Луна парк (Хамбург-Алтона)
Луна паркот ― поранешен забавен парк во Хамбург, Германија. На неговото отворање во 1913 година тој бил најголем во Германија. Тој бил затворен по избувнувањето на Првата светска војна во 1914 година и повторно бил отворен за помалку од една година во 1923 година.
Парк[уреди | уреди извор]
Луна Парк зафаќал повеќе од 100.000 квадратни метри помеѓу улицата Аугустенбургер, улицата Килер, Мемеландале и Лунапарк во областа Алтона во Хамбург, кој бил засебен град за време на отворањето. Тој беил во непосредна близина на станицата Калтенкирхен и во близина на станиците Емилиенстраше и Холстен. Во тоа време најголемиот забавен парк во Германија, тој бил еден од бројните отворени ширум светот на почетокот на 20 век, кој го зел своето име од Луна Паркот на островот Кони.[1]
Паркот вклучувал „живописна железница“ - луда железница со планинско уредување - патека за велосипедизам, базен, сала за танцување и 40,000 квадратни метри изложбен простор, покрај градините, базен со фонтана и павилјони.[1][2]
Зградите биле полудрвени, конструирани од бетон над персоналот со обоена површина испрскана над бетонот. Влезната зграда била светлоцрвена со покрив со ќерамиди; салата за танцување била направена според селска германска селска куќа, со силно украсени sидови и сламен покрив ; другите згради имаа црвени холандски покриви со ќерамиди.[2]
Историја[уреди | уреди извор]
Лунапарк-Геселшафт, основан во ноември 1912 година и предводен од Хуго Смит, земен под 15-годишен закуп од Алтона на две соседни земјишни парцели, вклучувајќи слив за задржување на поплави, Дибштајх; предвидениот датум на отворање бил 1 мај 1913 година.[2] Првичниот план, од Ернст Шмит и Литке, бил вдахновение од барок и многу симетричен; по одложувањата во градежништвото и проблемите со градежните средства, архитектот на градот Алтона ги ангажирал данските архитекти Јул Браск и Елнар Розенстанд за поедноставување на дизајнот на паркот и дизајнот на зградите.
Паркот бил отворен на 28 август 1913 година. Затворен е една година подоцна откако избувнала Првата светска војна во август 1914 година;[1][2] до 1921 година, повеќето од знаменитостите во него биле демонтирани.
Во пролетта 1923 година, паркот бил повторно отворен од претприемачот Хуго Хасе кој ги преместил знаменитостите таму од неговиот парк во Ајмсбител, кој бил затворен во 1922 година.[1][2] Инфлацијата под Вајмарската Република и како резултат на широко распространетата сиромаштија сериозно влијаеле врз бизнисот до август таа година, а Хасе го затворил паркот а градбите ги урнале. Кон крајот на 1920-тите, областа била повторно развиена, претежно за атлетски терени. Бетонска градба како Канцеларија за невработеност дизајнирана од Густав Оелснер била изградена во 1926 година на местото на влезната зграда и сега е градско обележје, а блок на станови на Мемеландале, исто така дизајнирани од Оелснер, се наоѓаат на поранешниот терен. Улица и детско игралиште со името Лунапарк (сместено приближно на местото на областа) се единствените преостанати индикации за постоењето на паркот.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Olaf Wunder and Gunnar Reuchsel, "Mit Achterbahn und Wellenbad Hamburgs untergegangener Freizeit-Park"[мртва врска], Hamburger Morgenpost, 9 ноември 2017, (германски).
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Harald Beckedorf, "Geh'n wir in den Luna-Park-Altona" Архивирано на 1 март 2021 г., (германски), Посетено на 23 февруари 2021.
Библиографија[уреди | уреди извор]
- Claudia Puttkammer and Sacha Szabo. Gruß aus dem Luna-Park. Eine Archäologie des Vergnügens. Freizeit- und Vergnügungsparks Anfang des zwanzigsten Jahrhunderts. Berlin: WVB, 2007. ISBN 978-3-86573-248-4. (германски).
- Sacha Szabo. Lunaparks. Auf den Spuren einer vergessenen Vergnügungskultur. Marburg: Büchner, 2017. ISBN 978-3-941310-83-4. (германски).