Џејн Френсис

Од Википедија — слободната енциклопедија
Џејн Френсис
Канцелар во Универзитетот во Лидс
На должноста
Стапил
9 Јули 2018
Претходник Мелвин Брег
Лични податоци
Роден(а) Џејн Елизабет Френсис
октомври 1956 (воз. 67 г.)
Националност Британка
Установа Универзитет во Саутхемптон
Награди
Портал Jane Francis at British Antarctic Survey
Џејн Френсис
Теза„Фосилните шуми на базалната формација Пурбек (горна јура) во Дорсет, Јужна Англија“

Дама Џејн Елизабет Френсис, (родена во октомври 1956 година) е директорка на Британското Антарктичко истражување.[1] Таа претходно работела како професор по палеоклиматологија на Универзитетот во Лидс каде што беше и декан на Факултетот за животна средина.[2][3][4][5][6] Во 2002 година таа била четвртата жена што го добила Поларниот медал за исклучителен придонес во британските поларни истражувања. Таа моментално е канцеларка на Универзитетот во Лидс.[7][8]

Образование[уреди | уреди извор]

Френсис се школувала во Средното училиштето за за девојки на Сајмон Лангтон во Кентербери, а дипломирала по геологија и докторирала на Универзитетот во Саутхемптон.

Кариера[уреди | уреди извор]

Френсис била студентка за истражување на Советот за истражување на природната средина по геологија/биологија на Универзитетот Саутхемптон од 1979 до 1982 година.[1] Таа продолжила да работи како постдокторски соработник на Советот на колеџот Бедфорд, Лондон, до 1984 година.[1] Френсис била назначена на позиција како палеоботаничар во Британското Антарктичко истражување (БАС), од 1984 до 1986 година.[1]

Френсис била постдокторски истражувачки соработник со Лари Фрејкс на Универзитетот во Аделаида пет години.[1] Во 1991 година ја прифатила позицијата како предавач на Катедрата за науки за Земјата на Универзитетот во Лидс, а унапредена била во виш предавач во 1996 година. Во 2002 година, била наградена со Поларен медал, со што станала четвртата жена во историјата што ја добила наградата.[9]

Френсис била унапредена во професор по палеоклиматологија на Факултетот за Земја и животна средина и била директорка на Центарот за поларни науки на Универзитетот во Лидс,[8] пред да стане деканка на Факултетот за животна средина во 2008 година.[1] Таа била почесен професор на Универзитетот во Лидс. На 1 октомври 2013 година, Френсис ја презела функцијата директорка на Британското Антарктичко истражување, станувајќи првата жена директор на институцијата.[10]

Главните интереси на Френсис биле палеоклиматологијата и палеоботаниката. Таа е специјализирана за проучување на фосилни растенија и нивна употреба како алатки за интерпретација на климата и информации за биолошката разновидност во минатото[11][12] на пример, разбирање на минати климатски промени за време на периоди на стаклена градина и мраз.[13] Нејзиното истражување го нагласува „Антарктичкиот парадокс“, дека иако Антарктикот е во голема мера негостопримлив сега, неговите изобилни растителни фосили укажуваат на драстично потопла клима во минатото.[14] Френсис учествувала во повеќе од 16 експедиции на Арктикот и Антарктикот.[15]

Френсис била опишана од страна на Геолошкото друштво на Лондон за време на доделувањето на нејзиниот медал дека игра „главна улога во обликувањето и насочувањето на науката за Земјата спроведена во поларните региони, преку нејзината широка служба во неверојатно широк опсег на национални и меѓународни политички комитети .[11] Таа е, исто така, првата жена која претседавала со Оперативната работна група на Консултативни состаноци на Антарктичкиот договор, меѓународниот форум на нации кои се занимаваат со правни и оперативни прашања на Антарктикот.[16]

Френсис имала голем број членства во национални и меѓународни научни тела.[13] Таа е член на Извршниот одбор на Советот за истражување на природната средина на Обединетото Кралство (анг:NERC); член на Научната советодавна група на шведскиот секретаријат за поларни истражувања; Член на Извршниот комитет на Европскиот поларен одбор; и Делегат на ОК во меѓународниот научен комитет за истражување на Антарктикот.[17][10]

Награди[уреди | уреди извор]

Придонесите на Френсис се признати со бројни награди. Најзначајно, таа била наградена со Поларен медал во 2002 година за исклучителен придонес во британското поларно истражување, претставен од Елизабета II, и била четвртата жена што некогаш ја добила наградата.[18]

Таа добила почесен докторат на науки од Универзитетот во Лидс во 2014 година,[19] како и почесен докторат на науки за животна средина од Универзитетот во Плимут, исто така во 2014 година.[20] Истата година таа била прогласена за „Истражувач на науки“ меѓу 100 водечки научници од ОК од Научниот совет.[15] Наградена е и со Медал од Геолошкото друштво на Лондон (2014);[21] Претседателска награда на Палеонтолошкото друштво;[22] Медал за служба на Антарктикот од Националната научна фондација на САД;[22] и наградата за достигнување на работното место од списанието „eve“ на БиБиСи, спонзорирана од Нивеа.[22]

Во новогодишните почести за 2017 година, Френсис била назначена за Дама командант на Редот на Свети Михаил и Свети Ѓорѓи (DCMG) за услуги за поларната наука и дипломатијата. [23]

Во 2017 година, Френсис станала седмиот канцелар на Универзитетот во Лидс, наследувајќи го Мелвин Брег.[24] Во декември 2020 година, Британското Антарктичко истражување именувало врв на островот Аделаида, Френсис Пик, по неа.[25] Таа била избрана за член на Кралското друштво во 2021 година.[26]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 „Jane Francis“. www.bas.ac.uk. British Antarctic Survey. Посетено на 7 June 2016.
  2. ↑ Frakes, L. A.; Francis, J. E. (1988). „A guide to Phanerozoic cold polar climates from high-latitude ice-rafting in the Cretaceous“. Nature. 333 (6173): 547. Bibcode:1988Natur.333..547F. doi:10.1038/333547a0.
  3. ↑ Dettmann, M. E.; Molnar, R. E.; Douglas, J. G.; Burger, D.; Fielding, C.; Clifford, H. T.; Francis, J.; Jell, P.; Rich, T. (1992). „Australian cretaceous terrestrial faunas and floras: Biostratigraphic and biogeographic implications“. Cretaceous Research. 13 (3): 207. Bibcode:1992CrRes..13..207D. doi:10.1016/0195-6671(92)90001-7.
  4. ↑ Francis, J. E.; Poole, I. (2002). „Cretaceous and early Tertiary climates of Antarctica: Evidence from fossil wood“ (PDF). Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology. 182 (1–2): 47. Bibcode:2002PPP...182...47F. doi:10.1016/S0031-0182(01)00452-7.
  5. ↑ Woolfe, K. J.; Stewart, L. K.; Francis, J. E.; Arnot, M. J. (2000). „PC99: A new freeware for manipulating and graphically displaying palaeocurrent data“. Sedimentary Geology. 133 (1–2): 1. Bibcode:2000SedG..133....1W. doi:10.1016/S0037-0738(00)00034-8.
  6. ↑ „Jane Francis interviewed by Jim Al-Khalili“. BBC.
  7. ↑ Solutions, Web. „Senior lay officers and the executive“. www.leeds.ac.uk (англиски). Посетено на 2017-12-14.
  8. ↑ 8,0 8,1 „University of Leeds“. University of Leeds Faculty of Environment. 2011. Архивирано од изворникот на 23 October 2014. Посетено на 23 October 2014.
  9. ↑ „Reporter 480, 22 April 2002 -“. reporter.leeds.ac.uk. Архивирано од изворникот на 27 September 2011. Посетено на 6 June 2016.
  10. ↑ 10,0 10,1 „Jane Francis: Highlights“. British Antarctic Survey. Посетено на 20 January 2017.
  11. ↑ 11,0 11,1 „The Geological Society of London – 2014 Awards: Citations and Replies“. www.geolsoc.org.uk. Посетено на 6 June 2016.
  12. ↑ „Impact of global disturbances on evolution of polar life – Project – British Antarctic Survey“. www.bas.ac.uk. Посетено на 6 June 2016.
  13. ↑ 13,0 13,1 „Jane Francis – British Antarctic Survey“. www.bas.ac.uk. Посетено на 6 June 2016.
  14. ↑ Francis, Jane; и др. (2008). „100 Million Years of Antarctic Climate Evolution: Evidence from Fossil Plants“ (PDF). Proceedings of the 10th International Symposium on Antarctic Earth Sciences. Посетено на 6 June 2016.
  15. ↑ 15,0 15,1 „2014 list of leading UK practising scientists – The Science Council“. The Science Council (англиски). Архивирано од изворникот на 30 July 2017. Посетено на 6 June 2016.
  16. ↑ „ATS – The Antarctic Treaty Consultative Meeting (ATCM)“. www.ats.aq. Архивирано од изворникот на 2 June 2017. Посетено на 6 June 2016.
  17. ↑ „NERC - Membership“. NERC. National Environmental Research Council. Архивирано од изворникот на 31 January 2017. Посетено на 20 January 2017.
  18. ↑ „The Reporter, Issue 480“. University of Leeds. 22 April 2002. Архивирано од изворникот на 27 September 2011. Посетено на 26 February 2015.
  19. ↑ „News Inner: Earth and Environment“. www.see.leeds.ac.uk. Посетено на 6 June 2016.
  20. ↑ „Legends of music and dance take to the Graduation stage at Plymouth University“. Plymouth University. 10 September 2014. Посетено на 6 June 2016.
  21. ↑ „The Coke Awards“. The Geological Society. 2014. Посетено на 23 October 2014.
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 „Jane Francis – British Antarctic Survey“. www.bas.ac.uk. Посетено на 6 June 2016.
  23. ↑ „Jane Francis“. Thegazette.co.uk. Посетено на 2016-12-31.
  24. ↑ Abel, Antoinette. „Welcome back, Professor Dame Jane Francis“ (англиски). Посетено на 2017-12-13.
  25. ↑ „Polar scientists and staff awarded place names in Antarctica“. British Antarctic Survey. 3 December 2020. Посетено на 3 December 2020.
  26. ↑ „Royal Society elects outstanding new Fellows and Foreign Members“. The Royal Society (англиски). 2021-05-06. Посетено на 2021-05-21.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Академски функции
Претходник
Мелвин Брег 		Канцелар на Универзитетот во Лидс
2017– 		На должноста
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Џејн_Френсис&oldid=5192772“