Ендемиксит

Од Википедија — слободната енциклопедија

Endemixit бил проект кој ги проучувал ефектите од намалената големина на популацијата кај пет италијански ендемични видови кои биле изложени на ризик од исчезнување. Конечната цел била да се проценел ризикот од исчезнување од геномските податоци и да се придонел за зачувување на овие видови.[1] Проектот бил финансиран од MUR (италијанското Министерство за истражување) и координиран од Одделот за животни науки и биотехнологија на Универзитетот во Ферара со вклучување на уште пет италијански универзитети: Анкона, Фиренца, Падова, Рим Тор Вергата и Трст.[2][3]

Вид што се проучувал[уреди | уреди извор]

Разгледаните видови биле класифицирани во опасност или во критична опасност од исчезнување во Црвената листа на IUCN:

  • Podarcis raffonei (еолски ѕиден гуштер), гуштер со опсег на струја ограничен на три Еолски острови и поделен на изолирани и релативно далечни популации.[4]
  • Hipparchia sbordonii (Ponza grayling), моментално се наоѓал само на некои Понтински острови.[5]
  • Acipenser naccarii (јадранска есетра), некогаш широко распространета во Северното Јадранско Море и во многу реки во Северна Италија, но денес речиси исчезнат по природа.[6]
  • Bombina pachypus (апенинска жолтопододена крастава жаба), ендемичен и загрозен вид на Италијанскиот полуостров тесно поврзан со најчестата европска жолтостомакна жаба (B. variegata).[7]
  • Ursus arctos marsicanus (марсиканска или апенинска, кафеава мечка), подвид на кафеава мечка (U. arctos), присутна исклучиво во мал регион на централните Апенински планини.[8]

Апликации и иновативни аспекти[уреди | уреди извор]

Ендемиксит бил геномски проект кој се применувал за зачувување на биолошката разновидност.[9][10] Ќе се произвеле пет референтни геноми (по еден за секој ендемски вид/подвид) и ќе се ресеквенционирале 20 до 30 единки по вид (цели геноми со средно опфат). Популациските геномски анализи ќе се користеле за реконструкција на минатите демографски процеси и за проценка на генетското оптоварување што евентуално се акумулирало поради генетскиот нанос. Резултатите ќе биле теоретски важни за да се разберела динамиката на генетското оптоварување.[11] Практично, тие ќе дале насоки и приоритети за зачувување на овие ендемии.[12]

Ендемиксит бил партнер на Европскиот референтен геном атлас (ERGA), паневропски конзорциум кој имал за цел да произведел референтни геноми со висок квалитет за целиот европски биодиверзитет за да придонесел за заштита на истиот.[13] Ендемиксит бил исто така поврзан со Проект за биогеном на Земјата (EBP), меѓународен проект кој имал за цел да го секвенционирал целосниот геном на сите еукариотски живи суштества за 10 години.[14]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Fronte, Margherita (March 2021). „Io ti salverò col tuo DNA“. Focus. 441: 70–73.
  2. ↑ Di Bisceglie, Federico (18 September 2020). „Dal rospetto ululone all'orso bruno Studio di Unife sulle specie a rischio“.
  3. ↑ Redazione; Redazione (2020-08-21). „Pikaia – Farfalle, orsi e altri endemismi: il progetto EndemixIT“. Pikaia (италијански). Посетено на 2022-09-01.
  4. ↑ Corti, Claudia; Pérez-Mellado, Valentin; Sindaco, Roberto; Romano, Antonio (14 December 2008). „Podarcis raffonei“. doi:10.2305/iucn.uk.2009.rlts.t61552a12514822.en. Наводот journal бара |journal= (help)
  5. ↑ van Swaay, C., Wynhoff, I., Wiemers, M., Katbeh-Bader, A., Power, A., Benyamini, D., Tzirkalli, E., Balletto, E., Monteiro, E., Karaçetin, E., Franeta, F., Pe'er, G., Welch, H., Thompson, K., Pamperis, L., Dapporto, L., Šašić, M., López Munguira, M., Micevski, N., Dupont, P., Garcia-Pereira, P., Moulai, R., Caruana, R., Verovnik, R., Bonelli, S. & Beshkov, S. (28 February 2013). „Hipparchia sbordonii“. doi:10.2305/iucn.uk.2015-2.rlts.t173231a64640021.en. Наводот journal бара |journal= (help)CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
  6. ↑ Bronzi, P., Congiu, L., Rossi, R., Zerunian, S. & Arlati, G. (24 October 2009). „Acipenser naccarii“. doi:10.2305/iucn.uk.2011-1.rlts.t224a175973332.en. Наводот journal бара |journal= (help)CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
  7. ↑ Andreone, F., Corti, C., Sindaco, R., Romano, A., Giachi, F., Vanni, S. & Delfino, G. (14 December 2008). „Bombina pachypus“. doi:10.2305/iucn.uk.2009.rlts.t54450a11147957.en. Наводот journal бара |journal= (help)CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
  8. ↑ Ciucci, Paolo; Boitani, Luigi (November 2008). „The Apennine Brown Bear: A Critical Review of Its Status and Conservation Problems“. Ursus. 19 (2): 130–145. doi:10.2192/07PER012.1. ISSN 1537-6176.
  9. ↑ „Biodiversità, la ricchezza che stiamo perdendo“. Focus.it. Посетено на 2022-09-01.
  10. ↑ „The project“. ENDEMIXIT (англиски). 2020-04-11. Посетено на 2022-09-01.
  11. ↑ Bertorelle, Giorgio; Raffini, Francesca; Bosse, Mirte; Bortoluzzi, Chiara; Iannucci, Alessio; Trucchi, Emiliano; Morales, Hernán E.; van Oosterhout, Cock (August 2022). „Genetic load: genomic estimates and applications in non-model animals“. Nature Reviews Genetics (англиски). 23 (8): 492–503. doi:10.1038/s41576-022-00448-x. ISSN 1471-0064. PMID 35136196 Проверете ја вредноста |pmid= (help). |hdl-access= бара |hdl= (help)
  12. ↑ „Ululone & C: cinque animali italiani da salvare“. la Repubblica (италијански). 2021-11-19. Посетено на 2022-09-01.
  13. ↑ „A genome atlas of european biodiversity“. erga (англиски). Посетено на 2022-09-01.
  14. ↑ „Earth BioGenome Project“. Earth BioGenome Project (англиски). Посетено на 2022-09-01.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Ендемиксит&oldid=5173503“