Жанa Дувал
| Жанa Дувал | |
|---|---|
 Жанa Дувал, цртеж на Шарл Бодлер | |
| Роден(а) | околу 1820 г. Хаити |
| Починал(а) | 1862–1870 (не се знае точно; возраст 41 или 50 години) Париз, Франција |
| Партнер | Шарл Бодлер |
Жанa Дувал (1820 – 1862) - француска актерка и танчерка родена во Хаити со мешано француско и западноафриканско потекло. Дваесет години таа била муза на францускиот поет и уметнички критичар Шарл Бодлер. Тие се запознале во 1842 година кога Дувал го напуштила Хаити за Франција, и двајцата останале заедно, иако бурно, во следните две децении. Се вели дека Дувал била жената која Бодлер ја сакал најмногу во својот живот по неговата мајка. Родена е на Хаити на непознат датум, некаде околу 1820 година.
Песните на Бодлер кои ѝ се посветени на Дувал или оддаваат почит, вклучуваат „Le balcon“ (Балконот), „Parfum exotique“ (Егзотични парфеми), „La chevelure“ (Косата), „Sed non satiata“ (Сепак таа не е задоволна), „Le serpent qui danse“ (Змијата што танцува) и „Une charogne“ (Труп).
Бодлер ја нарекол „љубовница на љубовниците“ и неговата „Венус Ноаре“ („Црна Венера“), а се верува дека Дувал му ја симболизирала опасната убавина, сексуалност и мистерија на една креолска жена во средината на 19 век во Франција. Таа живеела на Ил Сен Луј, во близина на хотелот Пимодан.
Едуар Мане, пријател на Бодлер, ја насликал Дувал во неговата слика од 1862 година Бодлеровата љубовница, лежечка. Таа во тоа време ослепела.
Дувал можеби умрела од сифилис уште во 1862 година, пет години пред Бодлер, кој исто така умрел од сифилис. Други извори тврдат дека Дувал го надживеала Бодлер. Надар тврдеел дека последен пат ја видел Дувал во 1870 година - во тоа време таа била на патерици, тешко боледувала од сифилис.
Современа култура[уреди | уреди извор]
Жана Дувал служи како главен лик во „Солтните патишта“ на карипскиот автор Нало Хопкинсон, дело на историска фикција, и во насловната приказна на збирката Црна Венера од Анџела Картер. Филмот на Тинге Кришнан „Моето срце е голо“ е за животот на Жана Дувал наречен „Големи, девојка од голема банка“. е референца за Жан Дувал.
Познатиот американски концептуален уметник Лорен О'Грејди развил фото-инсталација со 16 диптиши со спарени слики на Шарл Бодлер и Жана Дувал насловена како Цвеќе на злото и доброто. Прелиминарните студии за оваа инсталација се изложени во Институтот за современа уметност, Бостон, галеријата Томас Ербен, Њујорк и Галеријата Фотохоф во Салцбург, Австрија. О'Грејди напишал опширно за врската на Бодлер и Дувал.
Шкотскиот уметник Мод Султер создадал неколку уметнички дела инспирирани од Дувал, користејќи слики како нејзината фотографија од Надар и автопортрети на уметникот. Многу од нив биле прикажани во самостојна изложба во шкотската национална галерија на портрети со наслов Жана Дувал: Мелодрама.
Покрај тоа, Жана Дувал е инспирација за песната насловена „Улица на розите“ на тогашната советска хеви метал бенд Арија на албумот „Hero of Asphalt“ од 1987 година.