Матис Вакернагел

Од Википедија — слободната енциклопедија
Матис_Вакернагел
Роден(а)10 ноември 1962
Базел, Швајцарија
Образованиед-р., Заедницата и регионалното планирање
ЗанимањеПретседател
РаботодавачГлобална мрежа за отпечаток
Познат(а) посоздавајќи го концептот за еколошки отпечаток, промовирајќи го Денот на еколошки долг
Страница
http://footprintnetwork.org/

Матис Вакернагел е застапник за одржливост роден во Швајцарија. Тој е претседател на Глобалната мрежа за отпечаток, меѓународна аналитички центар за одржливост со канцеларии во Оукланд, Калифорнија и Женева, Швајцарија. Тинк-тенкот е непрофитна организација која се фокусира на развивање и промовирање на метрика за одржливост.

По дипломирањето на Швајцарскиот федерален институт за технологија по машински инженеринг, тој ја одбрани својата докторска теза за заедницата и регионалното планирање на Универзитетот на Британска Колумбија во Ванкувер, Канада во 1994 година. Таму, за време на својата докторска дисертација под водство на професорот Вилијам Рис, тој работеше со Рис во креирањето на концептот на еколошки отпечаток и ја развил методологија за негова пресметка. Работел на прашања за одржливост за организации во Европа, Латинска Америка, Северна Америка, Азија и Австралија. Вакернагел претходно служел како директор на Програмата за одржливост во организацијата Редефинирање на напредокот во Оукланд, Калифорнија (1999 - 2003), и го водел Центарот за студии за одржливост/Centro de Estudios para la Sustentabilidad во Мексико (1995-2001). Во 2004 година, тој исто така беше дел од дополнителната катедра на SAGE на Универзитетот во Висконсин-Медисон. Во 2010 година, тој беше назначен за визитинг професор на Корнелскиот универзитет (1 јули 2011 – 30 јуни 2013 година).[1][2]

Вакернагел изјавил дека „Пречекорувањето на еколошките граници на крајот ќе ги ликвидира еколошките средства на планетата“.[3]

Награди и почести[уреди | уреди извор]

Во ноември 2022 година, Стирлингскиот универзитет му додели на Вакернагел почесен докторат. Во своето обраќање, тој предложил „прашање со кое да започнете сè – дали дизајнирате политика или развивате некоја нова стратегија [...]: дали ги сакате луѓето?"

Во 2018 година, Вакернагел и Жифу Ми беа заеднички добитници на втората Светска награда за одржливост.[4] Вакернагел, заедно со Сузан Барнс, ја доби Сколската награда за социјално претприемништво од Фондацијата Скол во 2007 година.[5] Тој доби почесен докторат од Универзитетот во Берн во 2007 година, награда на Светскиот фонд за природата во 2006 година за заслуги за зачувување и наградата Херман Дејли на Американското здружение за еколошка економија во 2005 година. Со Global Footprint Network, тој ја доби меѓународната награда Calouste Gulbenkian 2008 (Лисабон, Португалија) „посветена на почитувањето на биолошката разновидност и одбраната на животната средина во односот на човекот со природата“.[6]

Во 2013 година, Вакернагел ја доби наградата Nature Swisscanto.[7] Претходно, тој ја доби Бајндинг наградата за зачувување на природата за 2012 година,[8] двогодишната награда Кенет Болдинг на Меѓународното здружение за еколошка економија,[9] и наградата Сина планета на фондацијата Асахи Глас (последниве две со Вилијам Е. Рис).[10] Тој, исто така, ја доби меѓународната награда Зајед за животна средина[11] во 2011 година во категоријата „акција што води кон позитивни промени во општеството“. Наградата Зајед го призна придонесот на Вакернагел за „преведување на комплексноста на влијанието на човештвото врз животната средина и природните ресурси во поразбирлива и поактивна форма. Концептот на „еколошки граници“ и поврзување на барањата на човечките суштества со достапните еколошки ресурси на планетата, привлекла и катализирала акција меѓу владите, бизнисот и граѓанското општество“.

Листата (En)Rich List го рангираше Вакернагел како 19-ти од 100-те најинспиративни поединци чии придонеси ги збогатуваат патиштата кон одржлива иднина.[12]

Објавени дела[уреди | уреди извор]

Интервјуа со Вакернагел[уреди | уреди извор]

Веб-страници и видеа[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Mathis Wackernagel Biography“.
  2. ↑ „Pillsbury, Wackernagel named Rhodes professors - Cornell Chronicle“.
  3. ↑ Measuring our global impact. New Scientist environment blog. August 28, 2007. Accessed on 2 September 2007.
  4. ↑ „MDPI Sustainability Foundation“. wsforum.org. Архивирано од изворникот на 2019-03-27. Посетено на 2019-05-23.
  5. ↑ „Global Footprint Network“. skoll.org. Посетено на 10 April 2020.
  6. ↑ „Apresentação - Fundação Calouste Gulbenkian“ (PDF). Fundação Calouste Gulbenkian. 2008. Посетено на 2020-05-02.
  7. ↑ „NATUR: Hauptpreis“. Архивирано од изворникот на 2013-05-07. Посетено на 2013-03-13.
  8. ↑ „Preisverleihung 2012“.
  9. ↑ „Boulding Award“. The International Society for Ecological Economics. 15 January 2018. Посетено на 10 April 2020.
  10. ↑ „Blue Planet Prize : The Laureates - The Asahi Glass Foundation“.
  11. ↑ „Zayed International Prize for the Environment“.
  12. ↑ „Mathis Wackernagel“. 7 March 2012.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Матис_Вакернагел&oldid=4991762“