Соларизација (физика)

Од Википедија — слободната енциклопедија

Соларизација се однесува на феномен во физиката каде што материјалот претрпува привремена промена на бојата откако ќе биде подложен на високо-енергетско електромагнетно зрачење, како што се ултравиолетовата светлина или рендгенскита зраци. Проѕирното стакло и голем дел од пластиката ќе станат килибарни, зелени или други слични бои кога ќе бидат изложени на рендгенско зрачење, а стаклото може да стане сино по долгорочна сончева изложеност во пустина. Се верува дека соларизацијата е предизвикана од формирање на внатрешни дефекти, наречени центри на боја, кои одбрано впиваат делови од видливиот светлосен спектар. Во стаклото, впивањето на средината на бојата често може да се промени со загревање на стаклото на високи температури (процес наречен топлинско белеење) за да се врати стаклото во неговата првобитна проѕирна состојба. Соларизацијата, исто така, може трајно да ги деградира физичките или механичките својства на материјалот и е еден од механизмите вклучени во распаѓањето на пластиката во околината.

Примери[уреди | уреди извор]

На полето на клиничкото сликање, со доволна изложеност, може да дојде до соларизација на одредени системи за филм на екранот што ги замаглува деталите во рендгенската слика и ја намалува точноста на дијагнозата. И покрај тоа што може да дојде до деградација, се покажа дека ова е ретка појава.[1]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Goodsitt, M.M., Hepburn, T.W., Cascade, P.N. and Chan, H.P., 1994. Solarization in clinical imaging. Radiology, 193(3), pp.871-874.