Сан Џорџо (планина)
| Сан Џорџо | |
|---|---|
 Планината Сан Џорџо, прикажана лево во позадината на Езерото Лугано | |
| Највисока точка | |
| Надм. вис. | 1097 м |
| Истакнатост | 758 м [1] |
| Координати | 45°54′49″N 8°56′59″E / 45.91361° СГШ; 8.94972° ИГД |
| Географија | |
Сан Џорџо на карта
| |
| Место | Тичино, Швајцарија |
| Матичен венец | Лугански Предапли |
| Топокарта | Swisstopo 1373 Мендризио |
| Искачување | |
| Најлесен пат | Пешачка патека |
| Службен назив: Планина Сан Џорџо | |
| Тип: | Природен |
| Критериуми: | viii |
| Прогласено: | 2003 (27. сесија) |
| Број | 1090 |
| Држави странки: | Швајцарија-Италија |
| Регион: | Европа и Северна Америка |
| Проширување: | 2010 |
Планината Сан Џорџо (буквално Свети Ѓорѓи) - шумска планина (1.097 метри надморска височина) на Луганските Предалпи, со поглед на Езерото Лугано во Швајцарија. Лежи во јужниот дел на кантонот Тичино, помеѓу општините Брусино Арсицио, Рива Сан Витале и Мериде. Сан Џорџо станала светско наследство на УНЕСКО во 2003 година, бидејќи „е единствениот најпознат запис за морски животи во средниот триазиски период и запишува важни остатоци од живот и на копно“.[2] Италијанскиот регион западно од Пончоне д' Арѕо (Порто Сересио) бил додаден како продолжение на Светското наследство во 2010 година.
Во Мериде е Музејот на фосили од Сан Џорџо, дизајниран од тичинскиот архитект Марио Бота.
Наводи[уреди | уреди извор]
