Христијанска теозофија
Христијанска теозофија (старогрчки: θεοσοφία = „божествена мудрост“) — се однесува на верувањата во христијанството што се сосредоточуваат на стекнување непосредно знаење за Бога и разбирање на потеклото и целта на вселената. Често се опишува како мистична филозофија. Теозофијата е дел од западниот езотеризам, кој претполага дека скриеното знаење од древните времиња може да доведе до просветление и спасение.
Додека теозофијата обично покрива многу различни традиции, вклучувајќи ги хиндуизмот и будизмот, христијанската теозофија се сосредоточува на еврејските и христијанските учења. Движењето обично се поврзува со германскиот филозоф Јакоб Беме, а еврејската кабала одиграла важна улога во обликувањето на христијанската теозофија.[1][2]
Во 1875 г., Теозофското друштво го оживеало поимот „теозофија“, создавајќи духовно движење со истото име.[3] Во XX век, научниците на западниот езотеризам почнале повнимателно да ја проучуваат теозофијата.
Општи одлики
[уреди | уреди извор]Антоен Февр објаснил дека „теозофијата е вид знаење што не само што влијае на односот на поединецот со божественото, туку се однесува и на природата на Бога, божествените суштества и вселената — нејзиното потекло, скриените структури, како се поврзува со човештвото и нејзината крајна цел“. Теозофијата се однесува на определена насока на размислување во рамките на проучувањето на езотеризмот, почнувајќи од XV век.[4] Февр ја посочува како една од неколкуте клучни езотерични традиции во раната современа западна мисла, заедно со алхемијата, астрологијата, неоалександрискиот херметизам, христијанската кабала, парацелзизмот (проучување на учењата на Парацелзус), окултната филозофија и розенкројцерството.[5]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ A. Versluis, Magic and Mysticism, 2007.
- ↑ Faivre 2000, стр. 4–5
- ↑ "Following a period of obscurity, it was then revived at the end of the 19th century by Russian occultist Helena Petrovna Blavatsky Partridge, C. (2013). Understanding the Dark Side. Chester: University of Chester. page 3
- ↑ Faivre 1994, стр. 23.
- ↑ Faivre 2000, стр. 32