Портрет на Лукрецја Панчатики
| |
| Творец | Бронѕино |
|---|---|
| Година | ок. 1545 |
| Димензии | 102 см × 85 см |
| Место | Уфици, Фиренца |
Портрет на Лукрецја Панчатики ― слика на масло на табла на италијанскиот уметник Ањоло ди Козимо, познат како Бронѕино, завршена околу 1545 година. Сместен е во галеријата Уфици во Фиренца, Италија.
Лукрецја ди Сигисмондо Пучи била сопруга на Бартоломео Панчатики, хуманист и политичар од Фиренца, исто така прикажан од Бронѕино во друг портрет во Уфици. Џорџо Вазари ги опишува двата портрета како: „толку природни што изгледаат навистина живи“. Ревијата на рафинирани облеки и накит имаше за цел не само да ја нагласи елитната положба на жената, туку и аспекти на нејзината личност преку сложена симболологија, вклучувајќи ги зборовите „Amour dure sans fin“ на златниот ѓердан, упатување на љубовта. расправа напишана за големиот војвода од Фиренца, Козимо I де Медичи, во 1547 година.
Портретот е спомнат и опишан во романот „Крилјата на гулабот“ (1902) од Хенри Џејмс. Портретот се алудира и во викторијанската приказна за духови „Amour Dure“ од Вернон Ли.[1]
Овој портрет често е мешан со портретот на Ержебет Батори.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ The Facts On File companion to the British short story. Andrew Maunder, Inc Facts on File. New York: Facts On File. 2007. стр. 11. ISBN 978-0-8160-7496-9. OCLC 191044714.CS1-одржување: друго (link)
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
Портрет на Лукрецја Панчатики на Ризницата ?
