Чикаго стегс

Од Википедија — слободната енциклопедија

Тимот Чикаго Стегс бил дел од Националната кошаркарска асоцијација со седиште сместено во Чикаго од 1946 до 1950 година.

Историја[уреди | уреди извор]

Сезона 1946-47[уреди | уреди извор]

Во инаугуративната сезона на БАА, Чикаго Стегс биле пласирани во Западната дивизија, а по изминатите 60 натпревари биле изедначени со Сент Луис Бомберс со по 38-22. Натпреварот за одлучувачката победа помеѓу двата тима која се одржала на 31 март 1947 година, заврши со поразување на Бомбарс од страна на Стегсте со резултат, 73–66, за да ја завршат дивизијата во првото коло. Според првичниот формат на плејоф, во дивизијата двата шампиони се соочија еден со друг во полуфиналето. Стегсите го поразија Вашингтон Капитолс, единствениот тим што завршил со подобар рекорд од Стегсите, со 4–2, и продолжиле да губат од Филаделфија Вориорс во финалето на БАА, 4–1.

Сезона 1947-48[уреди | уреди извор]

Стегсите завршуваат на второто место во следната сезона во нивната дивизија со резултат 28–20, еден натпревар зад тимот Сент Луис Бомберс и се позиционираа втори во генералниот пласман во лигата. Во плејофот, тие победија во тај-брејк натпревар против Вашингтон Капитолс, напредуваa да играат против Бостон Селтикс во првото коло. Стегсите победија, и преминаа во полуфиналето втора година по ред. Сепак, тие беа поразени од Балтимор Булетс евентуалните шампиони.

Сезона 1948-49[уреди | уреди извор]

Следната година, Стегсите завршуваат на третото место, 38–22, тие беа седум натпревари зад победникот во дивизијата тимот Рочестер Ројалс . Плејофот беше проширен од шест на осум тимови, а тимот на Стегс играа со Минеаполис Лејкерс во полуфиналето на дивизијата каде што загубија со 2–0.

Сезона 1949-50[уреди | уреди извор]

Стегсите во нивната последна сезона, завршуваат изедначени на третото место со Форт Вејн Золнер Пистонс со резултат од 40–28, и повторна загуба од Лејкерс во полуфиналето на дивизијата.

Купување од Абе Саперштајн, промена на името и преклопување[уреди | уреди извор]

Абе Саперштајн, сопственик на познатиот Харлем Глобтротерс, ги купува Стегсите во јуни 1950 година. Саперштајн во август објавува дека тимот ќе биде познат како Чикаго Бруинс и дека би одиграле двоен удар со Глобтротерс на повеќе домашни натпревари на стадионот во Чикаго, нешто што беше практикувано од поранешниот Стег кој веќе го направи неколку пати (инаку, последниот натпревар во плејофот на Стегсите беше дел од троен удар во кој беа вклучени и Тротерс). Бруинс, исто така, планираа да играат „домашни натпревари “ во градови како Детроит, Милвоки, Пеорија, Илиноис, Сент Луис, Канзас Сити и Синсинати, правејќи ги Бруинс регионална франшиза.

Сепак, до септември, договорот на Саперштајн за купувањето на клубот пропаднало кога тој ја повлече својата понуда и од претседателот на НБА побара,депозитот од 20.000 долари да му биде вратен од страна на Морис Подолоф што претставуваше наводно половина од куповната цена. Саперштајн тврдел дека тој не добил „точно ништо“ од НБА за своите пари: ниту клубот, ниту договорот на четворица поранешни играчи на Стегс кои се префрлија во Националната професионална кошаркарска лига. Тоа го означил крајот на НБА во Чикаго додека не се приклучиле на Вашингтон Визардс во 1961 година.

На 25 април 1950 година, Боб Куси беше избран во драфтот од страна на Три-Сити Блекхокс, но не потпишал договор со тимот. Кузи бараше 10.000 долари, а сопственикот на Блекхокс Бен Кернер возврати со 6.000 долари во преговорите. Куси потоа беше купен како дел од трговија на Стегсите. Кога Стегс и Бруинс се споија, на 5 октомври 1950 година беше одржан драфт за растурање, за да се поделат нивните играчи низ лигата, при што Куси отиде во Бостон Селтикс.

НБА лигата би се вратила во Чикаго двапати, прво со Пакерс/Зефирс (сега познати како Вашингтон Визардс) од 1961 до 1963 година и од 1966 година со Булс.

Арена[уреди | уреди извор]

Стегсите играа на стадионот Чикаго, кој беше сместен на улицата Вест Медисон со број 1800 и беше срушен во 1995 година за да се отвори пат за Обединетиот Центар ; подоцна служеше како домашен терен на Булс од 1966 до 1994 година

Забележителни играчи[уреди | уреди извор]

  • Чак Гилмур
  • Чик Халберт Ц
  • Пол Хјустон
  • Џони Јоргенсен
  • Стен Миасек
  • Дојл Парак
  • Енди Филип
  • Џин Рок Г
  • Кен Ролинс Г (златен медал на Летните олимписки игри 1948 година )
  • Мики Ротнер Ф
  • Кени морнари
  • Бен Шадлер
  • Џим Семиноф
  • Џек Томај
  • Џин Венс #12 Г
  • Макс Заслофски (1947–48 водач на стрелци на БАА)

Последици[уреди | уреди извор]

Актуелниот градски НБА тим, Чикаго Булс ги носел репликите на униформите на Стејгс од 1946 година за време на сезоната 2005–06 НБА и исто така бил дел од програмата на НБА „Хардвуд класици“ (тие ги носеле на 5 декември 2005 година, 22 февруари 2006 година и 16 април 2006 година).