Бурано

Бурано
	Бурано
	Грешка во Lua во Модул:Location_map, ред 408: Malformed coordinates value
Географија
Координати	45°29′09″N 12°25′03″E / 45.485771° СГШ; 12.417487° ИГД
Соседни водни површини	Венецијанска Лагуна
Површина	210.800 м2
Највисоко издигнување	1 м
Управување
	Италија
Комуна	Венеција
Демографија
Население	2,777

Бурано (италијански: Burano, венецијански: Buràn) — остров во Венецијанската Лагуна, северна Италија, во близина на Торчело, на северниот крај на лагуната, познат по занаетчиската изработка на чипка и исфарбаните куќи со светли бои. Основната економија е туризмот^[1].

Историја[уреди | уреди извор]

Островот најверојатно бил населен од Римјаните, а во 6 век бил окупиран од луѓе од Алтино, кои го нарекле за една од портите на нивниот поранешен град. Две приказни се припишуваат на тоа како градот го добил своето име. Една од нив е дека првично бил основан од семејството Буријана, а друго е дека првите доселеници на Бурано доаѓале од малиот остров Буранело, околу 8 километри јужно од Бурано.

Бурано бил основан од страна на Римјаните, кои се селеле од страв од налетот на варварите и градот го именувале по еден од своите поранешни градови. Првите првите куќи на ова место ги подигнувале од кал и трски, а подоцна едноставните градби биле заменети со поиздржливи куќи од цигла, кога и настанала традицијата на боење на домовите во најразлични бои. Кога рибарите во минатото се враќале дома, поради маглата тие не можеле да ги препознаат своите домови, па оттогаш започнале истите да ги бојат во најразлични бои.

Иако островот наскоро станал просперитетна населба, тој бил администриран од Торчело и немал никакви привилегии. Островот станал важен само во 16 век, кога жените на островот започнале да прават тантела со игли, кои биле воведени за таква трговија преку Кипар, кој бил под венецијанско владеење. Кога Леонардо да Винчи го посетил во 1481 година, тој купил ткаенина за главниот олтар на Дуомо ди Милано. Производството наскоро било извезувано низ цела Европа, но трговијата започнала да се намалува во XVIII век, а индустријата не заживеала сè до 1872 година, кога било отворено школо за ликовна уметност. Денес тантелата уште се произведува, но само мал број жени ја изработуваат на традиционален начин и затоа е многу скапа.

Географија[уреди | уреди извор]

Бурано е 7 километри оддалечен од Венеција, и до плоштадот Свети Марко со венецијански воден автобус се стигнува за 40 минути.

Островот е поврзан со Мацорбо со мост^[2]. Населението на Бурано е околу 2.800 жители. Првично, имало пет острови и канал кој денес е под земјата. Така, денес има четири острови кои се разделени со три внатрешни канали: рио „Понтинело“, рио „Џудека“ и рио „Теранова“. Островот е разделен на пет населби кои се одделени со каналите.

Сестиери	Површина хектари^[3]	насе- ление	Густина	Карта
Сан Мауро	6,8	818	12029
Џудека^[4]	2,5	255	10200
Сан Мартино Синистра	4,4	586	13318
Сан Мартино Дестра	5,1	759	14882
Теранова	2,3	359	15609
Бурано	21,1	2777	13176
Мацорбо^[5]	51,8	329	635

Население[уреди | уреди извор]

Култура[уреди | уреди извор]

Бурано е исто така познат по своите мали, светло обоени куќи^[6], кои се популарни кај уметниците. Боите на куќите следат специфичен систем, кој потекнува од златното доба на неговиот развој. Ако некој сака да ја промени фасадата од својот дом, мора да испрати барање до владата, која ќе одговори со известување за одредени бои дозволени за таа парцела^[7].

Во срцето на Бурано се наоѓа плоштадот „Балдасаре Галупи“ - единствениот на островот - кој го носи името на познатиот композитор од XVIII век Балдасаре Галупи. На плоштадот се наоѓа црквата Сан Мартино, единствената црква подигната на островот. Позната е со камбанаријата, која се одликува со силен наклон, кое се должи на делумното лизгање на темелите. Во неа се наоѓа делото „Распетие“ (1725 - 1727) од Џовани Батиста Тјеполо.