Зев (лингвистика)

Од Википедија — слободната енциклопедија

Зев[1][2] или хијат[3][4] — појава на два одделни самогласки во соседни слогови без интервентна согласка. Кога два самогласки наместо тоа се појавуваат заедно како дел од еден слог, резултатот се нарекува дифтонг.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]