Доџо
Доџо (јапонски: 道場) — место каде што луѓето практикуваат боречки вештини. Изразот доаѓа од јапонски и значи „место на патот“. Традиционално, доџоата се простори каде што учениците учат и се обучуваат во различни боречки вештини како џудо, карате или аикидо, но исто така можат да се применат на кој било простор посветен на учење на дисциплини како што се медитација, јога, па дури и одредени уметности и занаети.
Етимологија[уреди | уреди извор]
Зборот „доџо“ доаѓа од јапонските знаци 道場, каде што „dō“ значи „пат“, а „jō“ значи „место“. Историски се однесува на сали или простори во будистичките храмови каде монасите практикувале медитација.[1]
Одлики на доџото[уреди | уреди извор]
- Шомен: Предниот дел на доџото, често украсен со светилиште или слика на основачот на боречката вештина.
- Татами: Меки душеци на подот за да ја направат обуката побезбедна и поудобна.
- Камиза: Посебно почесно место, обично на предната страна, покажувајќи почит кон традициите на уметноста.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Daisetz Teitarō Suzuki (2007). „Chapter 9: The Meditation Hall and the Monk's Life“. An Introduction to Zen Buddhism. Grove Press. стр. 118–132. ISBN 9780802130556. OCLC 1074773870.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
Традиционалното јапонско доџо (англиски)