Оскар Херман

Од Википедија — слободната енциклопедија

Оскар Херман ( Загреб, 17 март 1886 – Загреб, 18 јануари 1974 година ), хрватски сликар со еврејско потекло.[1] Еден од познатите четворица сликари ( Краљевиќ, Рачиќ, Бечиќ, Херман ), кои ги нарекувале сликари од минхенскиот круг и основоположници на хрватскиот модернизам.

Како и другите тројца, Херман се школувал во Минхен, прво учејќи цртање приватно во ателјето на Антон Азбе во 1904 година , а потоа се запишал на Академијата, час по сликарство на Хуго Хаберман. Сè уште во текот на студиите, 1908 г. првпат изложил во Загреб, студирал до 1910 година. По Првата светска војна, тој повторно заминал во Минхен, каде што со кратки престоибил и во Париз и Берлин, живеел до ескалацијата на нацизмот во 1933 година. , кога се вратил во Загреб и организирал самостојна изложба во Ликовниот павилјон. Во периодот на Минхен, тој редовно и значајно изложувал самостојно и на изложбите на Минхенскиот Нов Арт Нову.

Во периодот од 1942 година до 1944. бил затворен во фашистичкиот логор Ферамонти-Тарсија, на југот на Италија во 1944 година се вратил во Хрватска, и се приклучил на партизаните и во 1945 г во Загреб. Работел како куратор во Модерната галерија (Загреб), до пензионирањето во 1954 година. Добил студио во (Мартиќева улица 14 б, Загреб). во 1954 година била одржана ретроспективна изложба во Музејот на уметности и занаети, а во 1971 г. голема ретроспективна изложба во Павилјонот за уметност. Херман бил самоисповедан уметник надвор од сите кланови, па бил прифатен и разбран многу доцна, тргнал во осаменост по новите уметнички патеки на модерноста. Редовно изложувал во Минхен во 1914 година. – 27. Самостојно изложувал во Загреб, Сплит, Осиек, Сомбор, Белград и Париз.

Библиографија[уреди | уреди извор]

  • Монографија Оскар Херман: Б.Келемен и Г.Гамулин Г.З., Загреб, 1978 г. година

Навод[уреди | уреди извор]

Литература[уреди | уреди извор]

  • Снешка Кнежевиќ, Александар Ласло (2011). Еврејски Загреб. Загреб: АГМ, Еврејска Општина Загреб. ISBN 978-953-174-393-8.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

  • Круг во Минхен
  1. Snješka Knežević, 2011, str. 89