Амамџик

Од Википедија — слободната енциклопедија
Амамџик во конакот на кнегињата Љубица, влез.
Амамџик во конакот на кнегињата Љубица, ентериер .

Амамџик или амамџика (мала бањичка, авдеслук) — домашна бања во куќите со турски стил; го имала секоја подобра куќа. Обично се наоѓала во едниот агол од собата, преграден со штици; имал врата и внатре полици. Неговиот под е плочен или бетониран; каде што нема, туку за капење се донесува загреана вода во ѓуѓуми и тестии. Валканата вода истекувала низ покриен канал, наречен водовача; исто така се користи за миење раце.[1] Во амамџиците во Нови Пазар, наместо водовача, подот имал пад за да истекува водата, а тој бил изолиран со водонепропустен малтер наречен оросан.[2] Сите куќи во гратчињата во Србија за време на првата влада на кнезот Милош Обреновиќ (1815-1839) биле од ист стил; разликата била само во големината. Во собите во кои се спиело, амамџик, мала просторија во која се капеле и миеле, бил зад шпоретот.[3] Врската помеѓу амамџикот и спалната соба ја навел и Вук Караџиќ „Има амамџик во секоја турска соба (каде што луѓето спијат со жените) зад шпоретите“.[4]

Потекло на зборот[уреди | уреди извор]

Амамџик е деминутив од зборот амам (турски: hamam, арапски: حمّام). Во турскиот, деминутивот се гради со додавање на наставките - cık, -cuk, -cük, -çık, -çuk, -çük капија - капиџик, дувар, дуварџик, каан - казанџик (казанче))

Примери[уреди | уреди извор]

Шемата за местото на амамџикот во спалната соба: 1. полица, 2. ѕидана печка, 3. амамаџик, 4. тереџа ( ниша за оставање на ситни работи) или чичеклук (ниша за цвеќе), 5. душеклук (вграден ормар до постелнините ) [2] .

Чемерикиќ [1] наведува:

  • Однесете ја водата до амамџик.(српски:Однеси воду у амамџик.)
  • Во амамџик се зарнала водовача.(српски:У амамџик се заптисала водовача.)
  • Турските амамџици се поголеми од нашите.(српски:Турске амамџице су по големе зе наше.)

Местото на амамџикот во спалната соба[уреди | уреди извор]

Амамџикот секогаш бил по должината на внатрешниот ѕид, спроти прозорците. Со едниот свој ѕид, се потпирал на земјената печка, а со спротивната страна од печката, била и полицата за садови, тестиите со вода, ѓуѓумите и крчазите. Печката задолжително се ложела од соседната просторија за да се зачувала интимноста во спалната соба.[2]

Амамџикот во конакот на кнегињата Љубица[уреди | уреди извор]

Кога бил изграден конакот, амамџикот бил изграден само до собата на кнегињата. Имал мал прозорец за вентилација на фасадниот ѕид и насликана ѕидна декорација. Мотивот на цвеќе во вазна бил чест на дворовите во Цариград, од каде како пример се ширел низ Отоманското царство. Насликана ѕидна декорација постоела и во другите простории на Конакот, но сочувана е само во амамџикот. За време на подигнувањето на амамот прозорецот бил заѕидан.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. 1,0 1,1 Димитрије Чемерикић, “амамџик,” препис.орг, посетено на 18.08.2019., http://www.prepis.org/items/show/47177.
  2. 2,0 2,1 2,2 Јован Крунић (1979): Нови Пазар о урбаној структури и архитектури старе куће. Зборник радова етнографског института Књ. 9: 273-320
  3. Тих. Р. Ђорђевић (1921): Вароши у Србији за време прве владе кнеза Милоша Обреновића (1815-1839). Гласник географског друштва. Том 5: 116-138
  4. Вук Стефановић Караџић (1818): Српски рjечник, истолкован њемачким и латинским риjечма. Беч