Бал (драма)

Баал била првата целовечерна претстава напишана од германскиот модернистички драматург Бертолт Брехт. Во неа се работи за еден млад расипник кој се вклучува во неколку сексуални афери и барем едно убиство. Напишанa е во 1918 година, кога Брехт бил 20-годишен студент на Универзитетот во Минхен, како одговор на експресионистичката драма „Осаменикот“ („Der Einsame“) од наскоро-нацистичкиот драматург Ханс Јохст.

Претставата е напишана во форма на висока проза и вклучува четири песни и воведна хорска химна („Химната на Баал Велики“), која е поставена врз мелодии компонирани од Брехт лично. Брехт го напишал ова дело пред да ги развие драматуршките техники на епскиот театар кои ја карактеризираат неговата подоцнежна работа, иако тој повторно ја обработил оваа претстава во 1926 година.

Ликови

Баал - поетот Меч - трговец и издавач Емилие - Сопругата на Меч Д-р. Пилер - критичар Јоханес Шмид Психиерер - директор на стапките на вода Младиот човек Младата жена Јохана Екарт Луиз - келнерка

Двете сестри Сопственичката на станот Софи Баргер Скитникот Лупу Мјурк Пејачот во ноќниот клуб Пијанистот Свештеникот Болебол

Гоугоу Стариот питач Маја - питачката Младата жена Вацман Келнерка Двајца полицајци Возачи Селани Сечачи на дрво

Синопсис

Приказната го прикажува падот на пијаниот и распуштен поет, Баал. Баал е анти-херој кој ги отфрла конвенциите и раскошот на буржоаското општество. Овој наратив влече инспирација од германската традиција на Штурм и Дранг (Бура и Натисок), која го слави култот на генијот кој живее надвор од конвенциите на општеството, кои подоцна ќе го уништат. „Отпадникот, разочараниот, жилавиот станува херој; тој може да биде криминалец, тој може да биде получовеч“, тврди Џон Вилет, „но во драмите како Баал тој може да биде романтизиран во инвертиран идеалист, кој слепо удира по општеството во кое живее“. Баал талка низ селата, женкарејќи и тепајќи се. Ја заведува Јоана, која потоа се удавува себеси. Тој ја отфрла својата бремена љубовница Софи и ја напушта. Тој го убива неговиот пријател Екарт, станувајќи бегалец од полицијата. Дрско држејќи се на страна од последиците од неговите постапки, Баал, сепак, е сведен ниско поради неговата развратност, умира сам во шумска колиба, ловен и напуштен, и оставајќи ги да бдеат за него труповите на дефлорираните девојки и убиените пријатели.

Историја на продукции

И покрај тоа што била напишана во 1918 година, Баал не била поставена како театарска претстава сѐ до 1923 година, кога ја имала својата премиера на 8 декември во театарот Altes во Лајпциг (во продукција режирана од Алвин Кронахер, во која Брехт учествувал на повеќето проби).

Брехт напишал ревидирана верзија заедно со Елизабет Хауптман во 1926 година за краткотрајна продукција на Deutsches Theater на Max Reinhardt во Берлин, каде што неодамна работел како драматург. Премиерата била на 14 февруари за една единствена изведба како матине. Била изведена од Junge Bühne, а во режија на Брехт и Оскар Хомолка (кој исто така ја играл и главната улога), а сценографијата била на Каспар Нехер.

Во 1970 година, глумецот / режисерот / сценаристот Рајнер Вернер Фасбиндер ја играл главната улога во германската телевизиска продукција на Баал од Вокер Шлендорф, каде што Фасбиндер ги запознал неговите поранешни ѕвезди, глумците Маргарета фон Трота и Гинтер Кауфман. Во 1982 година, музичарот / глумец Дејвид Боуви ја играл главната улога за телевизиската продукција на Баал за Би-би-си, од Алан Кларк. Џон Вилет ги обезбедил англискиот превод и сценарио. Снимките на Боуви од петте песни на драмата, биле објавени како ЕП, Дејвид Боуви во БААЛ на Бертол Брехт.

Продукција на Баал од 2011 година исто така е изведена во Театарската куќа Сиднеј - и таа добива мешани критики.

Адаптацијата на Џонатан Марк Шерман за распуштената рок-ѕвезда „Клајв“, во која глумат Итан Хоук како Клајв, Зое Казан и Винсент Д'Онофрио, започнала со претпремиери во театарската куќа „Нова група“ во Њујорк на 17 јануари 2013 година.

Наводи

• Сакс, Глендир. 1994 година. „Календар на Брехт“. Во Томсон и Сакс (1994, xvii-xxvi..
• Томсон, Петар. 1994 година. „Животите на Брехт“. Во Томсон и Сакс (1994, 22-39).
• Томсон, Петар и Глендир Сакс, едс. 1994 година. Кембриџ придружник на Брехт. Кембриџ придружници за книжевност Сер. Кембриџ: Универзитетот Кембриџ. ISBN 0-521-41446-6
• Вилет, Џон. 1967 година. Театарот на Бертолт Брехт: Студија од осум аспекти. Трето рев. изд. Лондон: Methuen, 1977. ISBN   0-413-34360-X.
• Вилет, Џон и Ралф Манхајм. 1970 година. „Вовед“. Во собраните драми: Една од Бертолт Брехт. Ед. Џон Вилет и Ралф Манхајм. Бертолт Брехт: Драми, поезија и проза. Лондон: Метхуен. ISBN   0-416-03280-X. p.vii-xvii.