Дафнис и Хлоја (Офенбах)
Дафнис и Хлоја -Daphnis et Chloé е едночинка оперета од Жак Офенбах, според либрето од Клервил ( Луј-Франсоа Николај, 1811–1879) и Жил Кордие (односно Елеоноре Тенај де Волабел–1, 1859), врз основа на приказната за Дафнис и Хлоја. Според романот на Лонгус адаптиран како драма во Театар Водвил во 1849 година.[1].
Историја на оперетата[уреди | уреди извор]
Премиерата била во Театарот Боуффес-Парисиенс (Сала Чоузел) на 27 март 1860 година под диригентство на композиторот. Во улогите од 1866 година, Леонсе бил Пан, со Угалде како Дафнис.
Во 1907 година, делото беше аранжирано од Андре Блох и изведено како „Миријана и Дафне“ во Операта во Монте Карло, со „Тејт“ (Меги Тејте ) како Тириус, Едмонд Клемент како Миријана и Хектор Дуфран како Алфесибе.[2].
Улоги[уреди | уреди извор]
| Улога | вид на глас | Премиера27 март 1860 година (диригент: Жак Офенбах) |
|---|---|---|
| Пан, богот | бас | Желба |
| Хлоја, „овчарка“ | сопран | Колас |
| Дафнис, овчар | мецосопран | Џулиет Бо |
| Калисто, баццханте | сопран | Мари Цицо |
| Ксантипа, "баханка" | Маргуерите Шаберт | |
| Лоцое, "бакханта" | ||
| Арицие, "баханка" | ||
| Ерифиле, "баханка" | ||
| Амалтхее, "баханка" | ||
| Ниобе, "бакханта" |
Содржина[уреди | уреди извор]
- Пасторална сцена во Стара Грција
Баканте, набљудувани од статуата на Пан, разговараат за Дафнис, во која сите се вљубени. Кога ќе го напуштат, Пан открива дека е во потера по срамежливата, но горда Хлоја, која потоа влегува со јагне. Додека ја чекасредбата со Дафнис, таа го навредува Пан што слуша. Дафнис и признава на Хлоја дека кога е сам мисли само на неа . Тие одлучуваат дека она што им треба се стапови за да можат кога ќе ги сретнат другите овчари и овчарки да се придружат во ората; Панја фрла флејта во скутот на Дафнис, но таа нема да му свири. Пан ги исмева невините љубовници. Кога Хлоја брза кон нејзиното стадо, Пан ја гони додека Дафнис се обидува да ја сонува.
Бачаните се враќаат и го спречуваат Дафнис да замине; тие го убедуваат дека начинот на лекување на неговата љубовна болест е да се вљуби во друга. Тие се обидуваат да го искушат, но тој не е попустлив, па му даваат вода од реката Лете за да ја заборави. Пан влетал внатре и тие избегале влечејќи го Дафнис со себе. Пан ја внесува тиквата со вода исто како што се враќа Хлоја; ѝ ласка и се обидува да ја научи што да прави со љубовникот. По неколку бакнежи, Пан зема замав од водата и заборава што следува после тоа. Дафнис се враќа откако научил неколку лекции од бакхантите, но последната лекција ја одложува за утре. Тие им се заблагодаруваат на бакхантите во танцот и бараат од публиката да биде попустлива и нежна, како јагниња, во нивното настапување
Снимка[уреди | уреди извор]
- List of recordings, operadis-opera-discography.org.uk
Наводи[уреди | уреди извор]
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- [Wikisourcelang-inline|fr|Daphnis et Chloé_(Offenbach)|Daphnis et Chloé]
- [IMSLP|work=Daphnis et Chloé (Offenbach, Jacques)|cname=Daphnis et Chloé]