September 2020.
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 „Пытали не только в Минске на Окрестина. Рассказы задержанных в Могилеве“. dw.com (руски). 13 September 2020. Архивирано од изворникот на 19 September 2020. Посетено на 24 September 2020.
  41. ↑ „Могут ли задерживать люди в штатском? А если просто шел мимо? Отвечает МВД, Генпрокуратура и правозащитник“ (руски). tut.by. 23 June 2020. Архивирано од изворникот на 25 September 2020. Посетено на 24 September 2020.
  42. ↑ 42,0 42,1 „Омоновец скрывает лицо под балаклавой. Что говорит закон“ (руски). BelaPAN. 10 September 2020. Архивирано од изворникот на 26 September 2020. Посетено на 24 September 2020.
  43. ↑ „Amnesty International calls to release prisoner of conscience Maryia Kalesnikava“. spring96.org. 24 September 2020. Архивирано од изворникот на 28 September 2020. Посетено на 24 September 2020.
  44. ↑ „В Минске пропала Мария Колесникова — один из лидеров белорусской оппозиции“ (руски). Meduza. 7 September 2020. Архивирано од изворникот на 9 October 2020. Посетено на 24 September 2020.
  45. ↑ „"Когда дали протокол на подпись, я даже не смогла взять ручку": 23-летнюю Фаину из изолятора в больницу доставили с ЧМТ и сотрясением мозга“ (руски). Komsomolskaya Pravda. 16 August 2020. Посетено на 24 August 2020.
  46. ↑ „Милиционер требует разблокировать телефон. Что говорит закон“ (руски). BelaPAN. 28 August 2020. Посетено на 24 September 2020.
  47. ↑ 47,0 47,1 47,2 „"Это какое-то зверство…" Пострадавшие и задержанные рассказывают про суды и травмы“ (руски). Onliner.by. 15 August 2020. Архивирано од изворникот на 5 October 2020. Посетено на 24 September 2020.
  48. ↑ „Минчане рассказали об избиениях в РУВД и на Окрестина, а также о ненависти медиков к ОМОНу“. ej.by (руски). 17 August 2020. Архивирано од изворникот на 29 March 2021. Посетено на 24 August 2020.
  49. ↑ „В Витебске на мирной акции протеста задержали айтишников, журналиста и случайных прохожих“ (руски). tut.by. 26 August 2020. Архивирано од изворникот на 9 October 2020. Посетено на 24 September 2020.
  50. ↑ „В Минске массово задержали журналистов СПИСОК“. baj.by (руски). 27 August 2020. Архивирано од изворникот на 27 September 2020. Посетено на 24 September 2020.
  51. ↑ „В Бресте ОМОН жестко задержал корреспондента TUT.BY, в Минске на Пушкинской силовики напали на других журналистов“ (руски). tut.by. 12 August 2020. Архивирано од изворникот на 30 September 2020. Посетено на 24 September 2020.
  52. ↑ „Главный редактор газеты "Наша Ніва" возвращается из Жодино в Минск“ (руски). Onliner.by. 12 August 2020. Архивирано од изворникот на 20 September 2020. Посетено на 24 September 2020.
  53. ↑ 53,0 53,1 53,2 „Задержанного в Минске россиянина 10 дней не могут найти ни родные, ни российский МИД“ (руски). Meduza. 19 August 2020. Архивирано од изворникот на 16 September 2020. Посетено на 24 September 2020.
  54. ↑ „У Колесниковой в тюрьме начались проблемы со здоровьем“. belnovosti.by (руски). 14 September 2020. Посетено на 24 September 2020.
  55. ↑ „Суд в закрытом режиме проверит законность ареста представителя Коордсовета Знака“ (руски). Interfax. 17 September 2020. Архивирано од изворникот на 20 September 2020. Посетено на 24 September 2020.
  56. ↑ „Как обращаются с женщинами, задержанными на протестах в Беларуси“ (руски). Deutsche Welle. 17 August 2020. Архивирано од изворникот на 29 September 2020. Посетено на 30 September 2020.
  57. ↑ 57,0 57,1 „Омоновец в суде назвал журналиста "координатором протестного шествия". Но пояснить не смог“ (руски). tut.by. 2 September 2020. Архивирано од изворникот на 29 September 2020. Посетено на 30 September 2020.
  58. ↑ „"Голые парни стояли на коленях, руки за спиной, лбом в стену": что увидела на Окрестина мама троих детей, которая сама оттуда попала в больницу“ (руски). Komsomolskaya Pravda. 15 August 2020. Посетено на 30 September 2020.
  59. ↑ „По 11 суток ареста дали фотокорреспондентам. Они делали репортажи, суд признал их демонстрантами“ (руски). tut.by. 16 September 2020. Архивирано од изворникот на 30 September 2020. Посетено на 30 September 2020.
  60. ↑ „Проходила мимо, сделала фото — и это пикет? Суд дал 10 суток ареста Валерии Уласик, дочери редактора TUT.BY“ (руски). tut.by. 9 September 2020. Архивирано од изворникот на 26 September 2020. Посетено на 30 September 2020.
  61. ↑ „Прецедент: работавших на акции журналистов суд признал виновными и дал сутки. Свидетели — в балаклавах и без имен“ (руски). tut.by. 4 September 2020. Архивирано од изворникот на 30 September 2020. Посетено на 30 September 2020.
  62. ↑ „Глава МВД: сотрудники милиции не защищены в судах“ (руски). Komsomolskaya Pravda. 16 September 2020. Посетено на 30 September 2020.[мртва врска][мртва врска]
  63. ↑ „"Власть надеется, что люди походят по площадям и разойдутся" — мнение о правовом дефолте в Беларуси“. probusiness.io (руски). 18 August 2020. Архивирано од изворникот на 22 September 2020. Посетено на 30 September 2020.
  64. ↑ „Телеведущему Денису Дудинскому дали 10 суток ареста. Адвокату о начале процесса не сказали“ (руски). tut.by. 3 September 2020. Архивирано од изворникот на 25 September 2020. Посетено на 30 September 2020.
  65. ↑ „В Беларуси договор с адвокатом приравняли к намерению нарушить закон“ (руски). tut.by. 15 September 2020. Архивирано од изворникот на 1 October 2020. Посетено на 30 September 2020.
  66. ↑ „Замглавы МВД приехал к изолятору на Окрестина, где выпускали задержанных: "Издевательств - не было"“ (руски). Komsomolskaya Pravda. 14 August 2020. Посетено на 21 August 2020.
  67. ↑ „Караев: по всем случаям превышения полномочий мы разберемся после стабилизации ситуации в стране“ (руски). Belarusian Telegraph Agency. 16 August 2020. Архивирано од изворникот на 20 August 2020. Посетено на 21 August 2020.
  68. ↑ „Лукашенко: на Окрестина получили те, кто там же, на Окрестина, бросался на ментов“ (руски). BelaPAN. 17 August 2020. Посетено на 21 August 2020.
  69. ↑ „Supporting the Aspirations of the Belarusian People“. US Department of State. 20 August 2020. Архивирано од изворникот на 20 August 2020. Посетено на 21 August 2020.
  70. ↑ „Press briefing notes on Belarus“. reliefweb.int. 21 August 2020. Архивирано од изворникот на 21 August 2020. Посетено на 21 August 2020.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Прашања_за_човекови_права_поврзани_со_задушувањето_на_белоруските_протести_во_2020_година&oldid=5192886“