Соборна црква Свети Никола (Бангкок)

Основни податоци
Место	[
Припадност	[
Архитектонски опис
Завршен	р

Соборна црква Свети Николај Чудотворец или Николајев собор (тајландски: ยันทันที่และแทย) е црковна зграда на руската православна црква на московската патријаршија која се наоѓа во Банкок, Тајланд. Храмот е изграден со одлука на Светиот синод на Руската православна црква на 29 декември 1999 година. Со истата одлука за игумен на храмот е избран архимандритот Олег (Черепанин), свештеник на Јарославската епархија.

Парохијата на која припаѓа оваа црква од 2000 до 2016 година била домаќин на претставништвото на Руската православна црква во Кралството Тајланд.

Храмот во Бангкок е изграден на земјиште купено од Фондацијата на православната црква во Тајланд. Купувањето на земјиштето и изградбата биле извршени со донации од парохијаните и локални руски претприемачи. Првата руска православна парохија, која била отворена во главниот град на оваа земја во 1999 година се наоѓала во изнајмена зграда. Црквата Свети Никола во Бангкок станала шеста православна црква која моментално функционира во Тајланд.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Соборниот храм Свети Николај Чудотворец во Бангкок го носи името на Светиот и Чудотворен Николај, кој се прославил со многу очигледни и тајни чуда, за кои со векови сведочеле оние кои се молеле на Светителот пред неговата чудотворна икона и го добивале исполнувањето на она што го барале - исцеление од тешки неволји и болести, уредување на мирен семеен живот, помош во тешки материјални и други животни околности.^[1]

Историја[уреди | уреди извор]

Значајна помош за парохијата била остварена по средбата на игуменот Олег со сопственикот на значителен имот во Бангкок, Саманчита Ткамовита. Според мемоарите на игуменот Олег (Черепанин):

Првите контакти со православието[уреди | уреди извор]

Во 1863 година дошло до првите контакти помеѓу Русите и Сијамците - морнари од два руски брода го посетиле главниот град Сијам, Бангкок. Во следните децении, сијамската почва ја посетувале морнари, патници и дипломати од Русија, претставници на кралската куќа на Романови и водачи на будистичката санга од Источниот Сибир.^[2]

За преминот од 19 во 20 век, може да се каже дека е периодот во кој дошло до контакти помеѓу двете земји во областа на проучување на меѓусебните културни феномени.^[2]

Русија во тоа време била една од најголемите сили во светот, а православието било државна религија во земјата, но Руската православна црква никогаш не си дозволи нецеремонијално, насилно мешање во политичкиот, културниот и верскиот живот на Тајланд (Сијам). Тоа се должи на фактот дека Русија првобитно била формирана како евроазиска мултинационална држава, и била програмирана од самата реалност да ги признава и почитува другите културни и религиозни традиции.^[2]

Посебна улога во развојот на руско-сијамските односи одиграла посетата на Сијам на наследникот на Николај Александрович, идниот цар Николај II, кој во периодот од 1890 година до 1891 година патувал во земјите на Истокот и од 19-24 март 1891 година на покана на кралот Чулалонгкорн (Рама V), го посетил Бангкок. Потоа следела нивната нова средба во Санкт Петербург во 1897 година.^[2]

Во исто време, во Санкт Петербург бил постигнат договор за воспоставување на дипломатски односи помеѓу двете земји. За време на посетата, неколку десетици сијамци се запознале со историските и културните знаменитости на Санкт Петербург и Москва, за прв пат се дознало за православието. Самиот крал Чулалонгкорн, принцот-наследник Вачиравуд, другите принцови, министри, членови на кралската придружба, помеѓу другото ја посетиле соборната црква Христос Спасителот, храмовите на московскиот Кремљ, гробницата на семејството Романови во Новоспаскиот манастир.

Основање на парохијата[уреди | уреди извор]

Од средината на 1990-тите, сè поголем број Руси се населиле во Тајланд. Поради тоа, набргу московскиот патријарх и на цела Русија Алексиј II и ДКП на Московската патријаршија почнале да добиваат голем број писма во кои се барало духовно раководење на православните верници кои живееле и работеле во Кралството Тајланд.

Во јуни 1999 година игуменот Олег (Черепанин) бил испратен во Кралството Тајланд. Три месеци подоцна се вратил во Русија со извештај, по што набргу бил вратен да ја организира парохија во Бангкок.^[3] Му биле потребни осум години, за да во соработка со тајландската влада, добие официјално признание за Руската православна црква во 2008 година, а денес надгледува десет цркви во Тајланд, како и три во Камбоџа и една во Лаос.^[3]

На 28 декември 1999 година, Светиот синод на Руската православна црква, откако го ислушал извештајот на поглаварот на ДЕЦР, митрополитот смоленско-калининградски Кирил (Гунџајев), одлучил „да се формира парохија на Руската православна црква во градот Бангкок (Тајланд) - во која игуменот Олег (Черепанин) го поставил за игумен.^[4]

Пристигнувајќи во Тајланд, игуменот Олег најпрвин ги посети сите руски претставништва и комерцијални претпријатија со цел лично да се запознае со идните верници, а извршил и официјални посети на амбасадорите на православните земји акредитирани во Бангкок. Извонредниот и ополномоштен амбасадор на Грција во Тајланд одбил да се сретне со рускиот свештеник, сметајќи дека Тајланд е област на пасторална одговорност на Цариградската патријаршија.^[2] Односите со руската амбасада, исто така, на почетокот не се развиле.^[5]

Како што забележал Мишел де Валери, еден од првите парохијани: „Отецот Олег морал некое време да одржува богослужби под дрво манго поради бројните тешкотии со просториите“. Првата црква се наоѓала во поранешната зграда на канцеларијата на ОН“. Според архимандритот Олег: „Заедницата се собирала буквално еден по еден“. На почетокот главно доаѓале вработените во руската амбасада и вработените во ОН кои служеле по доживотни договори“.

„Со своевидна интуиција ја запознавме г-ѓа Саманчит Тамовит, угледна старица, сопственичка на значителен недвижен имот во престижната област на Бангкок, веднаш до кралската резиденција. . Зошто таа беше проткаена со сочувство и разбирање кон нас е тешко да се објасни. Никој не знаеше за Православието во тоа време, сите нè гледаа со претпазливост. Дури и локалните христијани прашале: „Дали православните веруваат во Христа?“ И така, без регистрација, само врз основа на правото на лична сопственост, оваа будистичка Тајланѓанка овозможила уредување на првиот привремен храм во Бангкок.^[5]

Саманчит Тамовит на парохијата Свети Никола ѝ обезбедил парче земја на која имало две станбени згради. Во еден од нив првично бил изграден храм во името на Свети Николај Чудотворец. По уредувањето и разубавувањето на храмот, веднаш започнале статутарните служби и формирањето на православната заедница на Бангкок.

Многу брзо, парохијата престана да се состои исклучиво од имигранти од поранешниот СССР. Благодарение на Вршителот на работите на Романија во Тајланд, Константин Суреску и неговата сопруга Корнелија, Романците почнаа активно да ја посетуваат парохијата. Покрај тоа, 5. август 2001 година Игуменот Олег ја крстил првата Тајланѓанка Данаја Вана.

Обидите на игуменот Олег да ја регистрира парохијата првично не успеаја: тајландските власти го негираа државното признавање на Руската православна црква во Тајланд како нова религиозна деноминација. Прилично строгата религиозна легислатива на земјата, како и претпазливоста на тајландските власти кон Русија наследена од советско време, придонесоа за ова.^[2]

Парохијата во 2005 г. успеала да изгради мала посебна црква. Божествените служби се одржувале секој ден: во работните денови во 7:00 часот и 19:00 часот, во недела во 7:00 часот и 9:30 часот и вечерните богослужби во 19:00 часот.^[6]

Сè повеќе Тајланѓани доаѓале во храмот. Ако некој од нив изразил желба да се крсти, тогаш игуменот Олег прво разговарал со него, им ги давал евангелието и христијанската литература, за да го подготви идниот верник свесно да го прими крштевањето.^[7]^[8]

На 19 декември 2009 година на денот на сеќавањето на Свети Никола, голема група свештеници, дошле во Бангкок да ја прослават 10-годишнината од Православието во Тајланд.

Православието во Тајланд е христијанска деноминација која се појавила во оваа земја во 20 век. Православието како вера го прифатиле околу 0,002% од населението во земјата (1.000 луѓе во 2010 година), не сметајќи ги православните верници кои доаѓаат во земјата на одмор или службено престојуваат во неа. Православието во Тајланд го пропагира Тајландската епархија, која е под јурисдикција на Московската патријаршија и која организациски ги обединува мнозинството православни христијани во оваа земја.^[2]

„Пред вратата на храмот во Бангкок во чест на Свети Никола се издига планина од опинци, а внатре во зградата шлапкаат босите нозе на парохијаните. А игуменот на храмот, отец Олег, служи без чевли, но во црни чорапи. Причината за ваквото однесување лежи во посебниот однос на Тајланѓаните кон стапалата, кои во културата на земјата се сметаат за највалкани и најнизок дел од телото. <...> Парохијаните пеат заедно, користејќи го печатениот текст на службата. Тие се главно етнички Руси и нивните сопружници од Тајланд, но во парохијата има и англиски, Грци и Романци. <...> Службата се одржува наизменично на тајландски, англиски и црковнословенски, а преовладува вториот. Тие се молат за здравје на кралската куќа на Тајланд. Како таква, нема кутија за свеќи во храмот, свеќите лежат во кутија без никаква индикација за „препорачаниот износ на придонес“ и има чаша до неа.

Во Тајланд постои закон кој забранува одредени професии на странци. Само Тајланѓаните можат да практикуваат архитектура во кралството. Значи, немаме друг избор освен да ги користиме услугите на локален специјалист. <... > Архитектот кој денес работи со нас веќе подготви проекти за црквите на Руската православна црква кои денес се наоѓаат во земјата. Тој исто така создаде проект за идната црква Свети Никола во Бангкок. Му покажавме слики од погледите на храмот што би сакале да ги имаме, а тој отелотвори сè во проектот, земајќи ги предвид сите тајландски карактеристики и локалните стандарди за градење. ^[9]

Ден 1 јануари 2012 година била најавена кампања за собирање средства за купување на парче земја и изградба на сопствен храм. Архимандритот Олег (Черепанин) ја опишал ситуацијата на следниов начин:

„Денес имаме цркви во Патаја, Пукет на друго место во Тајланд, додека Бангкок е сè уште многу мало изнајмено место. Тоа веќе не одговара на статусот на нашата Црква во земјава, ниту на потребите на самата заедница, бидејќи последниве години расте. Дополнително, поради болест на сопственикот на имотот, правата на собата што ја изнајмивме и беа пренесени на нејзината внука. Но, се покажа дека таа не била толку скрупулозна за киријата како нејзината тетка, а просторијата за изнајмување почнала да расте доста брзо и доволно често. Затоа, и покрај фактот што не ја завршивме изградбата на храмовите во Кох Самуи и Патаја, беше одлучено да започне изградбата на храмот во Бангкок и да се занимава со купување на земјиште.

Септември 2012 година, Државната комисија за архитектура и градба на округот Бангкок го одобри дизајнот на храмот и другите градби на храмот, но од Православната црква во Тајланд беше побарано да направи некои промени во проектот. Главната промена се однесуваше на изградбата на темелите на храмот, бидејќи изградбата на објекти над 15 метри предвидува потреба од темели отпорни на земјотреси. Беше одлучено да се направат потребните промени во дизајнот на храмот и да се покани архитект да го усоврши дизајнот, земајќи ги предвид коментарите.

На 29 јануари 2014 година по повод завршувањето на изградбата, архимандритот Олег упати зборови на благодарност до парохијаните, ктиторите и добродетелите на храмот.^[10]

Во катедралата 14 септември 2014 година Почна со работа неделното училиште за деца од 6 до 12 години. Пред тоа беа отворени православни неделни училишта во Пукет и Кох Самуи во Тајланд.^[11]

На 29 ноември 2017 година Во 2008 година, катедралната црква Свети Никола ја посети принцезата Маха Чакри Сириндхорн од Тајланд, која присуствуваше на богослужбата и се запозна со православните светилишта на храмот.^[12]

Ако луѓето одат во други земји, тоа го прават за да се релаксираат и само да ги посетуваат светите места или да заработат пари и да живеат таму, па чувствуваат потреба од светилиште. Меѓутоа, кога православните туристи доаѓаат во Тајланд, тоа често го прават намерно поради секс, дрога и други пороци... луѓето не доаѓаат овде да се молат, туку да уживаат во гревот. Затоа тука е потешко да се работи, потешко е да се соберат луѓе околу црквата... Но, како што гледате, со божја помош успеваме.

Со повеќе од еден милион руски туристи во Тајланд секоја година, и според отец Олег, меѓу 50 и 100.000 иселеници живеат во Тајланд барем со скратено работно време, не е ни чудо што православната епархија во Тајван порасна толку брзо. ^[2]

Отец Олег инсистира дека улогата на РПЦ во Тајван не е да конвертира или прозелитизира, туку да помогне во градењето на односите меѓу народите. Во оваа смисла, црквата во голема мера е вклучена во многу добротворни потфати, како на пр за време на поплавите во Бангкок во 2010 година. кога донираше милион бати за жртвите, и дека црквата е многу активна во добротворна работа, донира детски болници во Бангкок, домови за стари лица во Пукет и многу други активности кои вклучуваат сиромашни и инвалиди. ^[2]