Корисник:Bjankuloski06/Македонски дијалектни текстови/Граждано, Преспанско
Недовршено
- Била една стара...
Била една стара, имат едно́ дете. Де́тето умно многоу. Доjде на време за да се жени. Напраи брак, зве стопанка, не му доиде пролики́jата него̄а̄. „Majкo — му вели — да бидне арна како мене“. Majкa му вели: „Арна je“. Држи полгодина невестата детето, на полта година ќе а терат. И му велит на измеќа́рите: „Ова невеста мо́иа, да а зане́сите на плани́ната го́ре“ и му велит: „Кога ке носи те на плани́ната, сакам ни́шан од десната рӑака“. А за́несоа изме карите на плани́ната, и му о поjче прсто од десната раака, му го даде нишан на момчето, и го виде и тога заверва. Оти оjдоа лов I , I Иите на планина, оти Taja леп немаше, и трева пасеше. Како да доа абер ЛОВf)ите, и та са пикна на еден дамп натре. ЛОЩIИте, тиjе што имат кучината, а наjдоа, бдет, а зевет и ja уривет доле на касабата. И не зборват; три години не прогоОри. Ма то бдзгора на трите години а заикоа пак на планината. От трева што пасеше, остана тешка. Му даде гбспо, две дечина. Како беше саката от прето, дечината не моише да и држи. Фати еден дош, голем дош, и Taja заспа. Како што заспа Taja, и доjде Богорбица, го удри ед ното дете и на раката неjзина на десна му кладе стребро, и плаши детето, и Taja бпули очите; кога види(т) на раката стребро. Сетне стана дечината гблемки и му веле на MajKa му: "Со што ке се раниме?" И му велит MajKa му: "Со трева ке се раниме". Дека jадё3. трева, тамо помина Богорбица, и му вели: "Што ти се тиjс на рааката?" "Госпбдои евлати". "И не ти je страф што сеjш на планината?" -Оде ЛОЩIИ други, а набдве дека пасит трева. А зевет, а уравале во селото не(и)зино, и прау на куката дека беше прво. А виде момчето, седна портата, и му велит: "Што е тои чоек што сеит? Земеите го на куката". И дечина две и даржит на рака та. "Клаjте а долу во коните, Toj е чоек сИромаф". И му велит та жена што е имаше а позна, сетната жена а позна. И та му беше првната (лубовница) невеста, му пушти таиа на брат му. Брат му зенtин чоек много. И брат му доjде, и со пендесе приjатеJЪИ, и со пендесе кони. Му вели: "Зету, да ми наиш кбнак!" И TOj му наод ват еден лош конак, неарен. И го виква тамо: "Зету, домакКине, нашата сестра диеа ти иет?" "Му велит: "Умре". Тиjе му велет: "Жива е". -"Кога je жива, дека бт?" На него страф да кажи, ама брат му зна дека иести. Му велит Toj на момоко: "Оди да а доjсиш". Оjде момоко, не а наjде, и доjде, са плашит много. "Дека ти е моиата JЪубовница (неВеста)?" -"Не е наjдоф" -му вели. -"Дека а занесе?" -му вели. "Е, не а наjдоф". И зеа братjа негои и а 6питве, и Taja не му кажва што имта на раката неjзина. Го вике: "Зето, да видиш, а познааш или не?" "А познам" му велит зето. И тиjе му а изваиа, а виде, и му вели: "Не MojaTa!" И седна МeJ,Iелисо, к1Се праиа лаф, а опитвет неа: "Овои стопан го познаш ти или не?" "Ако да ма познаjт, ке го познам". "Хаjде, TOj не те познат, ти не ке по познаjш?" -Jac имам да му речаМ три лафои. На едно време ма зве мене: не ма сакаше. И го пушти момоко да ма загубит во планината. Оjде момоко, ми о поиче прстот десен, останаф в планина, ми даде госпо дечина две, и jacKa трева пасеф. Ма фати соно, заспаф и д6jде Богороица, го удри едното дете, плачит. Jac си опулиф очите: кога са видоф на рааката, и ja видоф стребрена. Токо лафои имам. Поjке лаф му вели -немаМ три години. "Го фатиа зето, му трна I,Iеза, на сетнината му поекоиа HoseTe, и му и овртиа 6чите, и му вели же ната: "Стигат сега".
— раскажано од Стефо Никола.
- Извор: ДМЈ, стр. 126-127