Ситноцветна врбовка
Ситноцветна врбовка | |
---|---|
Научна класификација [ у ] | |
Царство: | Растенија |
клад: | Скриеносеменици |
клад: | Евдикоти |
клад: | Розиди |
Ред: | Миртовидни |
Семејство: | Ноќничиња |
Род: | Врбовка |
Вид: | Ситноцветна врбовка |
Научен назив | |
Epilobium parviflorum (Schreb.) Schreb. | |
Синоними | |
Chamaenerion parviflorum |
Ситноцветната врбовка или ситноцветната млечика (науч. Epilobium parviflorum) — повеќегодишно тревно растение од семејството на ноќничињата (Onagraceae).
Опис
[уреди | уреди извор]Биолошката форма на ситноцветната врбовка е хемикриптофитна скапоза[1], нејзините хибернатски пупки се наоѓаат веднаш под површината на почвата, а флоралната оска е повеќе или помалку исправена со неколку листа.
Ситноцветната врбовици просечно достигнува 30 до 80 сантиметри висина. Стеблото е исправено и густо покриено со влакненца, особено во долниот дел. Лисјата се еден наспроти друг, тесни и назабени, заоблени во основата, 4-10 сантиметри долги. Малите цветови се бледо розови или бледо виолетови, со пречник од 6-7 милиметри, со четири ливчиња, осум прашници и четирикрака чашка. Цветниот период е од јуни до август.[1] Хермафродитните цветови се самооплодуваат (автогамија) или од инсекти (ентомогамија).[2] Плодот е капсула долга три до седум сантиметри која содржи многу мало црно семе (долго околу 1 mm), со бели влакна кои овозможуваат ширење со ветрот. Овој вид е многу сличен со Epilobium hirsutism, но цветовите му се многу помали.[3]
Распространетост
[уреди | уреди извор]Ова растение го има во најголемиот дел на Европа и во Западна Азија, како и во САД и Канада.[4] [5]
Животна средина (хабитат)
[уреди | уреди извор]Ситноцветната врбовка претпочита бари и мочуришта, влажни планински ливади и падини, на надморски висини од 0 до 1.400 метри и максимални 2.500 метри.[1]
Медицински употреби
[уреди | уреди извор]Заради антиоксидансните и антиинфламаторните својства, екстракти од ова растение се користи во традиционалната медицина при заболувања на простатата, мочниот меур и бубрезите.[6][7]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Pignatti S. - Flora d'Italia – Edagricole – 1982. Vol. II, pag. 155
- ↑ Pfaf.org
- ↑ Flora of Northern Ireland
- ↑ Plants.usda
- ↑ Schede di Botanica
- ↑ Natures Method
- ↑ Hevesi BT, Houghton PJ, Habtemariam S, Kéry A. Antioxidant and antiinflammatory effect of Epilobium parviflorum Schreb
|