Симоне Порцио

Симоне Порцио

Симоне Порцио (Симон Портиус) (1496–1554) бил италијански филозоф, роден и починат во Неапол.

Живот

Како и неговиот поголем современик, Помпонаци, тој бил предавач по медицина во Пиза (1546–1552), а во подоцнежниот живот се откажал од чисто научно проучување заради шпекулации за природата на човекот. Неговата филозофска теорија била идентична со онаа на Помпонаци, „За бесмртноста на душата“ тој го бранел и ја засилил во расправата „На човечкиот ум“. За него се раскажува приказна која го илустрира темпераментот на раната хуманистичка преродба во Италија. Кога го започнувал своето прво предавање во Пиза, ги отворил метеоролошките трактати на Аристотел. Публиката, составена од студенти и жители на градот, го прекинала со крикот Ќе слушнеме за душата (Quid de anima), а Порцио бил принуден да ја смени темата на своето предавање. Тој го исповедал најотворениот материјализам, ја негирал бесмртноста во сите облици и учел дека душата на човекот е хомогена со душата на животните и растенијата, материјална по потекло и неспособна за одвоено постоење.

Симоне Порцио бил татко на Камило Порцио.

Наводи

Наведи извор

•  Оваа статија вклучуват текст од дело кое сега е во јавна сопственост: Chisholm, Hugh, уред. (1911). Encyclopædia Britannica (11. изд.). Cambridge University Press. CS1-одржување: ref=harv (link)

Надворешни врски

• Универзален биографски речник - Симоне Порцио ; влез од Симон Порта.