Пролет во Фијалта
„Пролет во Фијалта“ (руски: „Весна в Фиальте“)― расказ од 1936 година на Владимир Набоков, за време на неговиот егзил во Берлин. Преводот на англиски јазик бил направен Набоков и Петер Перцов. Пролет во Фијалта е вклучен во Девет приказни и Набоковите десет.
Синопсис[уреди | уреди извор]
Виктор, раскажувачот, бесмислено се среќава со Нина која е исто така во егзил, во Фијалта, измислен средоземен град. И двајцата се во брак и се запознале и флертувале во неколку наврати во текот на годините од нивниот прв бакнеж во Русија, „на маргините на [неговиот] живот(от)“.
Нина е привлечна, навидум настрана и ефемерна. Од друга страна, на Виктор, иако сè уште чувствува длабока наклонетост кон неа, му недостига убедувањето за вистинска љубов. Тој останал верен во сопствениот брак, додека таа имала повеќе афери кои биле игнорирани од нејзиниот сопруг, Фердинанд, надвор од неговото користење за деловни врски.
Приказната се движи помеѓу минатото и сегашноста, додека Виктор се присетува на минатите средби. Тој, исто така, изразува омаловажувачки и можеби љубоморни ставови за Фердинанд, со кого номинално се пријатели, но тајно гледа како на „арогантен“ француско-унгарски писател и „ткајач на зборови“.
На крајот од нивниот состанок, Виктор одбива да им се придружи на Нина и нејзиниот сопруг на возење со автомобил. Последните негови зборови кон неа се сугестија дека можеби ја сака, а веднаш потоа вели дека „само се шегува“. Подоцна, дознава дека учествувале во сообраќајна несреќа во која Фердинанд, „неранливиот никаквец“, избегал со полесни повреди, но во која Нина загинува.
Коментари[уреди | уреди извор]
Приказната вклучува многу од темите и техниките на Набоков кои се присутни во подоцнежните романи: пресоздавање настани по меморија, прашањето за реалноста, односот со жените, чувството на загуба, потсетувањето на Русија, односот со двојникот, несигурниот наратор и наративен тек кој е нехронолошки.
Се тврди дека и нараторот и сопругот на Нина, Фердинанд, имаат сличност со Набоков.[1] Додека заговорот била измислен, тоа можеби била „тангенцијален рекорд“ на првата вонбрачна врска на Набоков.[1] Обидите на Набоков да го објави ракописот на англиски јазик кога во Соединетите Држави наишол на првични разочарувања.[2]
Критички прием[уреди | уреди извор]
Расказот бил рангиран од Publishers Weekly како втор најголем расказ на Набоков, по „<i>Знаци и симболи</i>“.[3]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 Field, Andrew. VN The Life and Art of Vladimir Nabokov. Crown Publishers, New York (1986) ISBN 0-517-56113-1
- ↑ Schiff, Stacy. Véra (Mrs. Vladim Nabokov). Random House New York (1999). ISBN 0-679-44790-3 (hc.)
- ↑ Leving, Yuri. „The Top 10 Nabokov Short Stories“. Publishers Weekly. Посетено на 21 јули 2022.