Тринаесет колонии: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Создадено преведувајќи ја страницата „Thirteen Colonies
 
сНема опис на уредувањето
Ред 1: Ред 1:
'''Тринаесетте колонии''' биле колонии на [[Кралство Велика Британија|Велика Британија]] кои се наоѓале на атлантскиот брег на [[Америка]], основани во 17-ти и 18-ти век, кои [[Декларација за независност на САД|прогласиле независност]] во 1776 година и ги создале [[Соединетите Американски Држави]]. Тринаесетте колонии имале многу слични политички, уставни и правни системи и во нив доминирале протестантските говорници на англискиот јазик. Колониите во Нова Англија (Масачусетс, Конектикат, Род Ајленд и Њу Хемпшир) биле создадени пред сè за верско убедување, додека другите колонии биле основани за деловно и економско проширување. Сите тринаесет колонии биле дел од колонијалните територии на Британската Империја кои се познати како Британска Америка, во кои се вбројуваат и колонии во [[Канада]], Флорида и [[Кариби]]те.


Колонијалното население пораснало од само 2 илјади до 2,4 милиони во периодот помеѓу 1625 и 1775 година, кога [[домородните Американци]] биле раселувани. Населението вклучувало и луѓе подложни на систем на ропство, кој бил легален во сите колонии пред Американската војна за независност.<ref name="Rodriguez2007">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=4X44KbDBl9gC&pg=PA88|title=Slavery in the United States: A Social, Political, and Historical Encyclopedia|last=Junius P. Rodriguez|publisher=ABC-CLIO|year=2007|isbn=978-1-85109-544-5|page=88}}</ref> Во 18-тиот век, британската влада управувала со овие колонии преку политика на [[меркантилизам]], со која централната власт управува со запоседнатите земји на начин на кој од нив извлекува поголема економска придобивка за матичната земја.
'''Тринаесетте колонии''' биле колонии на [[Кралство Велика Британија|Велика Британија]] кои се наоѓале на атлантскиот брег на [[Америка]], основани во 17-ти и 18-ти век, кои [[Декларација за независност на САД|прогласиле независност]] во 1776 година и ги создале [[Соединетите Американски Држави]]. Тринаесетте колонии имале многу слични политички, уставни и правни системи и во нив доминирале протестантските говорници на англискиот јазик. Колониите во Нова Англија (Масачусетс, Конектикат, Род Ајленд и Њу Хемпшир) биле создадени пред се за верско убедување, додека другите колонии биле основани за деловно и економско проширување. Сите тринаесет колонии биле дел од колонијалните територии на Британската Империја кои се познати како Британска Америка, во кои се вбројуваат и колонии во [[Канада]], Флорида и [[Кариби|Карибите]].


Тринаесетте колонии имале висок степен на самоуправа, активно одржувале локални избори и се спротивставувале на барањата на Лондон за поголема контрола над нив. Француската и индијанската војна (1754-1763), насочена против Франција и нејзините [[Индијанци|индијански]] сојузници, довела до зголемени тензии меѓу Велика Британија и тринаесетте колонии. Во текот на 1750-тите, колониите започнале да соработуваат меѓусебно наместо да се обраќаат директно кон Велика Британија. Овие меѓу-колонијални активности изградиле чувство за споделен американски идентитет и довеле до повици за заштита на нивните права, особено се истакнувало незадоволството формулирано во геслото „без застапување нема оданочување“ (''no taxation without representation''). Конфликтите со британската влада околу даноците и правата на колониите довеле до [[Американска револуција|Американската револуција]], во која колониите се здружиле во напорот за создавање на Континентален конгрес (''Continental Congress''). Колонистите се бореле во [[Американска војна за независност|Американската војна за независност]] (1775–1783) со помош на Кралството Франција и, во многу помал степен, [[Холандска Република|Холандската Република]] и [[Шпанија|Кралството Шпанија]].<ref>Richard Middleton and Anne Lombard, ''Colonial America: A History to 1763'' (4th ed. 2011)</ref> Кратко пред прогласувањето на независноста, тринаесетте колонии ги сочинувале Њу Хемпшир, Масачусетс, Конектикат, Род Ајленд, Њујорк, Њу Џерси, Пенсилванија, Делавер, Мериленд, Вирџинија, Северна Каролина, Јужна Каролина и Џорџија.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://www.history.com/topics/colonial-america/thirteen-colonies|title=The 13 Colonies|last=Editors|first=History com|work=HISTORY|language=en|accessdate=}}</ref>
Колонијалното население пораснало од само 2 илјади до 2,4 милиони во периодот помеѓу 1625 и 1775 година, кога [[домородните Американци]] биле раселувани. Населението вклучувало и луѓе подложни на систем на ропство, кој бил легален во сите колонии пред [[Американска војна за независност|Американската војна за независност]].<ref name="Rodriguez2007">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=4X44KbDBl9gC&pg=PA88|title=Slavery in the United States: A Social, Political, and Historical Encyclopedia|last=Junius P. Rodriguez|publisher=ABC-CLIO|year=2007|isbn=978-1-85109-544-5|page=88}}</ref> Во 18-тиот век, британската влада управувала со овие колонии преку политика на [[меркантилизам]], во која централната власт управува со запоседнатите земји на начин на кој од нив извлекува поголема економска придобивка за матичната земја.

== Наводи ==
{{наводи}}


Тринаесетте колонии имале висок степен на самоуправа, активно одржувале локални избори и се спротивставувале на барањата на Лондон за поголема контрола над нив. Француската и индијанската војна (1754-1763), насочена против Франција и нејзините [[Индијанци|индијански]] сојузници, довела до зголемени тензии меѓу Велика Британија и тринаесетте колонии. Во текот на 1750-тите, колониите започнале да соработуваат меѓусебно наместо да се обраќаат директно кон Велика Британија. Овие меѓу-колонијални активности изградиле чувство за споделен американски идентитет и довеле до повици за заштита на нивните права, особено се истакнувало незадоволството формулирано во геслото „без застапување нема оданочување“ (''no taxation without representation''). Конфликтите со британската влада околу даноците и правата на колониите довеле до [[Американска револуција|Американската револуција]], во која колониите се здружиле во напорот за создавање на Континентален конгрес (''Continental Congress''). Колонистите се бореле во [[Американска војна за независност|Американската војна за независност]] (1775–1783) со помош на Кралството Франција и, во многу помал степен, [[Холандска Република|Холандската Република]] и [[Шпанија|Кралството Шпанија]].<ref>Richard Middleton and Anne Lombard, ''Colonial America: A History to 1763'' (4th ed. 2011)</ref> Кратко пред прогласувањето на независноста, тринаесетте колонии ги сочинувале Њу Хемпшир, Масачусетс, Конектикат, Род Ајленд, Њујорк, Њу Џерси, Пенсилванија, Делавер, Мериленд, Вирџинија, Северна Каролина, Јужна Каролина и Џорџија.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://www.history.com/topics/colonial-america/thirteen-colonies|title=The 13 Colonies|last=Editors|first=History com|work=HISTORY|language=en|accessdate=2020-05-11}}</ref>
[[Категорија:Поранешни области и територии на САД]]
[[Категорија:Поранешни области и територии на САД]]

Преработка од 12:50, 29 август 2020

Тринаесетте колонии биле колонии на Велика Британија кои се наоѓале на атлантскиот брег на Америка, основани во 17-ти и 18-ти век, кои прогласиле независност во 1776 година и ги создале Соединетите Американски Држави. Тринаесетте колонии имале многу слични политички, уставни и правни системи и во нив доминирале протестантските говорници на англискиот јазик. Колониите во Нова Англија (Масачусетс, Конектикат, Род Ајленд и Њу Хемпшир) биле создадени пред сè за верско убедување, додека другите колонии биле основани за деловно и економско проширување. Сите тринаесет колонии биле дел од колонијалните територии на Британската Империја кои се познати како Британска Америка, во кои се вбројуваат и колонии во Канада, Флорида и Карибите.

Колонијалното население пораснало од само 2 илјади до 2,4 милиони во периодот помеѓу 1625 и 1775 година, кога домородните Американци биле раселувани. Населението вклучувало и луѓе подложни на систем на ропство, кој бил легален во сите колонии пред Американската војна за независност.[1] Во 18-тиот век, британската влада управувала со овие колонии преку политика на меркантилизам, со која централната власт управува со запоседнатите земји на начин на кој од нив извлекува поголема економска придобивка за матичната земја.

Тринаесетте колонии имале висок степен на самоуправа, активно одржувале локални избори и се спротивставувале на барањата на Лондон за поголема контрола над нив. Француската и индијанската војна (1754-1763), насочена против Франција и нејзините индијански сојузници, довела до зголемени тензии меѓу Велика Британија и тринаесетте колонии. Во текот на 1750-тите, колониите започнале да соработуваат меѓусебно наместо да се обраќаат директно кон Велика Британија. Овие меѓу-колонијални активности изградиле чувство за споделен американски идентитет и довеле до повици за заштита на нивните права, особено се истакнувало незадоволството формулирано во геслото „без застапување нема оданочување“ (no taxation without representation). Конфликтите со британската влада околу даноците и правата на колониите довеле до Американската револуција, во која колониите се здружиле во напорот за создавање на Континентален конгрес (Continental Congress). Колонистите се бореле во Американската војна за независност (1775–1783) со помош на Кралството Франција и, во многу помал степен, Холандската Република и Кралството Шпанија.[2] Кратко пред прогласувањето на независноста, тринаесетте колонии ги сочинувале Њу Хемпшир, Масачусетс, Конектикат, Род Ајленд, Њујорк, Њу Џерси, Пенсилванија, Делавер, Мериленд, Вирџинија, Северна Каролина, Јужна Каролина и Џорџија.[3]

Наводи

  1. Junius P. Rodriguez (2007). Slavery in the United States: A Social, Political, and Historical Encyclopedia. ABC-CLIO. стр. 88. ISBN 978-1-85109-544-5.
  2. Richard Middleton and Anne Lombard, Colonial America: A History to 1763 (4th ed. 2011)
  3. Editors, History com. „The 13 Colonies“. HISTORY (англиски).CS1-одржување: излишен текст: список на автори (link)