Наталија Константиновиќ
| Наталија Константиновиќ | |
|---|---|
| Принцезата Наталија од Црна Гора | |
 | |
| Роден(а) | 10 октомври 1882 Трст, Австрија-Унгарија |
| Починал(а) | 21 август 1950 (возр. 67) Париз, Франција |
| Сопружник | Кнез Мирко од Црна Гора, Велики војвода од Грахово и Зета |
| Династија | Петровиќ-Његош (со брак) |
| Татко | полковник Александар Константиновиќ |
| Мајка | Милена Опујиќ |
| Вероисповед | Српска православна |
Наталија Константиновиќ (српски: Наталија Константиновиќ; 10 октомври 1882 – 21 август 1950) била принцеза на Црна Гора како сопруга на Кнез Мирко Петровиќ-Његош. Двојката имаше пет сина; сепак, двајца починале во раното детство. Тие се разведоа во 1917 година, а една година подоцна кралското семејство беше принудено да побегне од кралството. Таа беше внука на Принцезата Анка Обреновиќ од Србија, од Куќата на Обреновиќ. Нејзиниот сопруг добил ветена српска круна во случај кралот Александар I да умре без деца; сепак, круната му припадна на Петар Караѓорѓевиќ, по атентат на Александар во 1903 година.[1].
Семејство[уреди | уреди извор]
Наталија е родена во Трст, Австрија-Унгарија, на 10 октомври 1882 година, ќерка на полковник Александар Константиновиќ (1848 - Трст, 1931) и сопруга ( Трст, 18 март 1878 година) Милева Опујиќ (Трст, 12 април 1860 - Париз, 3 јануари 1939 година), членка на богат Српско семејство од Трст, татковска внука на Александар Константиновиќ (син на Обрад Константиновиќ и сопругата Даница Гвозденовиќ) и сопруга (1842) Принцезата Анка Обреновиќ (1 април 1821 година - убиена, Topcider, Белград]], 10 јуни 1868 година, ќерка на Јеврем Обреновиќ и сопругата Томанија Богичевиќ) и внука по мајка на Александар Опујиќ (син на Тадија Опујиќ и сопруга Видосава Милиќ) и сопруга Марија Бошковиќ (ќерка на сопругата Рајко Маркачевиќ и ). Таа имаше еден брат. Таа потекнува од трагичното , несреќна Династија Обреновиќ, која владеела со Србија во поголемиот дел од 19 век. Нејзината баба по татко, принцезата Анка Обреновиќ, била внука по татко на Милош Обреновиќ I, принцот од Србија, основач на Домот на Обреновиќ. Наталија и нејзиното семејство биле протерани од Србија откако нејзиниот татко го критикувал непопуларниот брак на кралот Александар I со озлогласениот Драга Машин. Тие живееле алтернативно помеѓу Ница, Италија и Виена.
Бракови и проблеми[уреди | уреди извор]
На 25 јули 1902 година, во Цетиње, Наталија се омажи за принцот Мирко Петровиќ-Његош од Црна Гора, великиот војвода од Грахово и Зета, вториот најстар син на Никола I од Црна Гора. Принцот Мирко, наводно, страсно се заљубил во Наталија, која ја опишувале како убава бринета со темни очи. Кралот Александар не бил задоволен од веста за нивниот брак, бидејќи тој верувал дека Мирко се оженил со неа само за да ја добие српската круна; Покрај тоа, претходно починатата постара сестра на Мирко, Зорка била сопруга на ривалот на Александар, Петар Караѓорѓевиќ. Во знак на негово незадоволство, тој одбил да ги прими Наталија или Мирко на својот двор. Предлошка:Потребен е цитат
Бидејќи Наталија беше внука на принцезата Анка Обреновиќ, која беше убиена во Белград на 10 јуни 1868 година заедно со нејзиниот братучед Михаило Обреновиќ III, српската влада вети дека во случај на смрт на кралот Александар Обреновиќ без деца, Мирко ќе биде прогласен за престолонаследник на Србија. Меѓутоа, настаните не се одвиваа како што се надеваше Никола I од Црна Гора. Кон крајот на мај 1903 година, кралот Александар и неговата сопруга Драга биле убиени од група армиски офицери предводени од капетанот Драгутин Димитријевиќ Апис. Пред атентатот, заговорниците гласаа да му се предаде круната на шурата на Мирко, Петар, шефот на ривалската српска династија, Караѓорѓевиќ. Тоа беше затоа што Караѓорѓевиќ беа сојузници со Русија, додека Обреновиќ беа дефинитивно про-хабсбуршки.
Деца[уреди | уреди извор]
Мирко и Наталија заедно добија пет сина:
- Принцот Шчепац (Стефан) од Црна Гора (27 август 1903 - 15 март 1908 година)
- Принцот Станислав од Црна Гора (30 јануари 1905 - 4 јануари 1908 година)
- Принц Михаил од Црна Гора (14 септември 1908 - 24 март 1986 година), се оженил со Женевиев Пригент, од која имал еден син, Никола.
- Принцот Павле од Црна Гора (16 мај 1910 - јуни 1933 година)
- Принцот Емануел од Црна Гора (10 јуни 1912 - 26 март 1928 година)
Во 1908 година, нејзините два најстари синови умреле, а таа го родила својот трет син Мајкл. На 28 август 1910 година, Црна Гора станала кралство, а на црногорскиот престол како прв и единствен крал се качил нејзиниот свекор. Во 1916 година, одбраната на Црна Гора пропадна кога австроунгарските сили го нападнаа кралството за време на Првата светска војна, а целото кралско семејство, вклучително и Наталија, беше принудено да побегне во Италија. Двојката се разведе во октомври 1917 година, а Наталија се пресели во Париз со нејзините преживеани синови. Следната година, Мирко почина во Виена, а нејзиниот најстар преживеан син Мајкл стана шеф на Домот на Петровиќ-Његош и претендент за непостоечкиот трон на Црна Гора. Натилија го однела Мајкл во Истборн, Англија, каде што го завршил основното образование.
На 9 јануари 1920 година, таа се омажила во Истбурн (Сасекс), Гастон, гроф Ерембо де Дуџиле, белгиски дипломат и член на Ермбо де Дуџиле благородно семејство и имаа две ќерки:
- Хелен Ерембо де Дуџеле (1921-2006) се омажила во 1949 година, Филип Хиол (1895-1969). Имала една ќерка и еден син: Каролин Хиол и Ерве Хиол.
- Ен-Мари Ерембо де Дуџеле (1922-1984) се омажи во 1946 година, Филип Серф (1923-), а во 1958 година, Пјер Савил (1907-1976, не Шуман[2]). Имала три ќерки: Жералдин Серф, Карлин Серф и Мари-Пјер Савил.
Принцезата Наталија почина во Париз на 21 август 1950 година, на 67-годишна возраст.[3].
Наводи[уреди | уреди извор]
Извори[уреди | уреди извор]
- C. L. Sulzberger, The Fall of Eagles, 1977, Crown Publishing, Inc., New York