Хаплогрупа К-М9

Од Википедија — слободната енциклопедија
Хаплогрупа К-М9
Можно време на потекло55,000-50,000 п.н.е.
Можно место на потеклоЗападна Азија
ПредокIJK
ПотомциK2, LT
Дефинирање на мутацииM9, P128/PF5504, P131/PF5493, P132/PF5480

Хаплогрупа К или К-М9 — генетска лоза во хаплогрупата на ДНК на човечкиот Y-хромозом. Подлинија на хаплогрупата IJK, K-M9 и нејзините потомци претставуваат географски широко распространета и разновидна хаплогрупа. Лозата одамна е пронајдена кај мажјаците на сите континенти освен Антарктикот.

Директните потомци на К-М9 се Хаплоггрупата К2 (порано KxLT; K-M526) и Хаплогрупата К1 (L298 = P326, позната и како LT).[1][2]

Потекло и распространетост[уреди | уреди извор]

Y-DNA хаплогрупата K-M9 е стара лоза која настанала пред приближно 47.000-50.000 години.[3] Според генетичарот Спенсер Велс, хаплогрупата К или евроазискиот клан, потекнува од Блискиот Исток (можеби Иран) или Централна Азија.[4][5][6] Веројатно е дека нејзиниот потомок хаплогрупа P се разделила некаде во Јужна Азија во P1, која се проширила во Сибир и Северна Евроазија, и во P2, која се проширила во Океанија и Југоисточна Азија.[4]

Basal K* е исклучително редок и недоволно истражен; додека е пријавен на многу ниски фреквенции на многу континенти, не е секогаш јасно дали засегнатите примери биле скринирани за подклади.[1][7] Потврдените примери на К-М9* сега се чини дека се најчести кај некои популации на островот Југоисточна Азија и Меланезија.[8][9][10]

Примарни потомци на хаплогрупата LT се L (M20), исто така познат како K1a, и T (M184), исто така познат како K1b.[1]

Потомците на хаплогрупата К2 вклучуваат:

  • K2a (откриен во палеолитските примероци Oase1 и Ust'-Ishim),[11] чии подклади ги вклучуваат главните хаплогрупи N и O,[12] и;
  • K2b – предок на хаплогрупите M, P, Q, R, S.[13]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 "Y-DNA Haplogroup Tree 2019-2020". International Society of Genetic Genealogy. 11 July 2020. Archived from the original on 31 January 2024. Retrieved 8 May 2020.
  2. ↑ Chiaroni, J.; Underhill, P. A.; Cavalli-Sforza, L. L. (December 2009). „Y chromosome diversity, human expansion, drift, and cultural evolution“. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 106 (48): 20174–9. Bibcode:2009PNAS..10620174C. doi:10.1073/pnas.0910803106. JSTOR 25593348. PMC 2787129. PMID 19920170.
  3. ↑ „New binary polymorphisms reshape and increase resolution of the human Y chromosomal haplogroup tree“. Genome Res. 18 (5): 830–8. May 2008. doi:10.1101/gr.7172008. PMC 2336805. PMID 18385274.
  4. ↑ 4,0 4,1 Wells, Spencer (20 November 2006). Deep Ancestry: The Landmark DNA Quest to Decipher Our Distant Past. National Geographic. стр. 79. ISBN 978-1-4262-0211-7. Архивирано од изворникот на 11 December 2023. Given the widespread distribution of K, it probably arose somewhere in the Middle East or Central Asia, perhaps in the region of Iran or Pakistan.
  5. ↑ Wells, Spencer (28 March 2017). The Journey of Man: A Genetic Odyssey (англиски). Princeton University Press. стр. 111. ISBN 978-0-691-17601-7.
  6. ↑ Chanda, Nayan (1 October 2008). Bound Together: How Traders, Preachers, Adventurers, and Warriors Shaped Globalization (англиски). Yale University Press. стр. 15. ISBN 978-0-300-13490-2.
  7. ↑ Daine J., Rowold; и др. (2016). „On the Bantu expansion“. Gene. 593 (1): 48–57. doi:10.1016/j.gene.2016.07.044. PMID 27451076. Посетено на 13 October 2016 – преку Elsevier Science Direct.
  8. ↑ Delfin, Frederick; и др. (29 September 2010). „The Y-chromosome landscape of the Philippines: extensive heterogeneity and varying genetic affinities of Negrito and non-Negrito groups“. European Journal of Human Genetics. Nature Publishing Group. 19 (2): 224–230. doi:10.1038/ejhg.2010.162. ISSN 1018-4813. PMC 3025791. PMID 20877414.
  9. ↑ Karafet, Tatiana M; Lansing, J S; Redd, Alan J; Reznikova, Svetlana; Watkins, Joseph C; Surata, S P K; Arthawiguna, W A; Mayer, Laura; Bamshad, Michael (February 2005). „Balinese Y-chromosome perspective on the peopling of Indonesia: genetic contributions from pre-neolithic hunter-gatherers, Austronesian farmers, and Indian traders“. Human Biology. 77 (1): 93–114. doi:10.1353/hub.2005.0030. ISSN 0018-7143. PMID 16114819. Архивирано од изворникот на 31 January 2024 – преку Project MUSE.
  10. ↑ Cox, Murray P; Lahr, Marta Mirazón (25 December 2005). „Y-chromosome diversity is inversely associated with language affiliation in paired Austronesian- and Papuan-speaking communities from Solomon Islands“. American Journal of Human Biology. 18 (1): 35–50. doi:10.1002/ajhb.20459. PMID 16378340 – преку Wiley Online Library.
  11. ↑ Poznik, G. David; и др. (25 April 2016). „Punctuated bursts in human male demography inferred from 1,244 worldwide Y-chromosome sequences“. Nature Genetics. 48 (6): 593–599. doi:10.1038/ng.3559. ISSN 1061-4036. PMC 4884158. PMID 27111036.
  12. ↑ Rootsi, Siiri; и др. (1 February 2007). „A counter-clockwise northern route of the Y-chromosome haplogroup N from Southeast Asia towards Europe“. European Journal of Human Genetics. 15 (2): 204–211. doi:10.1038/sj.ejhg.5201748. ISSN 1018-4813. PMID 17149388.
  13. ↑ „New binary polymorphisms reshape and increase resolution of the human Y chromosomal haplogroup tree“. Genome Research. 18 (5): 830–8. May 2008. doi:10.1101/gr.7172008. PMC 2336805. PMID 18385274.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Филогенетско дрво на човечките ДНК хаплогрупи на човечкиот Y-хромозом [χ 1][χ 2]
"Y-хромозомски Адам"
A00 A0-T [χ 3]
A0 A1 [χ 4]
A1a A1b
A1b1 BT
B CT
DE CF
D E C F
F1  F2  F3  GHIJK
G HIJK
IJK H
IJ K
I   J     LT [χ 5]       K2 [χ 6]
L     T    K2a [χ 7]        K2b [χ 8]     K2c     K2d K2e [χ 9]  
K-M2313 [χ 10]     K2b1 [χ 11] P [χ 12]
NO1   S [χ 13]  M [χ 14]    P1     P2
N O Q R
Footnotes
  1. ↑ Van Oven M, Van Geystelen A, Kayser M, Decorte R, Larmuseau HD (2014). „Seeing the wood for the trees: a minimal reference phylogeny for the human Y chromosome“. Human Mutation. 35 (2): 187–91. doi:10.1002/humu.22468. PMID 24166809. S2CID 23291764.
  2. ↑ International Society of Genetic Genealogy (ISOGG; 2015), Y-ДНК Хаплогрупа Tree 2015. (Access date: 1 February 2015.)
  3. ↑ Хаплогрупа A0-T е исто позната како A-L1085 (и претходно како A0'1'2'3'4).
  4. ↑ Хаплогрупа A1 е исто така позната и како A1'2'3'4.
  5. ↑ Хаплогрупа LT (L298/P326) е исто така позната и како Хаплогрупа K1.
  6. ↑ Помеѓу 2002 и 2008, Хаплогрупа T-M184 била позната како "Хаплогрупа K2". Оттогаш тоа име е повторно доделено на K-M526, брат или сестра на Хаплогрупа LT.
  7. ↑ Хаплогрупа K2a (M2308) и нејзината примарна подклада K-M2313 биле одделени од Хаплогрупа NO (F549) во 2016 година. (Ова следеше по објавувањето на: Poznik GD, Xue Y, Mendez FL, и др. (2016). „Punctuated bursts in human male demography inferred from 1,244 worldwide Y-chromosome sequences“. Nature Genetics. 48 (6): 593–9. doi:10.1038/ng.3559. PMC 4884158. PMID 27111036. Во минатото, друга Хаплогрупа, NO (M214) и K2e исто така се идентификувале како "K2a".
  8. ↑ Хаплогрупа K2b (M1221/P331/PF5911) е исто така позната и како Хаплогрупа MPS.
  9. ↑ Хаплогрупа K2e (K-M147) претходно била позната како "Хаплогрупа X" и "K2a" (но е брат/сестра подклада на сегашната K2a).
  10. ↑ K-M2313*, кој сè уште нема филогенетско име, е документиран кај две живи индивидуи, кои имаат етнички врски со Индија и Југоисточна Азија. Покрај тоа, K-Y28299, кој се чини дека е примарна гранка на K-M2313, е пронајден кај три живи индивидуи од Индија. Види
    Poznik op. cit.; YFull YTree v5.08, 2017, "K-M2335", and; PhyloTree, 2017, "Details of the Y-SNP markers included in the minimal Y tree" (Датум на пристап на овие страници: 9 декември 2017 година)
  11. ↑ Хаплогрупа K2b1 (P397/P399) е исто така позната и како Хаплогрупа MS, но има поширока и посложена внатрешна структура.
  12. ↑ Хаплогрупа P (P295) is also klnown as K2b2.
  13. ↑ Хаплогрупа S, од of 2017, е исто така позната и како K2b1a. (Претходно името Хаплогрупа S било доделено на K2b1a4.)
  14. ↑ Хаплогрупа M, од 2017, е исто така позната и како K2b1b. (Претходно името Хаплогрупа M било доделено на K2b1d.)
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Хаплогрупа_К-М9&oldid=5159880“