Тврдокрилци: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Првоначално |
Нема опис на уредувањето |
||
| Ред 1: | Ред 1: | ||
'''Тврдокрилците''' го образуваат редот на [[инсект]]и означен како '''''Coleoptera'''''. Тоа е ред со најголем број на видови (околу 350 000<ref name=insenc>James K. Liebherr and Joseph V. McHugh ''in'' Resh, V. H. & R. T. Cardé (Editors) 2003. Encyclopedia of Insects. Academic Press.</ref>), при што сочинува околу 40% од сите инсекти, a 25%<ref name=insenc/> од сите форми на живот. Најголема група на тврдокрилци е фамилијата на [[чурулкари]]те (''Curculionidae''). |
|||
| ⚫ | |||
Овие инсекти можат да се најдат во речиси сите копнени и слатководни станишта (со исклучок на [[Поларна област|поларните области]]), но не се сретнати во морињата. Најчесто се исхрануваат со [[растенија]] и [[Габа|габи]], го разградуваат растителниот и животинскиот отпад и јадат други без`рбетници. Тука се вклучени некои земјоделски штетници, како [[Компирова златица|компировата златица]] (''Leptinotarsa decemlineata''), [[Црвена брашнеста бубачка|црвената брашнеста бубачка]] (''Tribolium castaneum'') и др., додека други видови се важни во контролата на популациите од земјоделски штетници, како на пример тврдокрилците од фамилијата на [[бубамари]] (''Coccinellidae''), кои се исхрануваат со [[растителни вошки]], [[памучни вошки]], [[трипси]] и други инсекти кои се хранат со растителни сокови. |
|||
== Одлики == |
|||
| ⚫ | Тврдокрилците во својот животен циклус подлежат на целосна [[метаморфоза]] (што значи имаат [[ларва]]лен и [[Кукла (зоологија)|куклен]] стадиум). Карактеристично за нив е што предните крила образуваат цврста заштитна [[елитра]] под која се собрани задните крила (кога инсектот не лета), како и тоа што [[мускул]]ите за лет во мезотораксот се изгубени. Главената капсула се карактеризира со цврст вентрален (гуларен) затворач, антените се во основа 11-члени, додека усните делови се од гризачки тип со 4-сегментни магзиларни палпи. Протораксот е голем и слободен. На [[абдомен]]от отсуствува [[стернит]]от I, стернитот II најчесто е мембранозен и затскриен, а сегментот X е вестигијален, при што отсуствуваат [[церци]]. Женката поседува еден пар на [[Гонапофиза|гонапофизи]] на сегментот IX. Постојат четири или шест [[Малпигиеви цевчиња]], кои често се криптонефрични. Речиси секогаш отсуствуваат вистински лабијални жлезди. |
||
== Референци == |
|||
<references/> |
|||
[[Категорија:Инсекти]] |
[[Категорија:Инсекти]] |
||
Преработка од 15:38, 4 декември 2009
Тврдокрилците го образуваат редот на инсекти означен како Coleoptera. Тоа е ред со најголем број на видови (околу 350 000[1]), при што сочинува околу 40% од сите инсекти, a 25%[1] од сите форми на живот. Најголема група на тврдокрилци е фамилијата на чурулкарите (Curculionidae).
Овие инсекти можат да се најдат во речиси сите копнени и слатководни станишта (со исклучок на поларните области), но не се сретнати во морињата. Најчесто се исхрануваат со растенија и габи, го разградуваат растителниот и животинскиот отпад и јадат други без`рбетници. Тука се вклучени некои земјоделски штетници, како компировата златица (Leptinotarsa decemlineata), црвената брашнеста бубачка (Tribolium castaneum) и др., додека други видови се важни во контролата на популациите од земјоделски штетници, како на пример тврдокрилците од фамилијата на бубамари (Coccinellidae), кои се исхрануваат со растителни вошки, памучни вошки, трипси и други инсекти кои се хранат со растителни сокови.
Одлики
Тврдокрилците во својот животен циклус подлежат на целосна метаморфоза (што значи имаат ларвален и куклен стадиум). Карактеристично за нив е што предните крила образуваат цврста заштитна елитра под која се собрани задните крила (кога инсектот не лета), како и тоа што мускулите за лет во мезотораксот се изгубени. Главената капсула се карактеризира со цврст вентрален (гуларен) затворач, антените се во основа 11-члени, додека усните делови се од гризачки тип со 4-сегментни магзиларни палпи. Протораксот е голем и слободен. На абдоменот отсуствува стернитот I, стернитот II најчесто е мембранозен и затскриен, а сегментот X е вестигијален, при што отсуствуваат церци. Женката поседува еден пар на гонапофизи на сегментот IX. Постојат четири или шест Малпигиеви цевчиња, кои често се криптонефрични. Речиси секогаш отсуствуваат вистински лабијални жлезди.