Стефан II (Унгарија)

Од Википедија — слободната енциклопедија
Стефан II (Унгарија)

Стефан II Арпадович (1101 - 1 март 1131) — унгарски и далматинско-хрватски крал (1116-1131) од династијата Арпадовци.

Бил син, на претходниот крал Коломан и неговата сопруга Фелиција Сицилиска[1][2]. За време на неговото владеење Унгарија водела војни со Бохемија (1116-1123) и со Византија (1127-1129).

Во унгарско-возантиската војна, унгарската војска го освоила Белград и со неговите камења го појачувале земунскиот град. Унгарците без поголем отпор навлегле сè до Ниш и Софија. Царот на Византија, Јован, сака да ги победи. Комбинирајќи напад од копно и од вода, тој праќа појачувачка флота од Дунав. Потиснувајќи ги Унгарите од Балканот, тој, ги победува додека се збунети кај брегот на Дунав, кај Храмот. По неговото враќање Унхарите со помош од Чешка, го повторуваат нападот на Браничево. Царот повторно се враќа на Дунав за да ги отфрли, но тие биле многу спремни и завршил многу лошо.

У вези с тим ратовањем јавља се и устанак Срба, који су изморени међусобним борбама, били признали грчку врховну власт. У Расу је седео претставник Византије. Срби су дигли устанак потакнути вероватно од угарских људи. Једним препадом они заузеше Рас. Грчки претставник, Критопл, побеже у Цариград. Цар сам крену на Србе, вероватно после похода на Дунав, и покори их. Извесне заробљенике преселио је чак у Никомидију. У самој Рашкој тад је био велики жупан Урош. За време Урошево везе између Срба и Угара доста су срдачне. Стефан, хотећи да обиђе као наследника свог полубрата Бориса, беше наменио круну свом брату од стрица, слепом Бели. Он је Белу и оженио једном српском принцезом, Јеленом, ћерком Урошевом, мало пред своју смрт (1. марта 1131).

Во врска со оваа војна, се јавува бунт во Србија, кои изморени од меѓусебните борби, ја признаваат грчката врховна власт. Во Рас седел претставникот на Византија. Србите кренаа бунт најверојатно поттикнати од унгарски луѓе. Во една прилиго го преземаа Рас. Грчкиот претставник, Критопл, побегнува во Цариград. Царот сам тргнува на Србите, веројатно после походот на Дунав, и ги покорува. Извесни заробеници ги преселил дури во Никомидија. Во самата Рашка тогаш бил големиот жупан Урош. За време на Урош односите помеѓу Србите и Унгарите се многу срдешни. Стефан, сакајќи да го преземе местото како наследник на неговиот полубрат Борис, ја намени круната на неговиот чичко, слепиот Бела. Тој Бела и го оженил со една српска принцеза, Јелена, ќерката на Урош, малку пред својата смрт (1 март 1131 година).

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Kristó & Makk 1996, стр. 149, Appendix 2.
  2. Font 2001, стр. 78.