Атмосферска нестабилност
Атмосферската нестабилност е состојба кога атмосферата на Земјата се смета за нестабилна и како резултат на тоа локалното време е многу променливо во однос на растојанието и времето.
Атмосферската стабилност е мерка за тенденцијата на атмосферата да го обесхрабрува вертикалното движење, а вертикалното движење е директно поврзано со различни типови временски системи и нивната стабилност. Во нестабилни услови, подигнатото нешто, како што е одредена област на воздухот, е потопло од остатокот на воздухот. Бидејќи е потопло, тој е помалку густ и е склон кон понатамошно искачување.
Во метеорологијата, нестабилноста може да се опише со различни индекси како што се Масовниот ричардсонов број, подигнат индекс, К-индекс, конвективна достапна потенцијална енергија и слично. Овие индекси, како и самата атмосферска нестабилност, вклучуваат температурни промени низ тропосферата со висина или стапка на пропуст . Ефектите на атмосферската нестабилност во влажните атмосфери вклучуваат развој на грмотевици, кои над топлите океани може да доведат до тропска циклогенеза и турбуленции .
Форми[уреди | уреди извор]
Постојат две основни форми на атмосферска нестабилност: [1]
- Конвективна нестабилност
- Динамичка нестабилност
Конвективна нестабилност означува термичкото мешање преку конвекција во форма на издигнување на топол воздух доведува до создавање на облаци и евентуално врнежи или конвективни бури . Динамичката нестабилност се создава преку хоризонталното движење на воздухот и физичките сили на кои се изложени, како што се Кориолисовата сила и градиентната сила на притисокот . Динамичното кревање и мешање создава облаци, врнежи и бури често во синоптичка скала .
Причина за нестабилност[уреди | уреди извор]
Дали атмосферата има стабилност или не, делумно зависи и од влагата. Во многу сува тропосфера, намалувањето на температурата со висина помала од 9,8 C по километар искачување укажува на стабилност, додека поголемите промени укажуваат на нестабилност. Оваа стапка на пропуст е позната како стапка на сува адијабатска пропуст. [2]
Индекси кои се користат за нејзино определување[уреди | уреди извор]
Подигнат индекс[уреди | уреди извор]
Подигнатиот индекс (ПИ), обично изразен во келвини, е температурна разлика помеѓу температурата на околината Te(p) и воздушната обвласт подигната адијабатски Tp(p) при дадена висина на притисок во тропосферата, обично 500 hPa ( mb ). Кога вредноста е позитивна, атмосферата (на соодветната висина) е стабилна, а кога вредноста е негативна, атмосферата е нестабилна. [3]
К Индекс[уреди | уреди извор]
| Вредност на К-индексот | Веројатност за грмотевици |
|---|---|
| Помалку од 20 | нема |
| 20 до 25 | изолирани грмотевици |
| 26 до 30 | нашироко расштркани грмотевици |
| 31 до 35 | расштркани грмотевици |
| Над 35 | голем број грмотевици [4] |
Индексот К се пресметува аритметички: К-индекс = (850 hPa температура – 500 hPa температура) + 850 hPa точка на росење – 700 hPa опад на точката на росење
- Температурната разлика помеѓу 850 hPa ( 5,000 стапки (1,500 м) надморска височина) и 500 hPa ( 18,000 стапки (5,500 м) надморска височина) се користи за давање параметри на стапката на пропуст на вертикалната температура.
- Точката на росење од 850 hPa обезбедува информации за содржината на влага во долната атмосфера.
- Вертикалниот степен на влажниот слој е претставен со разликата на температурата од 700 hPa ( 10,000 стапки (3,000 м) надморска височина) и 700 hPa точка на росење. [3]
Ефекти[уреди | уреди извор]
Стабилните услови, како на пример за време на ведра и мирна ноќ, предизвикаат заробување на загадувачите близу до нивото на земјата. [5] Врнежи се јавуваат во влажна воздушна маса кога таа е стабилна. Воздухот во стабилен слој не е турбулентен. [6] Условите поврзани со морски слој, стабилна атмосфера вообичаена на западната страна на континентите во близина на струи од ладна вода, доведува до магла. [7]
Во рамките на нестабилен слој во тропосферата, се случува подигање на воздушни области и продолжуваат се додека атмосферата во близина останува нестабилна. Штом ќе се случи превртување низ длабочината на тропосферата, длабоките конвективни струи доведуваат до развој на грмотевици кога има доволно влага.[8] фатаморгани . [9]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Explanation of Atmospheric Stability/Instability - by Steve W. Woodruff Архивирано на 12 јуни 2008 г.
- ↑ John E. Oliver (2005). Encyclopedia of world climatology. Springer. стр. 449. ISBN 978-1-4020-3264-6.
- ↑ 3,0 3,1 Edward Aguado; James E. Burt (2007). Understanding weather and climate. Pearson Prentice Hall. стр. 416–418. ISBN 978-0-13-149696-5. Грешка во наводот: Неважечка ознака
<ref>; називот „agua“ е зададен повеќепати со различна содржина. - ↑ National Weather Service Forecast Office, Detroit, Michigan (2010-01-25). Gloassary: K. Архивирано на 30 ноември 2012 г. National Weather Service Central Region Headquarters. Retrieved on 2011-02-24
- ↑ Dennis A. Snow (2003-01-01). Plant Engineer's Reference Book. Butterworth-Heinemann. стр. 28/8–28/10. ISBN 978-0-7506-4452-5.
- ↑ Phil Croucher (2004-03-01). Jar professional pilot studies. Lulu.com. стр. 8–29. ISBN 978-0-9681928-2-5.
- ↑ National Weather Service Office, Oxnard, California (2012). „Climate of Los Angeles“. National Weather Service Western Region Headquarters. Посетено на 2012-02-16.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
- ↑ Chris Landsea. „How do tropical cyclones form?“. Frequently Asked Questions: Hurricanes, Typhoons and Tropical Cyclones. Atlantic Oceanographic and Meteorological Laboratory. Архивирано од изворникот на 2009-08-27. Посетено на 2006-07-25.
- ↑ Michael Vollmer (March 2009). „Mirrors in the air: mirages in nature and in the laboratory“. Physics Education. 44 (2): 167. Bibcode:2009PhyEd..44..165V. doi:10.1088/0031-9120/44/2/008.