Критериум ди Дофине 2018 — 70. издание на велосипедската етапна трка Критериум ди Дофине, која се одржала помеѓу 3 и 10 јуни како дваесетитрети настан во сезоната на Светската турнеја.[1][2]
По шести пат во осум години, Критериум ди Дофине бил освоен од британски возач од Тим Скај, откако Герајнт Томас ја освоил трката по првпат.
Бидејќи Критериум ди Дофине е настан од Светската турнеја, сите осумнаесет UCI World Tour екипи биле автоматски поканети и се обврзани да учествуваат на трката.[3] Биле поканети и 4 професионални континентални екипи на трката, со што била заокружена главната група со 22 екипи.
| Екипи од Светската турнеја на UCI (18)Професионални континентални екипи (4) |
 |
На Критериум ди Дофине 2018 биле доделени четири различни маички. За генералниот пласман, пресметуван преку завршното време на секој велосипедист на секоја етапа, предводникот ја добивал жолтата маичка со сина лента. Временски бонуси биле доделувани на првите тројца на сите етапи освен на поединечниот хронометар: етапниот победник добивал 10 секунди, додека вториот и третиот добивале шест и четири секунди, соодветно. Овој пласман бил сметан за најважен на Критериум ди Дофине 2017 и победникот на овој пласман бил сметан за победник на трката.[4]
Бодови за бодовниот пласман
| Место
|
1
|
2
|
3
|
4
|
5
|
6
|
7
|
8
|
9
|
10
|
| етапи 1–3 & 5
|
25 |
22 |
20 |
18 |
16 |
14 |
12 |
10 |
8 |
6
|
| етапи 4, 6–8
|
15 |
12 |
10 |
8 |
6 |
5 |
4 |
3 |
2 |
1
|
Дополнително, постоел бодовен пласман наградуван со зелена маичка.[4] За бодовниот пласман, велосипедистите добивале бодови за завршување во првите десет на етапа. На сите етапи, победата носела 15 бода, второто место носело 12 бода, третото 10, четвртото 8, петтото 6 и еден помалку за секое место надолу сè до еден бод за 10. место. Бодови за овој пласман можеле да се добијат и на секој од средните спринтови; овие бодови биле доделувани на секој од тројцата најбрзи возачи низ целта и тоа 5 бода за првиот, 3 за вториот и 1 за третиот.[4]
Бодови за планинскиот пласман
| Категорија |
1. |
2. |
3. |
4. |
5. |
6. |
7. |
8. |
9. |
10.
|
| Екстра
|
15 |
12 |
10 |
8 |
6 |
5 |
4 |
3 |
2 |
1
|
| Прва
|
10 |
8 |
6 |
4 |
2 |
1 |
|
|
|
|
| Втора
|
5 |
3 |
2 |
1 |
|
|
|
|
|
|
| Трета
|
2 |
1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
| Четврта
|
1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Постоел и планински пласман, кој бил наградуван со сина точкаста маичка.[4] За планинскиот пласман, бодови се добивале на врвот на некое искачување, доколку стигнеш пред другите велосипедисти. Секое искачување било категоризирано како екстра, прва, втора, трета или четврта категорија, а повеќе бодови носеле повисоките категории. Искачувањата од екстра категорија носеле најмногу бода, 20 за првиот возач преку врвот; првите десет возачи на искачувањата од екстра категорија добивале бодови за планинскиот пласман, првите осум за оние од прва категорија и првите шест за оние од втора категорија.[4] Помалку бодови се добивале на помалите искачувања, обележани со трета или четврта категорија.[4]
Четвртата маичка го претставувала пласманот за млад возач, наградуван со бела маичка.[4] Пласманот бил пресметуван на истиот начин како генералниот пласман, но тука се натпреварувале само возачите родени по 1 јануари 1993. Постоел и екипен пласман, каде се пресметувале времињата на најдобрите тројца велосипедисти од секоја екипа на секоја етапа; водечката екипа на крајот на екипата била онаа со најмало вкупно време.[4]
Франција.svg){kind=small}
Герајнт Томас (Тим Скај) 
Дарил Импи (Мичелтон-Скот) 
Дарио Каталдо (Астана) 
_pictogram.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Михал Квјатковски 
Паскал Акерман 
Даниел Мартин 
Пељо Билбао 
