Природен парк Ел Естрахо (Проток)

Природен парк Ел Естрехо (Проток) (шпански: Parque Natural del Estrecho) е природен парк во Шпанија, сместен на северната страна на Гибралтарскиот Проток.

Глетката на Гибралтарскиот Проток од вселената.
(Север е лево: Шпанија е на левата страна, а Африка на десната)

Китови во Гибралтарскиот Проток

Со површина од 189,1 квадратни километри, тој бил прогласен за природен парк во 2003 година. Паркот се наоѓа на најјужната точка на копното Шпанија и на копното Европа, што го прави најјужниот парк во Европа. Локацијата на местото каде што се спојуваат Атлантскиот Океан и Средоземното Море во протокот Гибралтар ги става на миграторната рута за многу птици.

Опис

Природниот парк Естрехо се наоѓа на јужниот врв на Пиринејскиот Полуостров и ја штити областа на крајбрежјето од Заливот Гетарес (Алгесирас) до Кејп Грејс (Тарифа). Прогласен е за природен резерват во 2003 година, и е заштитено подрачје од 18,910 хектари. Тоа е најјужно заштитено подрачје на европскиот континент и обединува еколошки, сценски, историски и културни теми. Тој е дел од Трансконтиненталниот биосферен резерват на Медитеранот, откако беше назначен во 2006 година.

Источниот брег на паркот е на Средоземното Море, а западниот брег е на Атлантскиот Океан. Гибралтарскиот Проток, кој ги поврзува овие мориња и ја одделува Европа од Африка, е точка на застанување за птиците преселници и морските цицачи. Растојанието помеѓу двата континента е само 14 км и од праисториското време овој чекор е исто така транзитна патека за луѓето.

Унијата на двата океана прави единствена морска околина во која се наоѓа исклучителна биоразновидност од извонреден интерес. Климата на областа се одликува со благи температури и сува сезона и тотален недостаток на дожд.

Како и сите паркови во Андалусија, природниот парк Ел Естрехо има управен одбор и советодавно тело на Управниот одбор. Од неговото создавање, конзервативен директор на паркот е Исус Кабело Медина, шумски инженер, кој уживал во кариерата во Министерството за животна средина. Со Управниот одбор претседава Сена Илдефонсо Родригес, новинар и професор, избран во февруари 2008 година за неговиот втор мандат.

Геологија

Паркот се наоѓа во подножјето на Бетик Кордилера, дел од геолошката единица Алгесирас, која се протега на север од Мароко. Единицата Алгесирас се состои од Марго Флич Арениќ- мика од олигоценот - рано миоценско, посторогено земјиште се наоѓа на запад од паркот и е единствено за кватернерот, главно се алувијални наслаги.

Главните геолошки формации на паркот се планините Хаб и Кид, во однос на крајбрежните формации вклучуваат карстна подморница.

Хидрологија

На исток поради високите падини на планините на јазолот, не постои широк речен ентитет, иако има неколку мали реки и истекување, меѓу овие реки се наоѓаат реките Гвадалмеси и речните долини Марченила кои се формираат на запад, земјата е пониска и таму се наоѓаат реката Јара и де ла Вега кои се мочуришта на нејзиниот устив.

Флора и фауна

Во рамките на паркот може да се најдат различни екосистеми, секој со својата флора одлика, средоземниот пелин е најзастапен, содржи различни видови како палми, хедер, ергуен, матагало и други ксерофитски видови, шумите главно се плута наизменични во некои области, запознавајќи разни видови на бор во крајбрежната или канутос претежно андалусиска жолчка вклучувајќи го рододендронот или габерот и бројни видови папрати.

Што се однесува до фауната постојат птици кои мигрираат од Африка во Европа во бројки од десетици илјади. Има изобилство на големи цицачи кои се наоѓаат во блискиот Парк де Лос Алкорнокалес поради груб терен и претежно притаен вид на вегетација, така што може да се најдат мангуста, генети и други мали цицачи. Во однос на флората и фауната пронајдени се подводни ливади на ангиосперми во неколку области на паркот, но поради крилото на брановите не се високи концентрации. Морската фауна е исклучително тесна, има многубројни видови китови од цетации, делфини, орки, сини китови итн.

Историја

Најраните докази за патувањето на луѓето низ овие земји се остатоците од неандерталците пронајдени во карпата на Гибралтар. Тоа може да одговара на една од последните популации во светот на оваа група на луѓе. Дополнително, во оваа област има остатоци од најраните современи луѓе, од долниот палеолит. Постојат околу 34 познати пештери и засолништа со карпеста уметност и погребни структури и долмени различни претставителни периоди од палеолитот до Куева дел Моро до бронзеното доба на гробниците на Алгарбес со мегалитски погребувања со веранда.

Подоцна, територијата била населена со многу цивилизации во областа. Во границите на паркот се наоѓаат места како Кала Аренас, Картагинанци, Римјани и Клаудија Баело или средновековни како ридскиот кампус на бесилка или замокот Тарифа.

Под водите на паркот има многу остатоци, претежно од модерното време.

Надворешни врски

36°01′52″N 5°38′27″W 36°01′52″N 5°38′27″W