6 Хеба

Од Википедија — слободната енциклопедија
6 Хеба
Откривање
ОткривачКарл Лудвиг Хенке
Откриено1 јули 1847
Ознаки
Изговор/ˈhiːbiː/[1]
Наречена по
Хеба
1847 JB
Главен појас
Орбитални особености
Епоха 26 ноември 2005 (јд 2453700.5)
Афел2.914 ае (435.996 Gm)
Перихел1.937 ае (289.705 Gm)
2.426 ае (362.851 Gm)
Занесеност0.202
3.78 a (1379.756 d)
18.93 km/s
247.947°
Наклон14.751°
138.752°
239.492°
Сопствени орбитални елементи[2]
2.4252710 АЕ
Сопствено занесеност
0.1584864
Сопствен наклон
14.3511092°
Сопствено средно движење
95.303184 ° / г
3.77742 г
(1379.702 d)
Прецесија на перихел
31.568209 лс / г
Прецесија на искачувачки јазол
−41.829042 лс / г
Физички особености
Димензииc/a = 0,75 ± 0,04[3]
205+×
185[4][5][6]
Среден пречник
195 ± 3 km[3]
186 km[4]
Маса(12,4 ± 2,4)⋅1018 kg[3]
(12,7 ± 1,3)⋅1018 kg[lower-alpha 1][7]
Средна густина
3,18 ± 0,64 g/cm3[3]
3,77 ± 0,43 g/cm3[7]
Екваториска површ. гравит.
~0.087 m/s2
~0.13 km/s (468 km/h)
0.3031 d[8]
Екваторска вртежна брзина
22.4 m/s[9]
0.268[3]
0.268[5]
Температура~170 K
max: ~269 K (−4°C)
S
7.5[10] to 11.50
5.71
0.26" to 0.065"

Хеба (привремена ознака: 6 Хеба) — голем астероид, кој содржи околу 0,5% од масата на Астероидниот појас. Сепак, поради неговата навидум висока зафатнинска густина (поголема од онаа на Месечината или дури и на Марс), Хеба не се рангира меѓу првите дваесет астероиди по волумен. Оваа висока зафатнинска густина сугерира екстремно цврсто тело кое не било погодено од судири, што не е типично за астероиди со неговата големина - тие имаат тенденција да бидат лабаво врзани од збировит отпад.

По осветленост, Хеба е петтиот најсветлен објект во астероидниот појас по Веста, Церера, Ирис и Палада. Има средна магнитуда на спротивставеност од +8,3, приближно еднаква на средната осветленост на Титан,[11] и може да достигне +7,5 при опозиција близу перихел.

Хеба можеби е родителското тело на метеоритите Х хондрит, кои сочинуваат околу 40% од сите метеорити што ја погодуваат Земјата.

Историја[уреди | уреди извор]

Хеба бил откриен на 1 јули 1847 година од страна на Карл Лудвиг Хенке, шестиот откриен астероид. Тоа било второто и последно откритие на астероид од страна на Хенке, по 5 Астреја. Името Хеба, божица на младоста, било предложено од Карл Фридрих Гаус на барање на Хенке. Гаус избрал чаша за вино како свој симбол.[12][13]

Главен извор на метеорит?[уреди | уреди извор]

Симулации (горе) и директни слики (долу) на 6 Хеба.[14]

Некогаш се сметало дека Хеба е веројатното родителско тело на метеоритите H хондрити и железните метеорити IIE. Ова би значело дека тој е изворот на околу 40% од сите метеорити кои ја погодуваат Земјата. Доказите за оваа врска го вклучуваат следново:

  • Спектарот на Хеба одговара на мешавина од 60% H хондрит и 40% IIE железен метеорит.
  • Типот IIE е невообичаен меѓу железните метеорити и веројатно е формиран од топење на ударот, наместо да бидат фрагменти од јадрото на диференциран астероид.
  • IIE железото и H хондритите најверојатно потекнуваат од истото родителско тело, поради сличните соодноси на минерали во трагови и изотоп на кислород.
  • Астероидите со спектри слични на обичните хондритни метеорити (сочинуваат 85% од сите падови, вклучувајќи ги и хондритите H) се исклучително ретки.
  • 6 Хеба е исклучително добро поставен за испраќање отпадоци до орбитите што ја преминуваат Земјата. Исфрлање со дури и релативно мали брзини (~ 280 m/s) може да навлезе во хаотичните региони на Керквудовиот јаз 3:1 на 2,50 ае и блиската секуларна резонанца која го одредува високонаклонетиот раб на астероидниот појас на околу 16° наклонетост.
  • Од астероидите во оваа „добро поставена“ орбита, Хеба е најголем.
  • Анализата на веројатните придонесувачи за флуксот на метеоритите на Земјата го става 6 Хеба на врвот на списокот,[15] поради неговата позиција и релативна големина.[16]

Сепак, набљудувањата на VLT во 2017 година покажуваат дека вдлабнатините предизвикани од ударите на 6 Хеба се само 20% од обемот на блиските семејства на астероиди H-хондрити, што сугерира дека Хеба не е најверојатниот или примарен извор на H-хондрит метеорити.[14]

Физички одлики[уреди | уреди извор]

3Д-модел на Хеба базиран на светлинска крива
Споредба на големини: првите 10 астероиди соМесечината. Хеба е шестти од лево.

Анализата на кривата на светлина сугерира дека Хеба има прилично аголна форма, што може да се должи на неколку големи кратери од удар. Хеба ротира во напредна насока, при што северниот пол е насочен кон еклиптичките координати (β, λ) = (45°, 339°) со неизвесност од 10°. Ова дава осен наклон од 42°.

Има светла површина и, доколку е точна неговата идентификација како родителско тело на H хондритите, површински состав од силикатни хондритни карпи измешани со парчиња железо-никел. Веројатно сценарио за формирање на површинскиот метал е следново:

  1. Големите удари предизвикале локално топење на површината богата со железо H хондрит. Металите, бидејќи биле потешки, би се населиле на дното на езерската магма, формирајќи метален слој закопан со релативно плиток слој силикати.
  2. Подоцна значителни влијанија се распаднале и ги измешале овие слоеви.
  3. Малите чести удари имаат тенденција преференцијално да создаваат прашинест слој на послабите карпести остатоци, што доведува до зголемена концентрација на поголемите метални фрагменти на површината, така што тие на крајот опфаќаат ~ 40% од непосредната површина во сегашно време.

Орбита[уреди | уреди извор]

Орбитата на 6 Хеба во споредба со орбитите на Земјата, Марс и Јупитер

На 5 март 1977 година Хебс ја прикрила Кафалџидма (γ Цети), умерено светла ѕвезда со трета светлинска величина.

Можна месечина[уреди | уреди извор]

Како резултат на гореспоменатото прикривање во 1977 година, мала месечина околу Хеба била пријавена од Пол Д. Мејли.[17] Го добила прекарот „Џеба“. Ова бил првиот современ предлог дека астероидите имаат сателити. По 17 години била официјално откриена првата астероидна месечина (Дактил, сателитот на 243 Ида). Откривањето на месечината на Хеба никогаш не било потврдено.

Деталните набљудувања од многу телескопи, вклучително и многу големиот телескоп и вселенскиот телескоп Хабл, постојано не успеваат да детектираат сателити околу астероидот, што фрла сомнеж за постоењето на таква месечина.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  2. ↑ „AstDyS-2 Hebe Synthetic Proper Orbital Elements“. Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. Посетено на 2011-10-01.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
  4. ↑ 4,0 4,1 Jim Baer (2008). „Recent Asteroid Mass Determinations“. Personal Website. Архивирано од изворникот на 2013-07-02. Посетено на 2008-11-28.
  5. ↑ 5,0 5,1 Supplemental IRAS Minor Planet Survey Архивирано на 23 јуни 2006 г.
  6. ↑ J. Torppa et al. Shapes and rotational properties of thirty asteroids from photometric data Архивирано на 6 ноември 2015 г., Icarus, Vol. 164, p. 346 (2003).
  7. ↑ 7,0 7,1 James Baer, Steven Chesley & Robert Matson (2011) "Astrometric masses of 26 asteroids and observations on asteroid porosity." The Astronomical Journal, Volume 141, Number 5
  8. ↑ Planetary Data System Small Bodies Node, lightcurve parameters Архивирано на 14 јуни 2006 г.
  9. ↑ Calculated based on the known parameters
  10. ↑ Donald H. Menzel; Jay M. Pasachoff (1983). A Field Guide to the Stars and Planets (2. изд.). Boston, MA: Houghton Mifflin. стр. 391. ISBN 0-395-34835-8. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)
  11. ↑ The Brightest Asteroids Архивирано на {{{2}}}.
  12. ↑ Wöchentliche Unterhaltungen für Dilettanten und Freunde der Astronomie, Geographie und Witterungskunde [Weekly entertainments for Enthusiasts and Friends of Astronomy, Geography, and Meteorology]. 1847. стр. 315.
  13. ↑ Steger, Franz (1847). Ergänzungs-conversationslexikon [Supplementary Conversational Lexicon] (германски). 3. стр. 442. Hofrath Gauß gab auf Hencke's Ansuchen diesem neuen Planetoiden den Namen Hebe mit dem Zeichen (ein Weinglas).
  14. ↑ 14,0 14,1 „Not the mother of meteorites“. eso.org. Посетено на 19 June 2017.
  15. ↑ A. Morbidelli et al.
  16. ↑ M. J. Gaffey & S. L. Gilbert Asteroid 6 Hebe: The probable parent body of the H-Type ordinary chondrites and the IIE iron meteorites, Meteoritics & Planetary Science, Vol. 33, p. 1281 (1998).
  17. ↑ W. R. Johnston Other reports of Asteroid/TNO Companions

Надворешни врски[уреди | уреди извор]


Грешка во наводот: Има ознаки <ref> за група именувана како „lower-alpha“, но нема соодветна ознака <references group="lower-alpha"/>.

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=6_Хеба&oldid=5118452“