Хиоски Санџак

Хиоски Санџак
Османски турски: *Liva-i Sakız* или *Sancak-ı Sakız*
	Предупредување: Немате укажано вредност за „common_name“
	Хиоски Санџак; Османски турски: Liva-i Sakız или Sancak-ı Sakız
	Санџак на Османлиската Империја
	Знаме
Главен град	Хиос
Историја
Денес во	Грција

Хиоски Санџак (грчки: Σαντζάκι Χίου; турски: Sancak-ı Sakız) ― отоманска административна единица од второ ниво (санџак или лива) со средиште на источниот егејски остров Хиос. Tурското име на санџакот, и воопшто на островот, потекнува од најпрепознатливиот производ на островот, смолата мастика наречена сакизи на турски.^[1]

Историја[уреди | уреди извор]

Посед на џеновската чета маона од 1346 година, Хиос (и неговите придружни островчиња Псара и Инусес) биле освоени без отпор од Отоманската Империја во 1566 година, како надомест за неуспехот да биде заземена Малта претходната година, и припоена како санџак на Архипелашкиот Пашалак.^[1]

Со исклучок на фиренцскиот нападот во 1599 година, кратката окупација од страна на Венецијанците во 1694-1695 година за време на Морејската војна и руските активности во областа за време на Руско-турската војна од 1768-1774 година, островот остана мирна покраина до избувнувањето на Грчката војна за независност. Во тоа време, неговата улога како главно трговско средиште и главна точка на извоз на анадолски стоки (улога што ја имал сè до воздигнувањето на пристанишниот град Смирна во 17 век), како и неговото уникатно производство на смолата мастика (што беше многу ценето од дамите од харемот на султанот), му обезбедило голем просперитет.^[1] Населението на островот било претежно православни Грци, со неколку католици со потекло од Џенова, чија моќ била многу намалена по венецијанската окупација; турското присуство било ограничено на гувернерот и неговите администратори, како и гарнизон од околу. 2.000 војници.^[1]

Хиос бил уништен во озлогласениот масакр на Хиос во 1822 година, кога османлиските сили го вратиле островот, кој се приклучил на грчкиот бунт против Империјата, и заклале или продале во ропство околу половина од неговите 80.000 жители.^[1] Како и да е, островот закрепнал мал дел од својот поранешен просперитет и задржал голема автономија по завршувањето на Грчката војна за независност, сè додека османлиските административни реформи од 1866 година не го преобразиле во пообична покраина во рамките на Архипелашкиот Вилает.^[1] Помеѓу 1880 и 1887 година, Хиос дури служел како главен град на Архипелашкиот Вилаетот.^[2]

Во 1912 година, Хиоскиот Санџак ги опфатил казите на самиот Хиос (Сакиз), Калимнос (Килимли), Лерос (Илериоз) и Икарија (Ахикерја). Последните, најсеверните острови од Додеканезите, биле заземени од Италијанците во летото 1912 година за време на Османлиско-италијанската војна, додека самиот Хиос бил заземен од Грците во ноември 1912 година, за време на Првата балканска војна.

Наводи[уреди | уреди извор]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 „Ṣaḳi̊z“. The Encyclopaedia of Islam, New Edition (12 vols.). Leiden: E. J. Brill. 1960–2005. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)
↑ Birken, Andreas (1976). Die Provinzen des Osmanischen Reiches [Покраините на Отоманската Империја]. Beihefte zum Tübinger Atlas des Vorderen Orients, 13 (германски). Reichert. стр. 107. ISBN 3-920153-56-1.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Sarantakou Efi; Misailidou Anna; Beneki Eleni; Varlas Michael (20 April 2005). „Chios“. Cultural Portal of the Aegean Archipelago. Foundation of the Hellenic World. Посетено на 2 April 2013.

[EI2-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 „Ṣaḳi̊z“. The Encyclopaedia of Islam, New Edition (12 vols.). Leiden: E. J. Brill. 1960–2005. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)

[Provinzen-2] Birken, Andreas (1976). Die Provinzen des Osmanischen Reiches [Покраините на Отоманската Империја]. Beihefte zum Tübinger Atlas des Vorderen Orients, 13 (германски). Reichert. стр. 107. ISBN 3-920153-56-1.

[1]

[2]