Патриша Џејкобс

Од Википедија — слободната енциклопедија
Патриша Ен Џејкобс
Роден(а)8 октомври 1934(1934-10-08) (89 г.)
НационалностБритански
УстановиПредлошка:Обична листа
Теза„Цитогенетски студии (1966)“
Познат поКлајнфелтер синдром
XYY синдром
Трисомија X
Хромозом на Филаделфија
Поважни наградиНаграда Mauro Baschirotto (1999)
Marsh of Dimes Prize во развојна биологија (2011)
Спомен награда на Вилијам Алан
КС&А Патриша Џејкобс за животно дело
СопружникЊутн Мортон
Страница
southampton.ac.uk/medicine/about/staff/pj2f09.page

Патриша Ен Џејкобс OBE FRSE FRS FMedSci FRCPath (родена на 8 октомври 1934 година) е шкотски генетичар и е почесен професор по хумана генетика, ко-директор за истражување, Регионална лабораторија за генетика во Весекс, во рамките на Универзитетот во Саутемптон.

Ран живот и образование[уреди | уреди извор]

Џејкобс е родена на 8 октомври 1934 година во семејството на Сејди (моминско Џонс) и Сирил Џејкобс. Таа учела на Универзитетот во Сент Ендрјус, дипломирајќи во 1956 година со диплома со прва класа почести во зоологија.[1] [2]

Таа била цитирана од професорот Брајан Сајкс во Проклетството на Адам: Иднина без мажи.[3]

Кариера и истражување[уреди | уреди извор]

Во 1959 година, пет дена откако Жером Лежун ја опишал болеста трисомијата-21 [4] кај Даунов синдром, засновајќи се на работата на Марте Готје, [5] Џејкобс и Џон Стронг опишала дополнителен Х хромозом кај машки пациенти (кариотипот 47, XXY ) [6] познат и како Клинефелтеров синдром, бидејќи Хари Клајнфелтер веќе ги дијагностицирал симптомите во 1942 година. И покрај тоа што нејзината работа се однесувала на синдромот XXY, синдромот XYY наместо тоа понекогаш се нарекува и Џејкобс синдром:[7] Откако случајно бил откриен од Ејвери Сандберг во 1961 година,[8] синдромот бил пронајден и во хромозомско истражување на 315 мажи во болница за инвалиди во развој, направена од Џејкобс и оттука се смета за првото мало истражување за неа.[9] Сепак, тој избор бил премал за значаен резултат, така што поединците од овој синдром биле погрешно окарактеризирани како агресивни и насилни криминалци, што го предводело патот за многу пристрасни студии за избрани по висина, институционализирани поединци XYY во следните децении.[10] [11] [12]

Награди и почести[уреди | уреди извор]

Џејкобс има добиено многу награди како признание за нејзината работа, вклучително и наградата Мауро Баскирото во 1999 година на Европското здружение за човечка генетика и наградата „Марш оф Димс“ за развојна биологија во 2011 година. Нејзините услуги за генетика добиле име OBE во 1999 година.[1] Џејкобс била избрана за странски соработник на Националната академија на науките на САД во 2010 година.[2]

Во 1981 година, таа ја добила Меморијалната награда на Вилијам Алан од Американското здружение за човечка генетика.[2] Во 1993 година, таа беше избрана за член на Кралското друштво . [1] Таа беше првиот добитник на наградата за животно дело KS&A Патриша Џејкобс од американската добротворна организација Knowledge Support & Action.[13] Во февруари 2010 година, Џејкобс била избрана за член на Националната академија на науките на Соединетите држави, церемонијата за воведување се одржала во април.[14] Во 2011 година, Џејкобс ја добила наградата March of Dimes за развојна биологија.[15]

Личен живот[уреди | уреди извор]

Во 1972 година се омажила за Њутн Мортон. Таа има две ќерки и три сина.[1]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 „Jacobs, Prof. Patricia Ann, (born 8 Oct. 1934), Co-Director of Research, Wessex Regional Genetics Laboratory, 2001–15 (Director, 1988–2001)“, Who's Who (англиски), Oxford University Press, 2007-12-01, doi:10.1093/ww/9780199540884.013.u21706, ISBN 978-0-19-954088-4, Посетено на 2018-08-05 Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „:0“ е зададен повеќепати со различна содржина.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Hamerton, J L (September 1982). „The William Allan Memorial Award. Presented to Patricia A. Jacobs, D.Sc., at the annual meeting of the American Society of Human Genetics, Dallas, October 28–31, 1981“. American Journal of Human Genetics. 34 (5): 683–688. ISSN 0002-9297. PMC 1685433. PMID 6751074. Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „:1“ е зададен повеќепати со различна содржина.
  3. ↑ „Amazon.com: Adam's Curse: A Future Without Men (Audible Audio Edition): Bryan Sykes, Christopher Kay, Recorded Books: Books“. www.amazon.com. Посетено на 15 January 2024.
  4. ↑ „Human chromosomes in tissue cultures“. Comptes Rendus Hebdomadaires des Séances de l'Académie des Sciences. 248 (4): 602–3. 26 January 1959. PMID 13629913.
  5. ↑ „The Office of Women in Science and Medicine“. www.hopkinsmedicine.org. Посетено на 15 January 2024.
  6. ↑ „A case of human intersexuality having a possible XXY sex-determining mechanism“. Nature. 183 (4657): 302–3. 31 January 1959. Bibcode:1959Natur.183..302J. doi:10.1038/183302a0. PMID 13632697.
  7. ↑ 47,XYY syndrome on Genetics Home Reference, Other Names. Retrieved 6 August 2017
  8. ↑ Sandberg, Avery A.; Koepf, George F.; Ishihara, Takaaki; Hauschka, Theodore S. (26 August 1961). „An XYY human male“. The Lancet. 278 (7200): 488–489. doi:10.1016/S0140-6736(61)92459-X. PMID 13746118.
  9. ↑ Jacobs, Patricia A.; Brunton, Muriel; Melville, Marie M.; Brittain, Robert P.; McClemont, William F. (25 December 1965). „Aggressive behavior, mental sub-normality and the XYY male“. Nature. 208 (5017): 1351–2. Bibcode:1965Natur.208.1351J. doi:10.1038/2081351a0. PMID 5870205.
  10. ↑ Green, Jeremy (1985). „Media sensationalism and science: The case of the criminal chromosome“. Во Shinn, Terry; Whitley, Richard (уред.). Expository science: Forms and functions of popularisation. Dordrecht, Holland: D. Reidel Pub. Co. стр. 139–161. ISBN 978-90-277-1831-0.
  11. ↑ Beckwith, Jonathan R. (2002). „The myth of the criminal chromosome“. Making genes, making waves: A social activist in science. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. стр. 116–134. ISBN 978-0-674-00928-8.
  12. ↑ Milunsky, Jeff M. (2010). „Prenatal diagnosis of sex chromosome abnormalities“. Во Milunsky, Aubrey; Milunsky, Jeff M. (уред.). Genetic disorders and the fetus: diagnosis, prevention and treatment (6th. изд.). Oxford: Wiley-Blackwell. стр. 273–312. ISBN 978-1-4051-9087-9. The addition of a Y chromosome to a normal male chromosome constitution does not produce a discernible phenotype. Males with 47,XYY cannot be characterised by discriminating physical or behavioural features. The first diagnosis of this condition, therefore, was a karyotypic and not a phenotypic discovery.
    Pubertal development is normal and these men are usually fertile.
  13. ↑ „Knowledge Support & Action – Patricia Jacobs Lifetime Achievement Award“. Архивирано од изворникот на 8 June 2008.
  14. ↑ „Top honour for scientist“. Salisbury Journal. 16 February 2010. Посетено на 13 June 2017.
  15. ↑ „Salisbury District Hospital Geneticist Wins International Honour“. salisbury.nhs.uk. Архивирано од изворникот на 14 October 2017. Посетено на 13 June 2017.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

  • Patricia Jacobs on the History of Modern Biomedicine Research Group website
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Патриша_Џејкобс&oldid=5171532“