Преглед на кодот на Иван Точко

{{Инфокутија за писател
| name        = Иван Точко
| image       =  
| caption     = 
| birth_date  = {{роден на|9|јануари|1914}}
| birth_place = {{знамеикона|Macedonia}} {{роден во|Охрид|Македонија}}
| death_date  = {{починал на|12|ноември|1973}}
| death_place = {{знамеикона|Macedonia}} {{починал во|Скопје|Македонија}}
| occupation  = [[Писател]]
| movement    = 
| genre       = 
| magnum_opus = 
| influences  = 
| influenced  = 
| footnotes   = 
}}
'''Иван Точко''' ({{роден во|Охрид}}, {{роден на|9|јануари|1914}} - {{починал во|Скопје}}, {{починал на|12|ноември|1973}}) — македонски [[раскажувач]], [[новинар]] и [[драмски писател]]. Тој е еден од основачите на [[Друштво на писателите на Македонија|Друштвото на писателите на Македонија]]. 

==Животопис==
Иван Точко се школувал во [[Охрид]] и [[Битола]]. Завршил Правен факултет во [[Белград]] и Театарска академија во [[Софија]].<ref>Маринела Јовановиќ, Нада Филева „Мал охридски литературно-научен лексикон“, Охрид, 2002.</ref> Бил учесник во [[НОВ]] на Македонија. По завршувањето на војната, работел како [[Новинар|новинар]] во „[[Нова Македонија]]“ и во [[Радио Скопје]], а покрај тоа, бил уредник на списанието „Македонија“. По донесувањето на [[Информбиро|Резолуцијата на Информбирото]] бил уапсен, осуден и испратен на отслужување на [[затвор]]ската казна на [[Голи Оток]].<ref>Димче Најчески „Голооточки сведоштва“, Скопје, 2002, книга втора, 136-139 стр.</ref>

Загинал во сообраќајна несреќа, прегазен од автомобил, по излегувањето од автобус.

==Творештво==
Литературната активност ја започнал во [[1933]] година со неговиот прв расказ „Нашиот поет“.<ref>[http://www.ohridnews.com.mk/index.php?mod=13&kat=18&id=50324 Средба со Иван Точко]{{Мртва_врска|date=August 2021 |bot=InternetArchiveBot |fix-attempted=yes }}</ref>

Точко е автор на шест збирки раскази, три драми и две збирки со прозни минијатури:<ref>„Белешки за автор(к)ите“, во: Никола Гелевски и Владимир Мартиновски (приредувачи), ''Џинџуџе во земјата на афионите: антологија на македонскиот краток расказ''. Скопје: Темплум, 2022, стр. 354.</ref> 
* „Бојана“ (раскази, 1953)
* „Акорди“ (раскази, 1956)
* „Прстен“ (раскази, 1959)
* „Раскази“ (1962)
* „Вино за душите“ (новелети, 1968)
* „Премиера“ (раскази, 1970)
* „Грев“ (лирски минијатури, 1971)
* „Плуто“ (драма, 1972)
* „Охридска трилогија“ (три драмски текстови - „Под Акропол“, „Робинка“ и „Плуто“, 1974)

Три негови кратки раскази се застапени во антологијата на македонскиот краток расказ, „[[Џинџуџе во земјата на афионите]]“ ([[Темплум]], 2022).<ref>Никола Гелевски и Владимир Мартиновски (приредувачи), ''Џинџуџе во земјата на афионите: антологија на македонскиот краток расказ''. Скопје: Темплум, 2022, стр. 15-18.</ref>

== Наводи ==
{{reflist}}

{{македонија-биог-никулец}}

{{DEFAULTSORT:Точко, Иван}}
[[Категорија:Македонски писатели]]
[[Категорија:Луѓе од Охрид]]
[[Категорија:Затвореници на Голи Оток‎]]