Lactarius badiosanguineus
Lactarius badiosanguineus е габа која припаѓа на родот на печурки Млечки(печурки) од редот Russulales. Пронајдена во Франција, научно била опишана од Анри Ромагнези и Роберт Кинер во 1954 година.[1]
Макроскопски одлики[уреди | уреди извор]
Шапката е широка 2,5-9 см, рамно конвексна кога е млада, а подоцна се шири и е вдлабната во средината. Обично има повеќе или помалку изразена грпка. Површината е мазна или нерамна а во средината делумно со малку збрчкани вени. Младите плодни тела имаат убава, темноцрвено-кафеава до виолетово-кафеава шапка, која подоцна донекаде избледува, а потоа често има само облачно портокалово-кафеава боја кога е суво. Кожата на шапката е досадна кога е сува и се чувствува малку восочна, кога е влажна, станува малку мрсна и сјајна. Работ е мазен и остар кога е млад и жлебен кога е стар, но не или едвај полесен од центарот.
Повремено чаталестите ламели се во крем боја кога се млади и се повеќе добиваат црвеникаво-окер боја. Тие се широко прилепени на дршката или малку се спуштаат надолу. Нивните рабови се мазни, а прашокот за спори е со крем боја.
Младата полна, но наскоро шуплива дршка е долга 3-9 см и широка 0,5-1,4 см. Површината е мазна кога е млада и има фино бело замрзнување на црвено-окерна позадина. Подоцна, дршката станува сè повеќе ќелава, а потоа е малку збрчкано на места по надолжните вени и обоена како шапката, богато кафеаво-црвена.
Белото млеко, кое на почетокот има благ, а потоа горчлив вкус, е повеќе или помалку непроменливо. Слабо пожолтување може да се види на бело хартиено марамче само по 2-3 часа. Месото со белузлаво до црвеникаво крем боја на почетокот има благ вкус и по некое време станува горчливо, но никогаш луто. Белузлавите дамки можат да станат жолти по некое време. Млечната шапка има слаб, малку овошен мирис или мирис кој потсетува на Дабова млечка.[2][3][4]
Екологија[уреди | уреди извор]
Lactarius badiosanguineus е микоризална габа која е повеќе или помалку строго поврзана со смрека. Меѓутоа, во поединечни случаи, може да формира и симбиотско партнерство со камени борови и ариши и, според Хајлман-Клаузен, исто така со елки. Lactarius badiosanguineus се среќава во шуми со смрека-букови и ела богати со тревки, како и во шуми од смрека на повеќе или помалку варовнички и хранливи и сиромашни почви со азот. Сепак, се чини дека има и раси кои претпочитаат сиромашна со база и без вар, високо кисела почва и растат во густи перничиња од тресетен мов. Нејзините плодни тела се појавуваат помеѓу август и октомври.[5][6]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Lactarius badiosanguineus Kühner & Romagn. 1954“. mycobank.org. Посетено на 12 de julho de 2012. Проверете ги датумските вредности во:
|accessdate=(help) - ↑ Bon, Marcel; Wilkinson, John; Lohmeyer, Till R. (2005). Pareys Buch der Pilze über 1500 Pilze Europas. Stuttgart. ISBN 978-3-440-09970-4. OCLC 181441359.
- ↑ Keller, Jean; Brunelli, François; Waters, Virginia L.; Waters, James F. (2005). Russulaceae : Milchlinge, Täublinge : 218 beschriebene Arten mit Mikrozeichnungen und Farbfotos. Luzern: Verlag Mykologia. ISBN 3-85604-060-9. OCLC 85376788.
- ↑ Verbeken, Annemieke; Vesterholt, Jan (1998). The genus Lactarius. [Greve, Denmark]: The Danish Mycological Society. ISBN 87-983581-4-6. OCLC 40692593.
- ↑ Krieglsteiner, German J.; Winterhoff, Wulfhard; Kaiser, Armin; Gminder, Andreas (2000). Ständerpilze: Leisten-, Keulen-, Korallen- und Stoppelpilze, Bauchpilze, Röhrlings- und Täublingsartige. Stuttgart (Hohenheim): Ulmer. ISBN 3-8001-3531-0. OCLC 174420459.
- ↑ Bräunig, Markus; Steffan, Rüdiger (2011-11-29). „Doppelte Virtualisierung am Beispiel einer Datenbank-Cluster-Konfiguration für den Aufbau von Testumgebungen“. Datenbank-Spektrum. 12 (1): 51–57. doi:10.1007/s13222-011-0073-3. ISSN 1618-2162.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Lactarius badiosanguineus — Index Fungorum (англиски)