Илија Пиперкоски

Додај врски
Од Википедија — слободната енциклопедија

Илија Пиперкоски (4 април 1985 во Охрид) — македонски филмски режисер, сценарист, продуцент, професор за сценарио, режија и ПР.

Пиперкоски е автор на енциклопедија за филм, како и книги, есеи и уметнички перформанси, чии дела имаат повеќе фестивалски проекции, вклучувајќи ги : Битола, Струмица и Скопје-Македонија, Биертан -Романија, Бугарија, Тел Авив -Израел, Пекинг -Кина, Букурешт -Романија, Болзано -Италија, Германија итн. Предава на Универзитет за театар и филм „I.L.Caragiale“ во Букурешт, Романија. На институтот за комуникациски студии е ангажиран како стручњак од практиката во областа на мултимедијалната продукција и друштвените медиуми. Тој е сопственик на продукциската куќа „Pandora`s box“ и обучувач за видео продукција и пишување на сценарија.[1] Од октомври, 2017 година работи во Општина Охрид во секторот за поддршка на Градоначалникот како шеф на кабинет.

Животопис[уреди | уреди извор]

Илија Пиперкоски е роден во Охрид, Македонија, на 4 април 1985 година. Своето основно образование го завршил во ОУ. „Григор Прличев“ во својот роден град, како и средно образование во УСО. „Св.Климент Охридски“ (познато како Охридска гимназија).

  • 2005-2009 година - дипломирал на Универзитетот за театар и кино ( Bachelor at University for Theatre and Cinema) I.L.Caragiale - Букурешт, Романија;
  • 2010-2012 година- магистрирал на Универзитетот за театар и кино ( Bachelor at University for Theatre and Cinema) I.L.Caragiale - Букурешт, Романија;
  • 2012-2015 година - станал доктор на науки на Универзитетот за театар и кино ( Bachelor at University for Theatre and Cinema) I.L.Caragiale - Букурешт, Романија;

Творештво[уреди | уреди извор]

Постер за филмот „Дедо и внук“ од Илија Пиперкоски

Илија Пиперкоски бил сценарист и режисер на играниот филм „Дедо и внук“ (2017-2019).[2] Главните улоги ги толкувале: Дејан Лилиќ, Салаетин Билал, Даниела Иваноска, Горан Стојаноски, Благој Веселинов, Наум Цветкоски. Овој филм бил започнат со пишување на крајот на 2013 година. Со снимање се започнало во 2017 година, а премиерата се планирала на 6.12.2019 во Охрид. Карактеристично за овој филм било тоа што е прв филм целосно сниман во Охрид, од почеток до крај. Дедо и внук се вброил во филмови кои имаат интимна приказна, семејна драма со многу емоции, психолошка драма со акција меѓу луѓе, филм на карактери. Филмот бил снимен со македонско-романска копородукција. [3] [4] [5] [6] [7] [8]

Документарен филм[уреди | уреди извор]

Режирал документарни филмови, од кои едниот е „Охрид, град на светлината“ (2017)во пет епизоди. Подоцна ги снимил и „Ѓорче Петров“ (2018) и „Методи Патчев“ на кои бил и режисер и сценарист. Во 2015 година го режирал долгиот документарен филм „Последниот Македонец од Македонија“ (2015, „The Last Macedonian - The road to extinction”). Низ 2013 година снимил пет документарни филма, на кои им бил сценарист и режисер, и тоа: „Тиквешко востание“ („Tikves Rebelion”), „Охридско востание“ („Ohrid Rebelion”), „Христо Матов“ („Hristo Matov“), „Петар Шанданов“ („Petar Shandanov“) и „Пере Тошев“ („Pere Toshev“). Во 2010 година бил режисер и сценограф на филмот „Прочистување на душата“ („Purification of the soul“), а во 2007 година сценарист, режисер и продуцент на филмот „Јас и мојот живот без некои работи“ („Me and my life without some things“).

Краток филм[уреди | уреди извор]

Режирал краткометражни филмови, а еден од нив е „Матасари“ (2011, „Matasari”) [9] . Со овој филм се претставил на еден од најпрестижните филмски фестивали, фестивалот „Next Film“ во Букурешт.[10] Во 2014 година го создал филмот „Краткиот пат за далеку“ („The short way, to far away”) на кој бил и сценарист и режисер. Пиперкоски се поставил во улога на режисер и сценарист и за филмот „Супер момче“ (2013, „SuperBoy”).[11]

Режирал една ТВ емисија.

Илија Пиперкоски бил помошник-директор на повеќе од дваесет играни филма.[12]

Филмографија[уреди | уреди извор]

Илија Пиперкоски бил глумец во филмот „Нешто добро во животот“ („Ceva Bun de la Viata“ , 2011 [13] [14]), каде го играл ликот Илија (Ilie). Во 2017 година бил асистент на режисерот за краткометражниот филм „Допир“ (Dopir Aka Touch), додека пак во 2015 година бил помошник- режисер на режисерот Стојан Вујичиќ за краткиот филм „Брат за еден ден“ („Brother for a day”). Истата, 2015 година, бил помошник-режисер на режисерот Дарко Митревски за филмот „Трето полувреме“ („Third half“). Подоцна, во 2017 година бил и продуцент на документарниот серијал за Охрид, „Охрид: град на светлината“ („Ohrid: City of Light“). Во 2013 година го започнал со пишување сценариото за филмот „Дедо и внук“ („Grandfather and Grandson“).

Во 2022 година бил извршен продуцент на филмот Преекспонирано (Things Unsaid) [15] [16]

Илија бил режисер и на реклами. Во 2022 [17] и 2023 [18] година.

Фестивали[уреди | уреди извор]

  • Со филмот „Последниот Македонец од Македонија“ („The Last Macedonian - The road to extinction“) [19] во 2015 година настапил на Филмскиот фестивал „Браќа Манаки“ во Битола (Manaki Brothers Film Festival- Bitola) [20] [21]
  • Со филмот „Матасари“ („Matasari“) настапил на повеќе фестивали и тоа во 2012 година на:
    • Филмски Фестивал „Тимисорт“ во Романија (Timishort Film Festival Romania);
    • Филмски Фестивал „Полна месечина“Биертан, Романија („Full Moon-Horror & Fantasy Film Festival - Biertan, Romania);
    • Филмски Фестивал „Тимисорт“ во Романија( Timishort film festival- Romania);
    • интернационален Филмски Фестивал „IN THE PALACE“ во Бугарија (International Short Film Festival -Bulgaria);
    • интернационален Филмски Фестивал „Тел Авив“ во Израел (Tel Aviv International Film Festival- Tel Aviv, Israel );
    • интернационален Филмски Фестивал „Пекинг“ во Кина (Beijing International Film Festival- Beijing, China);
    • Филмски Фестивал „Следен Филмски Фестивал“ во Букурешт, Романија (Next Film Festival, Bucharest, Romania);
    • Филмски фестивал „Браќа Манаки“ во Битола, Македонија (Manaki Brothers Film Festival- Bitola, Macedonia);
    • Филмски фестивал „Cinedays“ во Скопје, Македонија (Cinedays-Skopje,Macedonia);
  • Со филмот „Јас и мојот живот без некои работи“ („Me and my life without some things’) настапил на:

Награди и признанија[уреди | уреди извор]

  • Во 2009 година освоил второ место за сценарио на фестивалот „Браќа Манаки“ во Битола;
  • Во 2012 година со филмот „Матасари“ бил првонаграден на филмскиот фестивал „Timishort“ во Матасари, Романија;[1]

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 „Институт за комуникациски студии“. Архивирано од изворникот на 2019-02-22. Посетено на 2019-02-01.
  2. ↑ Режисерот Илија Пиперкоски во Охрид го почна снимањето на својот прв игран филм
  3. ↑ Официјален трејлер на филмот „Дедо и внук“
  4. ↑ Краток спот 2
  5. ↑ Ексклузивно интервју со Илија Пиперкоски пред премиерата на филмот „Дедо и внук“
  6. ↑ Официјална страна на филмот „Дедо и внук“
  7. ↑ 90 минути емисија на ТВ Телма
  8. ↑ Илија Пиперкоски гостин во емисијата „Под лупа“ на ТВМ
  9. ↑ „Илија Пиперкоски- Агенција за иселеништво на Република Македонија“. Архивирано од изворникот на 2020-09-26. Посетено на 2019-02-01.
  10. ↑ „Matasari“ на Илија Пиперкоски на фестивал во Романија[мртва врска]
  11. ↑ Мојот живот, мојот свет
  12. ↑ IMDb
  13. ↑ Trailer Oficial
  14. ↑ IMBd
  15. ↑ [https://www.youtube.com/watch?v=Q__hjUNuB1c / Trailer Oficial
  16. ↑ IMBd
  17. ↑ / Д-р. Баткоски
  18. ↑ / Д-р Баткоски
  19. ↑ [ https://www.imdb.com/title/tt4895432/?ref_=nm_knf_t_4/ IMBd ]
  20. ↑ IMBd
  21. ↑ [ https://www.youtube.com/watch?v=ATJPokg4Bdg/ Цел филм ]
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Илија_Пиперкоски&oldid=5183083“