Сианска камбанарија
| Сианска камбанарија | |
|---|---|
| 西安钟楼 | |
 | |
 | |
| Општи податоци | |
| Место | Сиан, Шенси, Кина |
| Завршена | 1384 |
Сианска камбанарија ( упр. кин.: 西安钟楼; трад. кин.: 西安鐘樓; пинјин: Xī'ān Zhōnglóu) - камбанарија изградена во 1384 година за време на раната династија Минг. Симбол е на градот Сиан и една од најголемите од ваков вид во Кина. Камбанаријата содржи и неколку големи ѕвона од династијата Танг излеани од бронза. Основата на кулата е квадратна и зафаќа површина од 1.377 квадратни метри. Кулата е градба од тули и дрва, висока близу 40 метри. Се наоѓа во средиштето на Сиан, на пресекот на четирите улици на исток, запад, југ и север. Таа е најголемата и најзачуваната меѓу многуте камбанарии останати од античка Кина.
Историја[уреди | уреди извор]
Сианската камбанарија била изградена во 17-тата година на Хонгву во династијата Минг (1384). Првично се наоѓала во храмот Јингсијанг (迎祥观) на улицата Гуанѓи, северно од Западната улица, свртена кон Сианската тапанарија, оддалечена околу еден километар од нејзината сегашна местоположба. Во тоа време, ова место било директно спроти северната и јужната градска порта, а тоа било средиштето на градот. Со проширувањето на градот Чанган во раната династија Минг, центарот на градот постепено се движел кон исток. По два века, градската порта била повторно изградена и биле создадени новите четири улици Исток, Југ, Запад и Север. Се чинело дека камбанаријата во храмот Јингсијанг отстапува од средиштето на градот.
Во 1582 година, под покровителство на надзорникот на провинцијата Шенси, Гонг Јусиан, на окружните судии во Сианинг и Чанган им било наредено да ги преместат на сегашното место. Покрај обновата на постаментот, изградбата на внатрешната структура е целосно оригинална, така што цената не била голема, а проектот брзо се остварил. Но, целокупното преместување на таква огромна зграда пред повеќе од 600 години е ретка во историјата на светската архитектура. Гонг Јусиан „《钟楼东迁歌》“ ги снимил деталите на проектот за преселување.
Во 1699, 1740 и 1840 година, Сианската камбанарија била поправена во голем обем. Меѓу нив, во 1740 година, управителот Џанг Веи повторно ја изградил според првобитната структура и открил дека ѕвоното Џингјун било толку затворено што звукот надвор бил мал. Затоа, ѕвоното „Џинг Јун“ од династијата Танг, кое првично беше закачено во просторијата, било поставено од отворено, така што неговиот звук досегал далеку, а тој напишал „《重修西安钟楼记》“.
На 10 октомври 1939 година, Сианската камбанарија била бомбардирана од јапонски авиони и била сериозно оштетена. Подоцна истата била поправена од Канцеларијата за инженерство на општинскиот градежен комитет на Сиѓинг.[1]
По основањето на Народна Република Кина, Сианската камбанарија била ремонтирана пет пати. Во август 1956 година, Народната влада на покраината Шенси ја навела во првата група на клучни единици за заштита на културното наследство во покраината Шенси. Официјално била отворена за јавноста во 1984 година. Во ноември 1996 година била вклучена во националниот список за заштита на клучното културно наследство.[2]
Функција[уреди | уреди извор]
Слично на другите кинески саат-кули, Сианската камбанарија главно се користела за известување на времето и објавување вести. Со напредокот на времето, неговите традиционални функции постепено се укинуваат, а сега е отворена за јавноста како културна знаменитост. Билетот за посета на градбата кошта 30 јуани.
Во историјата се користела и за многу други цели. За време на револуцијата од 1911 година, бунтовниците жестоко се бореле со војската Ќинг која била сместена тука. За време на Војната за заштита на нацијата, воениот лидер на Шенси, Чен Шупан ги започнал немирите против Јуан Шикаи оттука. Во 1927 година, Шилин, кој се вратил од студии во Соединетите Држави, тука отворил звучно кино. Ова е првото кино во историјата на Сиан. За време на Антијапонската војна, Сианската камбанарија станала алармна станица за предупредување од јапонските воздушни напади. ГуоМингДанг исто така ја користел за да ги затвора криминалците. Во периодот по основањето на Народна Република Кина, камбанаријата станала говорница при парадата, прегледот и прославите на Денот на трудот и Националниот ден.
Архитектонски особини[уреди | уреди извор]
Облик[уреди | уреди извор]
Долниот дел на Сианската камбанарија е ѕидан постамент во облик на квадрат. Површината е направена од сина тула, а основата е двокатна дрвена конструкција. Висината од земјата до врвот на објектот е 36 метри, од кои основата е висока 8,6 метри. Секоја страна е долга 35,5 метри и има површина од околу 1.377,4 квадратни метри. Внатре има скали за качување. Целокупниот стил е типичен за архитектонскиот стил на династијата Минг. Кровот е четиристрана конструкција. Горниот дел е „златен врв“ од вистинската платина завиткана во внатрешното срце на дрвото. Темнозелените ќерамиди се обложени со темнозелени застаклени ќерамиди, а внатрешноста е украсена со златни слики. Во средината на постаментот има премини кои се вкрстуваат еден со друг во крст од околу 6 метри. Порано овие премини служеле за вкрстување на четирите улици на југоисток и северозапад, а низ преминот минувале одредени возила. Со развојот на урбаната градба, преминот не можел да одговори на потребите за проток на сообраќај, па сега преминот е затворен. Околу саат-кулата има коловозна плоча, а под земја има кружен премин за пешаците преку кој се стигнува до влезот во кулата.
Резби[уреди | уреди извор]
Резбите на вратите и прозорците на Сианската камбанарија се извонредни и сложени, прикажувајќи ги декоративните уметности кои преовладувале во династиите Минг и Ќинг. На секоја пола од вратата има по 8 релјефи.
Културно наследство[уреди | уреди извор]
Џиновско ѕвоно[уреди | уреди извор]
Првичното џиновско ѕвоно на Сианската камбанарија било ѕвоното „Ѓингјун“ излеано во времето на владеењето на Ѓингјун од династијата Танг. Првично било користено во храмот Ѓинглонг во градот Чанган (во моментов во Западната улица на Сиан). Било преместено во Сианската камбанарија во раната династија Минг. Во 1953 година, ѕвончето Ѓингјун било преселено во музејот Сиан Беилин и сега е изложено во Донгтинг.
Општинското биро за културно наследство во Сиан го копирало Ѓингјун Жонг. Било поставено на северозападниот агол на основата на Сианската камбанарија на 30 јануари 1997 година и сега е достапно за туристите. Имитацијата на ѕвоното Ѓингјун изгледа слично на оригиналното ѕвоно. Висината му е 2,45 метри, тежината 6,5 тони, а надворешниот пречник на долниот дел од ѕвоното е 1,65 метри. Орнаментиката и натписот личат на оригиналното ѕвоно, а квалитетот на звукот е светол и величествен.
Натпис[уреди | уреди извор]
Западниот ѕид на салата на првиот кат на Сианската камбанарија е инкрустиран со три натписи. Првиот е натписот на натписот откако Општинската народна влада на Сиан ја реновирала саат-кулата во 1953 година. Вториот е гувернерот на Шенси Жанг Јишу по петгодишниот голем ремонт од страна на царот Ќанлонг. „重修西安钟楼记Споменикот е напишан; третиот е „钟楼东迁歌Споменик напишан од офицерот за надзор на провинцијата Шенси Гонг Јусиан.
Преданија[уреди | уреди извор]
Постојат неколку преданија за камбанаријата, едно од нив кажува:
Во династијата Минг, неколку земјотреси ја погодиле областа Гуанжонг, имало илјадници мртви и повредени. Тогаш се појавила легенда: Голема река тече низ центарот на градот Сиан. Змеј во реката секогаш бил активен и правел проблеми, па се случил земјотрес. Еден функционер на владата на Сиан им поверувал на овие зборови, па им наредил на ковачите од целиот град да направат неколку илјади стапки долг железен синџир за да го заклучат змејот и да го потонат во реката. Потоа им наредил на 5.000 мајстори да ја поправаат камбанаријата дење и ноќе за да ја користат кулата за да го задржат змејот. Тој верувал дека ова цврсто ќе го потисне змејот под реката и така тој повеќе нема да биде активен и нема повторно да предизвика проблеми. По воспоставувањето на камбанаријата, никогаш повеќе не се случиле земјотреси во Сиан.
—[3]
Според друго предание:
Предокот на династијата Минг по име Жу Јуанџанг бил роден во сиромашно семејство и неговите родители рано починале. Тој зависел од чување овци за другите кога бил многу мал. Кога пораснал, го напуштил домот и се замонашил. Кога станал цар, се плашел дека вистинскиот цар („змеј син на небото“ - значи крал испратен од небото, змеј е симболот на царот) во земјата некаде ќе се бори за престолот со него. Потоа наредил да се изградат камбанаријата за да се потисне „моќта на змејот“. Сиан бил царски град во античко време и бил местото на царскиот престол и „моќта на змејот“ секако била многу силна. Жу Јуанџанг се плашел, па камбанаријата во Сиан била изградена не само брзо, туку и многу висока.
—[3]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 西安市档案馆公布馆藏抗战档案史料. 西安市档案馆 [Xi'an Municipal Documents Repository]. 2005-08-31.
- ↑ 国务院关于公布第四批全国重点文物保护单位的通知. State Administration of Cultural Heritage. 1996-11-20. Архивирано од изворникот на 2012-05-01. Посетено на 2018-07-05.
- ↑ 3,0 3,1 China Travel Tour Guide