Национален парк Словински

Национален парк Словински
Национален парк Словински
	МСЗП — Категорија II (национален парк)
	Движечки дини
Место	Поморско Војводство, Полска
Координати	54°42′12″N 17°18′25″E / 54.70333° СГШ; 17.30694° ИГД
Површина	186,18 km2 (71,88 sq mi)
Воспоставен(а)	1967
Управно тело	Министрество за животна средина
	Неважечки статус
Прогласено:	24 октомври 1995
Број	757

Националниот парк Словински (полски: Słowiński Park Narodowy) е национален парк во Поморското војводство, северна Полска. Сместено е на балтичкиот брег, помеѓу Леба и Рови. Северната граница на паркот се состои од 32,5 километри на крајбрежјето.

Историја[уреди | уреди извор]

Првобитната идеја за создавање на резерват се појавила во 1946 година, на конференција во Леба со научници од Познањ и Гдањск. Паркот, сепак, бил создаден 21 година подоцна, во 1967 година, на површина од 180,69 км². Денес е малку поголем, опфаќа 186,18 км², од кои 102,13 км² се водени површини, а 45,99 км² се шуми. Строго зачуваната зона опфаќа 56,19 км². Во 1977 година УНЕСКО го назначи паркот за биосферен резерват според неговата Програма за човекот и биосферата (MaB). Мочуриштата Словински биле означени како рамсарски места во 1995 година.

Паркот е именуван по словенските (подоцна германизирани) луѓе познати како Словинци (полски: Słowińcy), кои порано живееле во оваа мочурлива, недостапна област на работ на езерото Леба. Во селото Клуки има музеј на отворено и претставува аспекти од поранешниот живот и култура на овој народ.

Географија[уреди | уреди извор]

Во минатото, областа на паркот била залив на Балтичко Море. Активноста на морето, сепак, создала песочни дини кои со текот на времето го одделиле заливот од Балтичко Море. Додека брановите и ветерот носат песок во внатрешноста, дините полека се движат, со брзина од 3 до 10 метри годишно. Некои дини се доста високи - до 30 метри. Највисокиот врв на паркот – Ровокол (115 метри надморска височина) – исто така е одлична точка за набудување. „Движечките дини“ се сметаат за чудо на природата на европско ниво.

Водите, кои зафаќаат 55% од површината на паркот, се составени од езера - Лебско (71,40 км², максимална длабочина 6,3 метри), Гардно (24,68 км², максимална длабочина 2,6 метри) и Долги Виелки (1,46 км², со максимална длабочина 2,9 метри). И езерото Лебско и Гардно претходно биле заливи. Исто така, има седум реки кои го преминуваат паркот, а најголеми се Леба и Лупава.

Шумите во паркот се главно од борови. Овие дрвја зафаќаат 80% од пошумените области, исто така има и тресетни блата од неколку видови. Од животните, најбројни се птиците со 257 видови. Ова е затоа што паркот се наоѓа на патеката на преселба на птиците. Тие овде се чувствуваат безбедно затоа што човечките активности се ограничени. Најинтересните видови се: белоопашест орел, орел був, врана, лебед и разни видови на патки. Меѓу цицачите има елени, диви свињи и зајаци.

Туристички погодности[уреди | уреди извор]

Има околу 140 километри туристички патеки за пешачење. Покрај езерата се наоѓаат кули за набудување, а покрај патеките може да се најдат клупи и места за одмор. Околу паркот има многу места за паркирање, како и хотели и места за камп, особено во Леба.