Перуштица

Координати: 42°03′23″N 24°32′29″E / 42.0563° СГШ; 24.541417° ИГД / 42.0563; 24.541417
Од Википедија — слободната енциклопедија
Перуштица
Перущица
град
Поглед на градот
Поглед на градот
Перуштица is located in Бугарија
Перуштица
Перуштица
Местоположба на Перуштица во Бугарија
Координати: 42°03′23″N 24°32′29″E / 42.0563° СГШ; 24.541417° ИГД / 42.0563; 24.541417
ЗемјаБугарија
ОбластПловдив
ОпштинаПеруштица
Управа
 • ГрадоначалникНиколај Баков (БСП)
Површина
 • Вкупна48,719 км2 (18,811 ми2)
Надм. вис.&10000000000000288000000288 м
Население (2022)
 • Вкупно5,018
 • Густина100/км2 (270/ми2)
Часовен појасEET (UTC+2)
 • Лете (ЛСВ)EEST (UTC+3)
поштенски код4225
Повик. бр.+359 03143
Мреж. местоperushtitsa.egov.bg

Пѐруштица (бугарски: Перущица) — град во Јужна Бугарија, административен центар на општината Перуштица во Пловдивската Област. Има население од околу 5.018 жители (2022).[1]

Географија и местоположба[уреди | уреди извор]

Градот се наоѓа во преодна област каде што полето Пазарџичко-Пловдивското Поле ги допира северните падини на Родопите. Со тоа целосно се определува неговиот релјеф — ридски со премин кон падините на планината. Перуштица се наоѓа на 22 километри југозападно од регионалниот център Пловдив и 140 км од главниот град Софија.

Историја[уреди | уреди извор]

Градот е познат низ цела Бугарија по борбата што се случила таму во 1876 година за време на Априлското востание против османлиското владеење. За време на задушувањето на востанието од турските башибозуци, мнозинството жители биле заклани. Францускиот новинар Иван де Воестин, кој го посетил градот во јули 1876 година, известил за весникот Le Figaro дека од околу 2000 население останале само 150 старци и деца.[2]Лејди Странгфорд пристигнала од Британија подоцна истата година во Бугарија со цел олеснување за народот по масакрите. Таа изградила болница во Батак, а подоцна и други болници, вклучително и во Перушица.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Таблица на адресно регистрираните по постоянен и по настоящ адрес лица oт дата 15.06.2022 г.
  2. de Woestyne, Ivan (1876). Voyage au pays des Bachi-Bouzoucks. Bachelin-Deflorenne Paris.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]