Tariccoia

Тарикоја е род на членконоги нектаспиди кои припаѓаат на фамилијата Liwiidae, познат по фосилите пронајдени во ордовициските слоеви во Сардинија и Мароко. Тоа е помеѓу 2.5 - 6 цм долго. Има штитник за глава поширок од задниот штит, а меѓу нив три торакални сегменти на телото.

Етимологија

Името на родот се однесува на палеонтологот од Сардинија М. Тарико. Видот го добил името по членот на Риу ис Арус.

Опис

Цртеж на Tariccoia arusensis

Tariccoia arrusensis е помеѓу 2,5 и 6 цм по должината на оската, речиси половина од ширината. Грбниот егзоскелет се состои од цефалон, пигидиум и два или три торакални сомити со артикулирани полу-прстени, сите некалцифицирани. Цефалонот е потполукружен, најширок во близина на заоблените генитални агли. Цефалонот е поширок од пигидиумот. Очите се отсутни. Телото е стегнато на два или три торакални сомити, па животното остава впечаток дека има половина. Пигидиумот е најширок пред средната должина.

Разлики со другите Liwiidae

• Tariccoia arrusensis се разликува од Liwia со тоа што има 3 јасно видливи торакални сомити (можеби четвртиот е заматен од цефалонот) наместо 4. T. arrusensis има гребен со средна должина на пигидиумот, кој не е познат од Ливија. Тарикоја има и овален пигидиум со цела маргина, додека Ливија има пет пара скромни маргинални боцки, права предна граница и конкавна задна граница.
• T. arrusensis се разликува од Buenaspis forteyi, кој има цефалон и пигидиум кои не се пошироки од неговите 6 торакални сомити. Пигидиумот на B. forteyi е поширок од долг, со права предна граница. Buenaspis и Tariccoia имаат заедничка цела маргина и среден гребен на пигидиумот.
• T. arrusensis се разликува од Soomaspis splendida, кој има овален цефалон и нема видлива сегментација на пигидиумот. Tariccoia и Soomaspis и двете имаат широко двојно замаглување и немаат подолжен среден гребен на цефалонот. Кај двата вида пигидиумот е долг приближно исто толку широк, но во Соомаспис најшироката точка е околу средната должина, додека Тарикоја е најширока во фронталната половина. Видот дели 3 торакални сомити, цела маргина и среден гребен на пигидиумот.

Распространетост

T. arrusensis е собран од членот на Горниот Ордовицијан Риу ис Арус, Формација Монте Аргенту, Сардинија, Италија. T. tazagurtensis е собран од Формацијата Фезуата во Мароко, која датира од раниот ордовикски.

Живеалиште

Се смета дека Tariccoia arrusensis живеел во ограничена морска средина со намален кислород, блиску до брегот, како што е лагуна или залив во тогашниот ладен раб на висока географска ширина на јужна Гондвана, каде што бил локално изобилен заедно со макроскопските алги. Tariccoia tazagurtensis исто така живеел во студени води во јужна Гондвана на висока географска ширина, но бил исклучително редок член на фауната и живеел во отворени плитки морски услови.