Прејди на содржината

Сеизмичност

Од Википедија — слободната енциклопедија

Сеизмичноста - мерка што опфаќа појави на земјотрес, механизми и големина на дадена географска местоположба.[1] Како такво, таа ја сумира сеизмичката активност на регионот. Терминот бил измислен од Бено Гутенберг и Чарлс Франсис Рихтер во 1941 година. Сеизмичноста ја изучуваат геофизичари.

Пресметка на сеизмичност

[уреди | уреди извор]

Сеизмичноста се пресметува квантитативно. Општо, регионот што се изучува е поделен на подеднакво големи области дефинирани со географска ширина и должина, а внатрешноста на Земјата е поделена на различни интервали на длабочина заради слоевитоста на Земјата: До 50 км длабочина, 50-300 км, и повеќе од 300 км.[2]

Вообичаената формула за пресметување на сеизмичноста е:

каде

 : е енергијата на еден сеизмички настан (т.е. земјотрес);
: интервал на географска ширина;
: интервал на должина
: интервал на хипоцентарот ;
: интервал од времето на сеизмичкиот настан.
Резултатот е сеизмичност како енергија по кубна единица.

Поврзано

[уреди | уреди извор]
  1. Stacey, Frank (2008). Physics of the Earth (4. изд.). Cambridge, UK: CUP.
  2. Schneider, Götz (2004). Erdbeben. Eine Einführung für Geowissenschaftler und Bauingenieure. Hamburg, Germany: Springer.