Црква „Св. Никола“ - Москополе
| Црква „Св. Никола“ - Москополе | |
|---|---|
| Локално име Kisha e Shën Kollit (албански) Basearica Ayiu Nicola (влашки) | |
.jpg) | |
| Местоположба | Москополе |
| Координати | 40°37′54″N 20°35′22″E / 40.63155° СГШ; 20.58939° ИГД |
| Изграден | 1726 |
| Прогласено: | 1948 |
Црква „Св. Никола“ (албански: Kisha e Shën Kollit; влашки: Basearica Ayiu Nicola) — православна црква во Москополе, Албанија. Црквата е подигната во 1721 година.[1]
Таа е споменик на културата во Албанија од 1948 година.[2]
Историја и опис[уреди | уреди извор]
Црквата била изградена во 1721 година. Градбата е од типот на базилика со наос покриен со купола, припрата и клаустар. Внатрешноста на црквата е украсена со фрески насликани од Давид Селеница и неговите помошници Костандин и Кристо. Уметноста на Селеница се одликува со реалистична природа, за што сведочи портретот на дарителот, како и длабокото теолошко знаење. Според натписот, портретот на дарителот бил завршен во 1726 година и тоа било утврдено од археолошко проучување во 1953 година.[3] 24 години подоцна, во 1750 година, браќата Зографи го насликале клаустарот.[4]
Литургија[уреди | уреди извор]
Почнувајќи од 2002 година, во времето на објавувањето на студијата за Власите од страна на германскиот истражувач Теде Кал, свештеникот Томаи ја држел источната православна литургија во црквата на влашки, врз основа на текстот во рамките на Ароманскиот Мисал, а потоа и на албански јазик. На влашки, Свети Никола е Ayiu Nicola.[5]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Mikropoulos, Tassos A. (2008). Elevating and Safeguarding Culture Using Tools of the Information Society: Dusty traces of the Muslim culture. Earthlab. стр. 316. ISBN 978-960-233-187-3.
- ↑ „Religious buildings with the "Culture Monument" status“. Republic of Albania National Committee for Cult. Архивирано од изворникот на July 6, 2011. Посетено на October 28, 2010.
- ↑ Th Popa; Theofan Popa (1961). Piktorët mesjetarë Shqiptarë. Ministria e Arësimit dhe Kulturës. стр. 63.
- ↑ Maximilien Durand (2005). Patrimoine des Balkans: Voskopojë sans frontières 2004. Somogy. стр. 176. ISBN 978-2-85056-927-2.
- ↑ Kahl, Thede (2002). „The ethnicity of Aromanians after 1990: the identity of a minority that behaves like a majority“. Ethnologia Balkanica. 6: 157.