Прејди на содржината

Руска православна армија

Од Википедија — слободната енциклопедија
Руска православна армија
Русская православная армия
Активна2014
Земја Донечка Народна Република
Луганска Народна Република
 Русија[note 1]
Припадност Донечка Народна Република
РодАрмија
Големинаоколу 4.000 борци
ШтабДонецк
БиткиВојна во Донбас
Команданти
Тековен
командант		Павел Губарев

Руска православна армија, РПА (руски: Русская православная армия) — руска отцепничка паравоена група во Украина која се борела против украинските сили во Војната во Донбас. Основана била во 2014 година.[1] РПА подоцна била вклучена во Петтата одделна пешадиска бригада „Оплот“.[2]

Заднина

[уреди | уреди извор]

Руската православна армија била една од бројните единици на проруската сепаратистичка милиција во регионот на Донбас опишани како „про-царистички“, „екстремистички“ православни христијани.[3][4]

Од почетокот на бунтот во Украина на почетокот на 2014 година, многу средишни фигури во Донецк биле директно или индиректно поврзани со Руското национално единство (РНЕ), особено Павел Губарев, истакнат портпарол со повеќе звања (лидер на Донечката милиција, гувернер на Донечка Народна Република, нејзиниот министер за надворешни работи и основачот на Партијата Нова Русија), кој освен што изјавил дека РПА била организирана од РНУ под негова контрола, исто така, се прогласил за водач на секцијата РНЕ во Донецк.[5][6][7] Не било можно да се воспостави точно кога биле создадени ограноците на РНЕ во Украина. Историчарката Марлен Ларуел вели дека иако постојат сомневања за поранешниот водач на РНЕ Баркашов дека е близок со командантот Верин, ниту еден сигурен извор во Украина не може да го потврди тоа, а самата страница на Facebook на РПА не прикажува директна врска со РНЕ.[8]

Според руските новинари, РПА наводно имала 4.000 членови, додека очевидците процениле дека нивното членство изнесувало 500 луѓе.

Битки

[уреди | уреди извор]

Значајни битки на РПА ги вклучувале судирите во јуни 2014 година во Мариупол и Амвросиевкиот Реон.[9] Седиштето на РПА се наоѓало во заземена зграда на Службата за безбедност на Украина во градот Донецк.[10] Членовите немале посебна обука освен вообичаената воена служба во војска[11] и се заколнале на верност на Игор Гиркин („Стрелков“), бунтовник и министер за одбрана на самопрогласената Донечка Народна Република, од јануари 2017 година.

Верски прогон

[уреди | уреди извор]

Заедно со другите отцепувачки групи во регионот, РПА била обвинета за „киднапирање, тепање и закана на протестанти, католици и членови на Украинската православна црква, како и за учество во антисемитски дејствија“.[12]

Кон крајот на ноември 2014 година, групата привлекла внимание по киднапирањето на истакнатиот украински гркокатолички свештеник Сергеј Кулбака и римокатоличкиот свештеник отец Павел Витек.[13][14] Според Министерството за одбрана на Украина, РПА, исто така, била во судир со друга проруска милиција, Баталјонот „Исток“ (Восток), кој ја обвинил РПА за грабеж и за избегнување борба.[15][16]

Епилог

[уреди | уреди извор]

Во септември 2014 година, РПА го променила својот формат и се приклучила на новата Петта одделна пешадиска бригада „Оплот“.[2]

Забелешки

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Видете Руската воена интервенција во Украина.

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „У самопровозглашенной Донецкой республики появилась новая армия — Русская православная (Самопрогласената република Доњецк има нова војска - руската православна)“. InfoResist (руски). 10 мај 2014. Архивирано од изворникот на 11 мај 2019. Посетено на 13 јануари 2024.
  2. ↑ 2,0 2,1 Shcherbachenko, Volodymyr V.; Yanova, Hanna (2017). War without Rules: Gender-Based Violence in the Context of the Armed Conflict in Eastern Ukraine (PDF). NGO Eastern-Ukrainian Centre for Civic Initiatives. ISBN 978-966-929-583-5. Архивирано од изворникот (PDF) на 2022-06-06. Посетено на 13 јануари 2024.
  3. ↑ Kuzio, Taras (2015). Ukraine: Democratization, Corruption, and the New Russian Imperialism. ABC-CLIO. стр. 110–111. the Russian Orthodox Army, one of a number of separatist units fighting for the “Orthodox faith,” revival of the Tsarist Empire, and the Russkii Mir. Igor Girkin (Strelkov [Shooter]), who led the Russian capture of Slovyansk in April 2014, was an example of the Russian nationalists who have sympathies to pro-Tsarist and extremist Orthodox groups in Russia. ... the Russian Imperial Movement ... has recruited thousands of volunteers to fight with the separatists. ... separatists received support from Russian neo-Nazis such as the Russian Party of National Unity who use a modified swastika as their party symbol and Dugin's Eurasianist movement. The paramilitaries of both of these ... are fighting alongside separatists.
  4. ↑ Laruelle, M. (2019). Russian Nationalism: Imaginaries, Doctrines, and Political Battlefields. United Kingdom: Routledge. (p. 206)
  5. ↑ Laruelle, M. (2019). Russian Nationalism: Imaginaries, Doctrines, and Political Battlefields. United Kingdom: Routledge. (стр. 208)
  6. ↑ Mitrokhin, Nikolay (2015). „Infiltration, instruction, invasion: Russia's war in the Donbass“ (PDF). Journal of Soviet and Post-Soviet Politics and Society. 1 (1): 234, забелешка 38. Архивирано од изворникот (PDF) на 2016-05-28. Посетено на 13 јануари 2024. In the Donbass region, the RNE organized the small but highly effective group Russkaia pravoslavnaia armiia (Russian Orthodox army), which was de facto under the control of RNE member Pavel Gubarev, by Gubarev’s own account.
  7. ↑ Likhachev, Vyacheslav (јули 2016). „The Far Right in the Conflict between Russia and Ukraine“ (PDF). Russie.NEI.Visions in English. стр. 18–28. Архивирано од изворникот (PDF) на 13 март 2022. Посетено на 13 јануари 2024.
  8. ↑ Laruelle, M. (2018). Russian Nationalism: Imaginaries, Doctrines, and Political Battlefields. Taylor & Francis. стр. 193. ISBN 978-0-429-76198-0. Посетено на 13 јануари 2024.
  9. ↑ „В Мариуполе бойцы Ляшко задержали представителя "Русской православной армии" (In Mariupol Ljashko fighters detained by "Russian Orthodox army")“. Mariupol News (руски). 13 јуни 2014. Архивирано од изворникот на 24 July 2018. Посетено на 13 јануари 2024.
  10. ↑ „Репортаж из казармы Русской Православной Армии (Reports of Russian Orthodox Army barracks)“. Dialog.ua (руски). 17 јуни 2014. Архивирано од изворникот на 11 мај 2019. Посетено на 13 јануари 2024.
  11. ↑ Baczynska, Gabriela (2 јуни 2014). „Quoting Old Testament, New Pro-Russia Militia Group Lines Up in Ukraine“. Charisma News. Архивирано од изворникот на 11 мај 2019. Посетено на 13 јануари 2024.
  12. ↑ (Report). Отсутно или празно |title= (help); |access-date= бара |url= (help)
  13. ↑ Liubchenkova, Natalia (20 ноември 2014). „Surviving the 'Russian Orthodox Army'“. The Media Project. Архивирано од изворникот на 2 февруари 2017. Посетено на 13 јануари 2024.
  14. ↑ Wiser, Daniel (15 октомври 2015). „Russia Targets Christians, Religious Minorities in Ukraine“. The Washington Free Beacon. Архивирано од изворникот на 1 март 2018. Посетено на 13 јануари 2024.
  15. ↑ Daryna Krasnolutska; Tony Capaccio; Volodymyr Verbyany (27 јули 2014). „Ukraine Army Advances as EU Plans Tougher Putin Sanctions“. Bloomberg News. Архивирано од изворникот на 11 мај 2019. Посетено на 13 јануари 2024.
  16. ↑ Сили АТО знищили снайперів у Лисичанську [ATO forces destroyed snipers in Lysychansk]. Украинска Правда (украински). 26 јули 2014. Архивирано од изворникот на 24 јули 2018. Посетено на 13 јануари 2024.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Руска_православна_армија&oldid=5259112“