Азиски антициклон

Од Википедија — слободната енциклопедија

 Азиски антициклон е масивна колекција на ладен сув воздух што се акумулира во североисточниот дел на Евроазија од септември до април. Обично бил центриран на Бајкалското Езеро. Својата најголема големина и јачина ја достигнува во зима кога температурата на воздухот во близина на центарот на областа под висок притисок е често пониска од -40 степени. Атмосферскиот притисок често бил над 10,40 милибари. Азискиот антициклон бил најсилен полу-постојан антициклон на северната хемисфера и е одговорен и за најниската температура во северната хемисфера надвор од Гренланд, на -67.8 степени на 15 јануари 1885 година во Верхојанск и највисокиот притисок, 1083,8 бари во Агата, Краснојарскиот крај, на 31 декември 1968 година.[1] Азискиот антициклон бил одговорн и за силен зимски студ и за придружните суви услови со малку снег и малку или никакви глечери низ азискиот дел на Русија, Монголија и Кина.

Преглед[уреди | уреди извор]

Заплетот на просечниот притисок на нивото на морето во текот на зимските месеци  покажувало голема област на висок атмосферски притисок на југот на Сибир.

Азискиот антициклон влијаел на временските шеми во повеќето делови на северната хемисфера: неговото влијание се протегало на запад до Италија,[2] со услови за замрзнување, исто така, на топлиот југ,[3] и дури југоисточно како Малезија,[4] каде тоа било критична компонента на североисточниот монсун. Повремено силен Азиски антициклон можел да донесе невообичаено студено време во тропските предели на југоисток како Филипините.[5] Можело да ја блокира или намали големината на ќелиите со низок притисок и да генерира суво време низ поголемиот дел од азискиот пејзаж, со исклучок на регионите како Хокурику и брегот на Каспиското Море во Иран кои добивале орографски врнежи од ветровите што ги создавале. Како резултат на Азискиот антициклон, крајбрежните зими во главниот град на Пацифик Русија Владивосток биле многу студени во однос на неговата географска ширина и близината на океанот.

Сибирскиот воздух е генерално поладен од воздухот на Арктикот, бидејќи за разлика од арктичкиот воздух кој се формира над морскиот мраз околу Северниот пол, сибирскиот воздух се формира над студената тундра на Сибир, која не зрачи топлина на ист начин како мразот на Арктикот.[6]

Генеза и варијабилност[уреди | уреди извор]

Генерално, сибирскиот систем за висок притисок почнува да се создава на крајот на август, го достигнува својот врв во зима и останува силен до крајот на април. Неговата генеза на крајот на летото на Арктикот е предизвикана од конвергенцијата на летните воздушни струи што се ладат во внатрешноста на североисточна Азија како што се скратуваат деновите. Во процесот на формирање на Азискиот антициклон, млазот од горното ниво се пренесува низ северна Евроазија со адијабатско ладење и опаѓачка адвекција, што во екстремни случаи создава „ладни куполи“ кои се појавуваат над потоплите делови на Источна Азија.

И покрај неговото огромно влијание врз временските услови кои ги доживува голем дел од светската популација, научните студии за Азискиот антициклон доцнел, иако варијабилноста на неговото однесување била забележана уште во 1960-тите.[7] Сепак, неодамнешните студии за набљудуваното глобално затоплување над Азија покажале дека слабеењето на Азискиот антициклон е главен двигател на потоплите зими во речиси цела внатрешна екстратропска Азија, па дури и во повеќето делови на Европа,[7] со најсилна врска со западносибирската рамнина и значајните односи на запад до Унгарија и југоисточно до Гуангдонг. Исто така, откриено е дека врнежите се слично обратно поврзани со средниот централен притисок на Азискиот антициклон во речиси цела Источна Европа за време на бореалната зима, а слични односи се наоѓаат во јужна Кина, додека спротивната корелација постои над брегот Коромандел и Шри Ланка. Други студии сугерираат дека јачината на Азискиот антициклон покажува обратна корелација со системите под висок притисок над Северна Африка. Забележана е друга корелација, поврзаност на послаб Азиски антициклон и арктичка осцилација кога антарктичката осцилација (ААО) е посилна.[8]

Бидејќи зголемената снежна и ледена покривка ја подобрува Азискиот антициклон,[9] антициклонот бил и поинтензивн и лоциран позападно за време на раниот среден плеистоцен како резултат на обемната глацијација на планинските венци низ Централна Азија.[10] Намалувањето на големината на Азискиот антициклон за време на холоценот овозможи навлегување кон исток на западните ветрови збогатени со водена пареа, што предизвика зголемување на пошумувањето на ниските височини во Централна Азија.[11]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Encyclopedia of world climatology by John E. Oliver, 2005, ISBN 1-402-03264-1
  2. ↑ D'Arrigo, Rosanne; Jacoby, Gordon; Wilson, Rob; Panagiotopoulos, Fotis (2005). „A reconstructed Siberian High index since A.D. 1599 from Eurasian and North American tree rings“ (PDF). Geophysical Research Letters. 32 (5). Bibcode:2005GeoRL..32.5705D. doi:10.1029/2004GL022271.
  3. ↑ „Icy wind from Siberia will bring winter back to Italy - The Local“. Архивирано од изворникот на 2018-02-21.
  4. ↑ Chang Chih-peh, The East Asian Monsoon; p. 55. ISBN 978-9-812-38769-1
  5. ↑ „"Record Chill Spreads Deep into Southeast Asia"“. Архивирано од изворникот на 30 July 2021. Посетено на 11 December 2011.
  6. ↑ „Siberian anticyclone | meteorology“.
  7. ↑ 7,0 7,1 “The Siberian High and Climate Change over Middle to High-Latitude Asia” Архивирано на {{{2}}}.
  8. ↑ Fan, Ke (2004). „Antarctic oscillation and the dust weather frequency in North China“ (PDF). Geophysical Research Letters. 31 (10): n/a. Bibcode:2004GeoRL..3110201F. doi:10.1029/2004GL019465.
  9. ↑ Cohen, Judah; Saito, Kazuyuki; Entekhabi, Dara (January 2001). „The role of Siberian High in Northern Hemisphere climate variability“. Geophysical Research Letters. 28 (2): 299–302. Bibcode:2001GeoRL..28..299C. doi:10.1029/2000GL011927. Посетено на 4 November 2022. |hdl-access= бара |hdl= (help)
  10. ↑ Bradák, B.; Újvári, G.; Stevens, T.; Bógalo, M. F.; González, M. I.; Hyodo, M.; Gomez, C. (1 January 2022). „Potential drivers of disparity in early Middle Pleistocene interglacial climate response over Eurasia“. Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology. 585: 110719. Bibcode:2022PPP...58510719B. doi:10.1016/j.palaeo.2021.110719.
  11. ↑ Zhang, Dongliang; Chen, Xi; Li, Yaoming; Zhang, Shengrui (15 July 2020). „Holocene vegetation dynamics and associated climate changes in the Altai Mountains of the Arid Central Asia“. Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology. 550: 109744. Bibcode:2020PPP...55009744Z. doi:10.1016/j.palaeo.2020.109744. Посетено на 5 November 2022.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Азиски_антициклон&oldid=5194385“