Милија Белиќ
Милија Белиќ (Рудовци, 1954) — српски сликар, вајар и теоретичар на уметноста.[1]
Биографија[уреди | уреди извор]
Основно училиште завршил во Рудовци. Неговите први ликовни и литературни дела се објавени во детските списанија „Кекец“, „Насмејане новине“, „ Мали поле “, „Политика за деку“ и „ Политикин забавник“. Учел гимназија во Лазаревац. Како средношколец го основал и уредувал училишниот весник „Гимназијалац“, кој подоцна бил преименуван во „Стазе“, кога станало општинско младинско списание. Соработувал со издавачката куќа „ Дечје новине“ од Горен Милановац како карикатурист и стрип до 1975 г година. Гимназија завршил во 1973 година. Дипломирал во 1978 година на Факултетот за ликовни уметности, Универзитетот во Белград, отсек сликарство, во класата на Зоран Петровиќ.[2]
Своите дела редовно ги изложувал од 1978 година на самостојни и заеднички изложби во земјата и странство. Станува член на Друштвото на ликовни уметници на Србија во 1979 година. Објавил бројни написи во весниците и списанијата „ Књижевна реч“, „ Књижевне новине“, „ Политика“, „ Поља“, „ Венац“, „ Галаксија“, „ Дуга“, „ АБВ Хроника“, „ Колубара“.[2]
Тој бил стипендист на француската влада во 1983 година и 1984 година. Постдипломските студии по естетика ги завршил во Париз во 1992 година. Докторската теза „Пластичен ритам-пролегомена за метаарт“ ја одбранил на Сорбона во 1994 година, со највисока оценка. Од 1999 година е член на Меѓународната асоцијација на ликовни критичари. Тој станал член на Фондацијата Тејлор во Париз во 2013 година. Тој го основал Carrément Art Construit во 2014 година во Париз.[2][3] Тој е член на комитетот на салонот Réalités Nouvelles во Париз.
Неговите дела се во Националната библиотека на Франција во Париз, музејот Саторо Сато во Јапонија, Музејот на современа уметност во Белград, Културниот центар на Србија во Париз, Градската библиотека во Белград и други.[1]
Живее во Париз и Лазаревац.[4]
Дела[уреди | уреди извор]
- Мета Арт (SKC, Белград, 1997)
- Небесни приказни (Београдска градска библиотека, Белград, 2000 г.)
- Извинување на ритм (L'Harmattan, Париз, 2002)
- Omcikous (L'Age d'Homme, Лозана, 2004)
- Сликата и светот (SKC, Белград, 2004)
- Фотографии 1964-1978 (Narodna knjiga & Alfa, Белград 2008)
- Spiritus mundi (Црвен бокс, Белград, 2011)
- Мета-фотографии на Мирко Ловриќ (Културни центар и Клио, Белград, 2015) [1][5]
- Предизвикот на модерноста (Архипелаг, Белград, 2017)
- Арс лонга (Уметничка галерија Надежда Петровиќ, Чачак, 2020)
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 „Milija Belić | Arhipelag“. www.arhipelag.rs. Посетено на 2021-05-21.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 „Милија Белић, биографија“ (PDF). Seecult.
- ↑ „Život je kratak, umetnost je duga“. www.epicentarpress.rs. Посетено на 2021-05-21.
- ↑ Serbia, RTS, Radio televizija Srbije, Radio Television of. „Milija Belić: Pedeset godina stvaralaštva“. www.rts.rs. Посетено на 2021-05-21.
- ↑ „Strip, slike i skulpture Milije Belića – Kulturni centar“ (српски). Посетено на 2021-05-21.